Πρόσεχε την Ευχή σου απόψε, Ίσως;

Χαμένο ανάμεσα στα άλλα, μέσα σ' ένα πυκνό δάσος, υπήρχε κάποτε ένα δέντρο. Ήταν υπεραιωνόβιο, με κορμό μεγάλο σαν σπίτι και κλαριά που θαρρούσες πως άγγιζαν τα ουράνια. Το έλεγαν «Το Δέντρο Των Ευχών» και όχι τυχαία. Ήταν το δώρο των θεών στους ανθρώπους.
 Οποιοσδήποτε μπορούσε να πάει εκεί και να κάνει οποιαδήποτε ευχή.Αν ζητούσε αυτό που ήθελε με όλη του τη δύναμη, το Δέντρο ικανοποιούσε το αίτημά του.
Στον κορμό του Δέντρου υπήρχε μια πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό του, εκεί που κάποιος έπρεπε να περάσει για να κάνει την ευχή του. Και πάνω από την πόρτα, βρισκόταν χαραγμένη μια επιγραφή, που λίγοι πρόσεχαν.
"Πρόσεχε την ευχή σου"

Οι άνθρωποι, βλέπετε, ήταν γεμάτοι αγωνία να πραγματοποιηθεί η ευχή τους και τίποτε άλλο δεν τους ενδιέφερε. Η επιγραφή έγραφε: Είπαμε πως το Δέντρο πραγματοποιούσε όλες τις ευχές, όποιες και αν ήταν αυτές. Υπήρχαν άνθρωποι που εύχονταν για υγεία, άλλοι για προκοπή, κάποιοι για χρήμα, μερικοί για σύντροφο, πολλοί για μια καλή δουλειά. Υπήρχαν κάποιοι που ζητούσαν να γίνουν Δήμαρχοι Αντιδήμαρχοι Εξουσιαστές.
Υπήρχαν κάποιοι που ζητούσαν ευτυχία, όχι για τους εαυτούς τους, αλλά για κάποιον άλλον. Αυτοί ήταν και οι λιγότεροι και, όσο περνούσε ο καιρός, σπάνιζαν.
Υπήρχαν, τέλος, και αυτοί που εύχονταν η συμφορά να χτυπήσει τον διπλανό τους. Όσο λιγόστευαν οι προηγούμενοι, τόσο πλήθαιναν αυτοί.
"Πρόσεχε την ευχή σου"

Το Δέντρο είχε Δύναμη, μα δεν είχε Κρίση. Έτσι πραγματοποιούσε όλες τις ευχές, και τις καλές και τις κακές. Δεν ήταν έτσι από λάθος των θεών, το αντίθετο συνέβαινε. Έδωσαν οι θεοί ένα σπάνιο δώρο στους ανθρώπους μα και τους έστησαν παγίδα ταυτόχρονα. Ήθελαν να δουν με ποιο τρόπο οι άνθρωποι θα το χρησιμοποιούσαν.
Ήθελαν να δουν αν, τελικά, το άξιζαν.
Την τελευταία μέρα που το Δέντρο υπήρξε, πολλοί άνθρωποι χτύπησαν την πόρτα στον κορμό και πέρασαν στο εσωτερικό του, πολλοί άνθρωποι ευχήθηκαν. Μπήκε μια μάνα, που ευχήθηκε για την υγεία του παιδιού της, ένας φτωχός οικογενειάρχης που ζήτησε χρήματα, ένας πολιτικός που ευχήθηκε για υπουργικό θώκο, μια νεαρή ηθοποιός που παρακάλεσε για δόξα, ένας ματαιόδοξος που ζήτησε φήμη, ένα μικρό παιδί που ήθελε ένα ποδήλατο.
Και μια πικρή γυναίκα μπήκε, που ζήτησε δηλητήριο για να ποτίζει τους άλλους, και μια άλλη, πράσινη από ζήλια, που ζήτησε δύναμη μαγική για να φέρνει την καταστροφή, και ένας άνθρωπος που δεν  ήθελε τι είναι η αγάπη, μα ήθελε να την εξαφανίσει, και ένας τέταρτος  που ευχήθηκε να λέει τα πιο αισχρά ψέματα και να γίνεται πιστευτός, και ένας δολοφόνος που ζήτησε αφθονία θυμάτων, και ένας κλέφτης που παρακάλεσε να εξαφανιστούν οι κλειδαριές και τα λουκέτα, και ένας απόλυτα κακός που ευχήθηκε, μόνο, να παραμείνει έτσι.
¨"Πρόσεχε την ευχή σου"

Και το Δέντρο εισάκουσε τις ευχές όλων, δικαίων και αδίκων, γιατί έτσι ήταν φτιαγμένο.
 Μα θύμωσαν οι θεοί, οργίστηκαν με τους ανθρώπους και αποφάσισαν πως δεν μπορούσαν να διαχειριστούν αυτό το σπάνιο δώρο, πως δεν ήταν αντάξιοί του. Και έστειλαν μια δέσμη κεραυνών και το έκαψαν. Και το Δέντρο των Ευχών έπαψε να υπάρχει.Μόνο που, την τελευταία στιγμή, μια μικρούλα, νεαρή Θεά, εκείνη που είχε το πιο όμορφο γέλιο από όλους, η Ελένη, πρόλαβε να σώσει ένα μικρό, τρυφερό κλαράκι. Και όταν σταμάτησαν οι κεραυνοί κατέβηκε στο δάσος. Βρήκε ένα ξέφωτο που το έλουζε ο ήλιος και φύτεψε το κλαράκι της. Το πότισε με το γέλιο της και το κλαράκι έβγαλε ρίζες. Έτσι, ένα καινούργιο Δέντρο των Ευχών έπιασε να μεγαλώνει μέσα στο δάσος.
"Πρόσεχε την ευχή σου, πρόσεχε το Κοριτσάκι σου"

Θα περάσουν πολλά-πολλά χρόνια, μέχρι το κλαράκι να γίνει δέντρο θεόρατο και να μπορεί να πραγματοποιεί ευχές. Η θεά με το πιο όμορφο γέλιο απ' όλους, η Ελένη, πίστευε πως μέχρι τότε η ανθρωπότητα θα είχε μάθει το μάθημά της, πως οι άνθρωποι θα συνειδητοποιούσαν πως οι ευχές πραγματοποιούνται με τη δύναμη της αγάπης και της πίστης.

Της αγάπης για τους ανθρώπους και της πίστης σ' αυτούς.
JAFO

Η ηθική έχει τις ρίζες της κοριτσάκι;

-Το αντίδοτο για 10 εχθρούς είναι ένας φίλος κοριτσάκι.

Έναν καιρό πολλές φορές ήταν ένα κοριτσάκι που δεν ήταν ούτε εδώ, ούτε εκεί.

Απλά, δεν ήταν πουθενά.

Το πρωί σηκωνόταν και ετοιμάζονταν  και πήγαινε στο χωριό της Ζωής.

Έμπαινε μέσα και στεκόταν σε μια γωνιά και έβλεπε τα παιδάκια που έπαιζαν, γελούσαν , έκλαιγαν.

Με τον καιρό έμαθε να χαίρεται με την χαρά των άλλων και σιγά σιγά να ζει μέσα από τους άλλους.

-Το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του κοριτσάκι.

Το χωριό Ζωή έμπαινε τόσο έντονα στην φαντασία της, που εξαφανιζόταν από τη γνωστή διάσταση  τόσο που νόμιζε πως ζούσε εκεί.Ηθελε να ανέβει εκεί αλλά κάτι αόρατο το σταματούσε , κάτι τόσο δυνατό που άρχιζε πια να πιστεύει ότι ήταν κάτι υπερφυσικό και αφέθηκε στην μοίρα του.

Στην αρχή βέβαια έκανε το σωστό που έπρεπε να κάνει: πίεζε τον εαυτό του αφόρητα, και το κατάφερνε  για μεγάλα διαστήματα. Μετά αποτραβιόνταν στην γωνιά του μάζευε δυνάμεις και ελπίδα, προσπαθούσε ξανά και τα κατάφερνε' όλο και λιγότερο όμως.

-Η ελπίδα είναι ένα όνειρο που ξυπνά κοριτσάκι.

Η μαμά της δεν αντιλαμβανόταν τίποτα από όλα αυτά, έβλεπε λογικά και αντικειμενικά .Μερικοί προσπάθησαν να βοηθήσουν, βροχοποιοί. Την πίεσαν λιγουλάκι, για το καλό της, για να ξυπνήσει, ώσπου βαρέθηκαν. Κάποιοι την ταρακούνησαν, πάντα για το καλό της, ώσπου κουράστηκαν. Κάποιοι την θεώρησαν σνομπ. Κάποιος μάλιστα, της πρότεινε να αρχίσει ψυχοθεραπεία. Ώσπου μια μέρα το κοριτσάκι που δεν ήταν πουθενά, έφυγε για το χωριό Ζωή.

-Αυτό που γρήγορα γερνάει είναι η ευγνωμοσύνη κοριτσάκι.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν πίστευα ποτέ ότι αν δεν σκουπίσεις  τα δάκρυα μπορούν να κυλούν μέχρι το στήθος χωρίς να προλάβουν να εξατμιστούν. Ίσως όταν τελικά τα καταφέρνουν να βρουν μια σχισμή μέσα στον χρόνο...Πήγαινε όπου θέλεις να είσαι κοριτσάκι. Κάνε ότι σε ευχαριστεί κινήσου, τρέξε, πέταξε, είμαι ελεύθερη, δεν ξέρω.Νοιώθω την φαντασία  από αναπηρία να γίνεται δύναμη.

-Ο πόλεμος, είναι το σχολείο της αρετής κοριτσάκι.

Αντί να προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μπώ στην διάσταση των άλλων, ας μπούν επιτέλους στην δική μου διάσταση, τόσο απλά.

Σε αυτήν την διάσταση όμως συνέβη κάτι πρωτόγνωρο: το κοριτσάκι που δεν ήταν πουθενά, άρχισε να φαίνεται και να υπάρχει! Μπορώ με τη δική μου φαντασία, τη δική μου πραγματικότητα.Τα κατάφερα.

Όταν ο Δήμαρχος μου είπε να ανοίξω τα μάτια μου το  δωμάτιο μου ήταν πολύ φωτεινό.Το δικό του δέν ξέρω-ούτε Ζωή το όνομα του χωριού. Δεν είπα τίποτα για ενέργεια και καταλύτη, είπα απλά «σε ευχαριστώ».

Ένοιωθα διαφορετικά, αλλιώτικα, παράξενα, άγνωστα. Όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου ήξερα μόνο πως είχα κάνει το πρώτο βήμα.

- Η μόρφωση και η ηθική, αυτά σχεδόν είναι που κάνουν τον άνθρωπο σπουδαίο, αλλά και δημιουργούν τον -έξοχο- πολιτικό και τον -καλό- ηγεμόνα. κοριτσάκι.

Γειά σου η πρόκληση είναι μπροστά αλλά το χωριό δεν είναι πιά μαζί σου Κύριε Δήμαρχε, πήγε στη Ζωή, πήρε και το κοριτσάκι μαζί του.
Για πάντα.
JAFO

Αρκετά με τόν Κάλαμο δέν νομίζετε κύριε Οικονομάκο;

               -Οι μεγάλοι είναι μεγάλοι μόνο επειδή εμείς είμαστε γονατιστοί κύριε Δήμαρχε.Η ανάρτηση που ακολουθεί είναι Αναγνώστη ονόματι ΟΞΥΛΗΚΤΟΣ, και αφήνει εκτεθειμένους πολλούς εφόσον  τα 10 αυτά ερωτήματα έχουν βάση!-

10 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ για το ΝΕΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΜΟ

10 ερωτήματα που καταδεικνύουν το σκάνδαλο της αυθαίρετης και παράνομης εκχώρησης περιουσίας του Καλάμου στ' αρπακτικά της εκκλησίας.
Στ' αρπακτικά αυτής της πολυπλόκαμης και αδηφάγας εξουσίας που δεν χάσανε καιρό ν' απαιτήσουν το μερτικό τους στο σκύλεμα του τόπου μας.

1. Για ποιο λόγο λοιπόν ο κ. Λίτσας πρώην Δήμαρχος Καλάμου ζήτησε από το Δασαρχείο Καπανδριτίου να χαρακτηρίσει μια έκταση δύο (2) στρεμμάτων πέραν του υπάρχοντος χώρου που καλύπτει ο ναός με τον προαύλιο χώρο του;
2. Πώς και με ποιο τρόπο το δασαρχείο Καπανδριτίου αλλάζει χρήση γης για τα δύο αυτά στρέμματα και από δασική έκταση τη μετατρέπει σε αγρό;
3. Τι προβλέπουν τα σχέδια ανέγερσης του νέου ναού του Αγ. Τιμοθέου που εκπονήθηκαν από τον ναοδόμο κ. Μπουρσινό και υποβλήθηκαν στον πρώην Δήμο Καλάμου;
4. Ποιο είναι το εκτιμώμενο κόστος για την ανέγερση του νέου ναού;
5. Πόσο προβλέπεται να επηρεαστεί το φυσικό κάλος της περιοχής από την ανέγερση ενός διωρόφου ναού (250 τ.μ. ανά όροφο + βοηθητικοί χώροι);
6. Γιατί εξαφανίστηκαν τα σχέδια του νέου ναού που υπέβαλε ο κ. Μπουρσινός στον πρώην Δήμο Καλάμου;
7. Γιατί προκειμένου να ανεγερθεί ο νέος ναός ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ από τον νέο Δήμο Ωρωπού, να παραχωρήσει στην ενορία Καλάμου ή στην Ιερά Μητρόπολη Κηφισιάς και Ωρωπού την έκταση που καλύπτει σήμερα ο ναός καθώς και την επιπλέον έκταση των 2 στρεμμάτων;
8. Γιατί η παραχώρηση της εν λόγω έκτασης επανέρχεται ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ στο προσκήνιο όταν το αίτημα αυτό έχει απορριφθεί με απόφαση των συμβούλων της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής σε τέσσερα δημοτικά συμβούλια;
9. Γιατί κόπτεται μετά μανίας τόσο η ενορία Καλάμου όσο και η Μητρόπολη Κηφισιάς για την απόκτηση της δημοτικής περιουσίας όταν οι πολίτες του Καλάμου επιθυμούν με ιδίους πόρους την κατασκευή ενός νέου ναού για τον Αγ. Τιμόθεο στα πρότυπα του ναού της Αγίας Κυριακής;
10. Ποια είναι η σχέση νύν συμβούλου της αντιπολίτευσης του Δήμου Ωρωπού και πρώην αντιδημάρχου του Δήμου Καλάμου, με τον ναοδόμο κ. Μπουρσινό;

Για όλα αυτά τα ερωτήματα και για ακόμα περισσότερα οι απαντήσεις αφήνουν έκθετους κάποιους από τον κλήρο όπως και κάποιους που λογίζονται πολιτικά πρόσωπα στην κοινωνία του Καλάμου.
Βέβαια, όσοι ενδιαφέρονται και παρακολουθούν την τοπική μας καθημερινότητα, οι απαντήσεις είναι γνωστές όπως άλλωστε γνωστά είναι και τα πρόσωπα που εμπλέκονται σ’ αυτή την ιστορία.

Λαέ του Καλάμου ΑΦΥΠΝΙΣΟΥ.
ΜΑΣ ΚΛΕΨΑΝ ΤΟΝ ΑΜΦΙΑΡΑΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ,
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ Τ' ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ,
ΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.


ΟΞΥΛΗΚΤΟΣ
JAFO

Imagine* mr Lennon / Φαντάσου κ. Λίτσας

-Ο Λίτσας αντί του Οικονομάκου.
Φαντάσου πως δεν υπάρχει παράδεισος,ειν' εύκολο αν προσπαθήσεις,ούτε κόλαση ανάμεσά μας,πάνω από μας, μόνον ουρανός.Φαντάσου, όλοι οι άνθρωποινα ζουν για το σήμερα.
-Ο Ρούσης αντί Ηλιάσκου
Φαντάσου πως δεν υπάρχουν χώρες,δεν είναι δύσκολο να γίνει,καμιά αιτία, για να σκοτώσει ή να πεθάνει κανείςκι ούτε θρησκεία επίσης.Φαντάσου, όλοι οι άνθρωποι
να ζουν ειρηνική ζωή.
-Ο Βέλιος αντί Παπαγιάννη
Φαντάσου, όχι πια κατοχές,αναρωτιέμαι αν το μπορείς,καμιάν ανάγκη γι' απληστία ή πείνα,μια αδελφοσύνη της ανθρωπότητας.Φαντάσου, όλοι οι άνθρωποι,να μοιράζονται όλο τον κόσμο.
-Γαζβινιάν αντί Βασιλάκου
Μπορεί να πεις πως είμαι ονειροπόλος,μα δεν είμαι ο μόνος.Κάποια μέρα, ελπίζω,να ενωθείς μαζίμας κι όλος ο κόσμος θα γίνει ένα!
-Βελτανιότης αντί Ζαφείρη.

-Φαντάσου, Οποιοσδήποτε αντί των Υπόλοιπων πού απέβησαν "Άκαρποι".
Σίγουρα ο Λαός είχε δίκιο αλλά ο Λαός λέει επίσης ότι
άν δεν είσαι μέρος της λύσης, τότε είσαι μέρος του προβλήματος.

Τα σχόλια δικά σας

* John Lennon - Imagine

Εχω τα ενδυματά μου από Απόψε, Αύριο;

Ακόμα και η σεξουαλική ανικανότητα μπορεί να θεραπευτεί. Εκεί όμως που η επιστήμη σηκώνει τα Χέρια ψηλά είναι η πολιτική ανικανότητα.
Ο ανίκανος κύριος Παπανδρέου οδήγησε τη Χώρα στο Μνημόνιο.
Στην Εξαθλίωση και την Υποταγή συνεπικουρούμενος από ένα στενό κλιμάκιο φίλων συνεργατών και ΜΜΕ.
Κατασυκοφάντησε τη Χώρα και τους Ελληνες.
Αρνήθηκε να πάρει δάνεια με τα συνήθη επιτόκια,που εξασφάλιζαν τις δανειακές ανάγκες της Χώρας για όλο το 2010.
Αλλοίωσε τα στατιστικά στοιχεία για το έλλειμμα του 2009.
Υπονόμευσε κάθε ενδεχόμενη βοήθεια από τρίτες χώρες όταν μπορούσε.
Απέκλεισε όλες τις προοπτικές πλην εκείνης του ΔΝΤ με σχέδιο.
Πορεύτηκε απόλυτα συνειδητά ο άθλιος.
Είχε και έχει επιτελείς και συνεργάτες εξαιρετικούς τεχνοκράτες για να εξαπατήσει,απειλήσει,εκβιάσει,τρομοκρατήσει μόνο το Λαό.
Με τα γνωστά συνθήματα,διλήμματα και τους μηχανισμούς του.
Απόψε ...παραδίδει τη Χώρα σε Ξένα Αφεντικά, ισοπεδώνει το Κράτος και την Κοινωνία και ξεπουλάει τον Εθνικό Πλούτο μαζί με την ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΤΟΥ.
Γιατί πορεύεται βάσει Σχεδίου και ενεργεί βάσει Σχεδίου.
Ενας τέτοιος "ηγέτης" είναι χρήσιμος...ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ.
Μέχρι να μπει το νερό στ΄αυλάκι...στο Δημοψήφισμα.
Μετά καθίσταται...πολιτικά επιζήμιος...Α Χ Ρ Η Σ Τ Ο Σ.
Επικίνδυνος για Αυτούς που τον ανέδειξαν.
Για Αυτούς που τον στήριξαν.
Ακόμα και στο δρόμο να βγει και να ρωτήσει ένα νήπιο ή μια γιαγιούλα θα του πουν, χωρίς ενδοιασμούς την ανικανοτητά του.Θέλει καί δημοψήφισμα, γιατί;
Το τάιμινγκ εγκληματικό, ο εκβιασμός σαφής η ανευθυνότητα απίστευτη.

Ο Λαός ΡΕ θέλει έναν καπετάνιο που να μη περιμένει δύο χρόνια μέχρι να αποφασίσει να στρίψει το τιμόνι κόντρα στο κύμα ώστε να μην τον πάρει ο καιρός στο πλάι και τουμπάρει το καράβι.

Ο Λαός προτιμά τον ικανό, ας είναι και αλήτης..σάν τον Πατέρα σου.

Συγνώμη σε Εχθρούς και Φίλους, ΕΛΛΗΝΕΣ

Το Ελεον να Μπεί στη Θέση του;

Την εξουσία μπορείς να την εμπιστευτείς μόνο στον άνθρωπο που τη βαριέται και την αποφεύγει.
Γιατί!

Οι διάφορες εξουσίες όπως η οικονομική ,τού τύπου ,η δικαστική , η πολιτική, η θρησκευτική συνεργάζονταν και πάντα θα συνεργάζονται μεταξύ τους προσπαθώντας να ελένξουν την κοινωνία από την οποία πηγάζει η δύναμή τους.
Φαντάζομαι πως είναι λογικό!

Η οικονομική εξουσία τροφοδοτεί την πολιτική εξουσία με "χρήμα", η πολιτική εξουσία θωρακίζει με "νόμους" την οικονομική , η δικαστική "προστατεύει" τους ισχυρούς ή τους πολιτικούς λόγω των κενών στους νόμους, η εκτελεστική εξουσία "υπηρετεί" την πολιτική εξουσία για οικονομικά συμφέροντα κτλ.
Φαντάζομαι πως είναι λογικό!

Φαύλος κύκλος η εξουσία λοιπόν, που ενώ θα έπρεπε να λειτουργεί σε όφελος για την δημιουργία του Δήμου αυτό δεν συμβαίνει εξαιτίας της έλλειψης "αρχών" και μονόπλευρης αντιμετώπισης.Επικεντρώνονται σε ένα θέμα, το εξετάζοντας απομονωμένα, δεν ασχολούνται καθόλου με τις ενδεχόμενες παρενέργειες των αποφάσεων τους και οι λύσεις που επιλέγουν να παράγουν αυτόματα νέα προβλήματα και πιθανή ιδιοτέλεια. Επιλογή των πολιτικών εκείνης της λύσης ενός προβλήματος, η οποία τους προσφέρει προσωπικά πλεονεκτήματα – συνήθως πολιτικά αλλά και "άλλα".
Φαντάζομαι πως είναι λογικό!

Εχουν ωστόσο την εντύπωση ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα από αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει, φαινόμενο ενός Υπουργού Υγείας, με νομικές σπουδές και όχι ιατρικές, οι ενέργειες τους είναι συνήθως καταστροφικές, για να μην πώ του Υπουργού Περιβάλοντος με Αθλητικές σπουδές.
Φαντάζομαι πως είναι λογικό!

Διαφθορά και διαπλοκή ΙΣΩΣ είναι κατ’ ανάγκη και όχι εκ φύσεως συνώνυμα της πολιτικής.Αραγε μπορώ να περιμένω ότι οι πολιτικοί θα ενεργούν ηθικότερα από όλους τους άλλους ανθρώπους, θα ενδιαφέρονται περισσότερο για το κοινό καλό, θα είναι λιγότερο καριερίστες και δεν θα επιθυμούν να "πλουτίσουν".
Φαντάζομαι πως είναι λογικό!

Η Ιστορία θα πεί κάποτε πως επί είκοσι χρόνια τρώγαμε, πίναμε και παζαρεύαμε ΕΝ ΚΡΥΠΤΟ στο Μαρκόπουλο στο Σαραντάρι στήν Πάνω στήν Κάτω Λάκκα κτλ.

Ο λαός μας έχει μία παροιμία για την επί χρήμασι εκδιδόμενη, την χαρά και την ατελέσφορη προσπάθεια να την κρύψει.
Φανταζομαι ότι είναι λογικό;

Το Ξεμάτιασμα ;

-Αν δείτε δύο μαύρα μάτια ζωγραφισμένα σε αρχαίο αγγείο, μη φανταστείτε πως αποτελούν μια παραξενιά του ζωγράφου ή έστω ένα διακοσμητικό μοτίβο.
Ούτε η γλυπτή απόδοση ενός χάλκινου φαλλού, με πόδια αλόγου και καμπανάκια να κουδουνίζουν από κάτω, έχει να κάνει με κανένα διαστροφικό αρχαίο δημιουργό. Και τα δύο έργα έχουν αποτρεπτικές ιδιότητες για το βάσκανο μάτι.

Είναι γεγονός πλέον πως οι λεγόμενοι Ταγοί της Ελληνικής κοινωνίας συνιστούν κίνδυνο για τον τόπο.
Πολιτικοί "σχολιαστές" και "αναλυτές" δείχνουν να μην καταλαβαίνουν την κατάσταση του Δήμου και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει. Συνακόλουθα παρασύρουν απλό κόσμο σε αντιλήψεις εξωπραγματικές και σε συμπεριφορές που δείχνουν να αγνοούν τους πραγματικούς κινδύνους που μας περιστοιχίζουν.
Είναι δυνατόν Δημοτικοί Σύμβουλοι ανοιχτά και δημόσια να αμφισβητούν και να αμφισβητούνται -και δικαστικά τελευταία- την στρατηγική του τόπου και να παραμένουν στη θέση τους;
Ποιοί σε τελευταία ανάλυση θα δείξουν εμπιστοσύνη σε ένα Δήμο του οποίου το ίδιο το Συμβούλιο με κάθε τρόπο έχει επιδιώξει να αποδείξει πως δεν έχει συνοχή, δεν έχει μπούσουλα και δεν ξέρει που ακριβώς επιθυμεί να οδηγήσει το Δήμο;
Ο Δήμαρχος έχει εκτιμήσει σωστά η λάθος δεν έχει σημασία τώρα πλέον, πως η επιλογή του αποφασίζω και διατάζω ήταν ο μοναδικός δρόμος για να περπατήσει ο Καλλικρατικός Δήμος Ωρωπού και να μην διαλυθεί.
Με βάση το σκεπτικό αυτό έγινε (έγινε πράγματι;) το μπάχαλο-αδιέξοδο των τελευταίων μηνών.
Ενδιαφέρει αυτό όμως τώρα;
Και ο Δήμαρχος φέρεται ενοχλημένος-είναι;
Ταυτόχρονα επιδιώκει μιά συμβιβαστική λύση ανάμεσα στούς βροχοποιούς Αντιδήμαρχους και τους Δελφίνους.
Σε μιά τόσο κρίσιμη φάση για τις τύχες του τόπου ποιός ακριβώς αποφασίζει;

Από την άλλη μεριά του λόφου τα πράγματα είναι ελαφρώς χειρότερα.
Αρχηγοί-μαθητευόμενοι σωτήρες που εκπέμπουν απειρία και ελαφρότητα αντιστρατεύονται μιά πολιτική που είτε δεν καταλαβαίνουν είτε δεν ενδιαφέρονται στα σοβαρά να καταλάβουν.
Δέν προτείνουν εναλλακτικές λύσεις που από τα πράγματα να μπορούν να σταθούν σε επίπεδο κάποιας σοβαρής κριτικής.
Εύλογα οι Δημότες νοιώθουν ανασφαλείς με ηγεσίες αδύναμες να καταστρώσουν κάποιο σχέδιο πανικοβάλιλλοντας τους πάντες.Και το γενικότερο πλαίσιο της ενημέρωσης- ακόμα και μέσα στην Συμπολίτευση- δεν συμβάλλει στην εκτόνωση αυτών των φόβων.
Οι ανακρίβειες και οι ασχετότητες που γράφονται και ακούγονται-και στα συμβούλια- είναι απερίγραπτες.
Για κάποιους για όλα φταίει ο κύριος Λίτσας, που είναι κατασκεύασμα "λαμογίων" ή ο κύριος Οικονομάκος που είναι κατασκεύασμα "νεολαμογίων".Οχι όλοι έχουν Καλούς και Κακούς Συμβούλους.

-Τους ματιάσαμε λοιπόν, όπως συμβαίνει συχνά στην περιοχή μας ή τυραννιούνται από προλήψεις και τρέχουν στους διάφορους "μάγους και αγύρτες" ειδικούς Συμβούλους;
Με τον όρο "μάτιασμα" ή "κακό μάτι", αναφερόμαστε σε μία πεποίθηση και ΟΧΙ σε μία κατάσταση.Πάψτε λοιπόν το "εις κόλπον έπτυον" γιατί τα μόνα "φυλαχτά μας" είναι οι Πραγματικοί Δημοτικοί Σύμβουλοι, Κύριοι και Κυρίες Πολιτικοί Αρχηγοί,
και,
φυλαχτείτε από ένα βόδι όταν βρίσκεστε μπροστά σας, από ένα γαϊδούρι όταν βρίσκεστε πίσω σας και από έναν καλόγερο από όποια μεριά κι αν βρίσκεστε.
Σε σένα Δήμαρχε δεν λέω τίποτα μιάς και όλα τα ξέρεις,
αλλά,
σε ένα λαιμό γερασμένο τα μαργαριτάρια κλαίνε.

Μην Στηρίζεις τα Ονειρά σου στα Αστρα, Αυτά δεν Στηρίζονται Πουθενά

Πάντα ζηλεύω τον άνθρωπο που κάθεται σε μία γωνιακή θέση στο τρένο, επειδή έφθασε εκεί πρώτος, καθόλου ένα άνθρωπο που μπήκε πονηρά μέσα και μου έκλεψε την τσάντα, είναι δύο άνθρωποι που δεν με βολεύουν.Όμως καταδικάζω τον δεύτερο και δεν κατηγορώ τον πρώτο.Δεν θυμώνω με ένα άνθρωπο που σκοντάφτει πάνω μου κατά λάθος.Θυμώνω όμως με τον άνθρωπο που προσπαθεί να μου βάλει τρικλοποδιά, έστω αν τελικά δεν το πέτυχε.

Σ’ έναν πόλεμο η κάθε πλευρά θα έβρισκε χρήσιμο και βολικό έναν προδότη από την αντίθετη πλευρά.Αλλά παρ’ όλο που θα τον χρησιμοποιούσε , θα τον θεωρούσε έναν παλιάνθρωπο.Έτσι δεν μπορείς να πεις ότι αυτό που εμείς θεωρούμε καλή συμπεριφορά των άλλων είναι απλώς η συμπεριφορά που μας βολεύει.

Κάποιοι πιστεύουν πως οι ηθικές αρχές είναι ένα θέμα τελείως υποκειμενικό. Πιστεύουν πως δεν υπάρχουν σταθερές ηθικές αρχές αλλά πως η ηθική νοείται και γίνεται αντιληπτή διαφορετικά από κάθε άνθρωπο. Για κάποιον η τάδε πράξη είναι σωστή και για κάποιον άλλο δεν είναι.

Δεν υπάρχει κάποια αντικειμενική βάση για το σωστό και το λάθος. Η άποψη αυτή έχει πολλούς υποστηρικτές διότι προσφέρει ηθική ελευθερία και την άνεση να αποφασίζει ο καθένας για το καλό και το κακό χωρίς να υπάρχει καμία υποχρέωση σε έναν θεό που απαιτεί υπακοή σε κάποιες ηθικές αρχές.
Ο ισχυρισμός αυτός έχει πολλά τρωτά σημεία ώστε να μην μπορεί να γίνει αποδεκτός Καταρχήν εξεταζόμενη κάτω από την επιστήμη της λογικής δεν μπορεί να σταθεί.

Ο ισχυρισμός ωστόσο πως οι ηθικές αρχές είναι αποτέλεσμα κοινωνικής μάθησης κατεβάζει τον άνθρωπο στο επίπεδο του ζώου.Ο άνθρωπος δεν είναι ένα σκίουρος που μπορεί να εθιστεί σε κάτι.Δεν είναι σαν τους σκύλους που απλώς αποκτούν συγκεκριμένα αντανακλαστικά για συγκεκριμένες καταστάσεις.

Οι άνθρωποι πράγματι διδάσκονται από την κοινωνία αλλά διδάσκονται ως άνθρωποι και όχι ως σκίουροι η σκυλιά.Όπως αν διδάξεις σ’ έναν άνθρωπο πως 1+1=1 δεν πρόκειται να το δεχθεί ποτέ, έτσι ακριβώς αν διδάξεις σε μία μάνα πως πρέπει να μισεί το παιδί της, δεν θα το δεχθεί ποτέ.

Δήμαρχε Ο άνθρωπος είναι μία ελεύθερη προσωπικότητα που έχει μαζί με άλλα χαρακτηριστικά και ελεύθερη ηθική βούληση, την οποία κανένας δεν μπορεί να κατευθύνει όπως θέλει.Το έχω ξαναγράψει, ο Δήμος έχει πολλούς Πόντιους.Δέν είσαι ο Πιλάτος που η ιστορία καταδίκασε περίτρανα.

Ξέρω πως υπάρχουν αντικειμενικές ηθικές αρχές, αρχές που διέπουν όλη την ανθρωπότητα. Που υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο, πολλές φορές δυσανάγνωστες, αρχές που ο άνθρωπος δεν ακούει.Ξέρω όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό.
Όπως μπορεί να μην δώσω σημασία στο σήμα που με προειδοποιεί για κάποιον γκρεμό και να βρεθώ ξαφνικά έξω από τον δρόμο να πέφτω σ’ ένα χωρίς επιστροφή βάραθρο.

Και ο Κάλαμος απ' όσο ξέρω έχει πολλά.
JAFO

Πας Ερυθριών Χρηστός Είναι Μοι Δοκεί;*

Παραμύθι χωρίς όνομα.
Ενας ρεμπεσκές βασιλιάς, μια κατεστραμμένη χώρα κι ένα ρομαντικό βασιλόπουλο που θα φέρει αξιοπρέπεια και ειρήνη.Εκατόν ένα χρόνια πριν έγραψε η Πηνελόπη Δέλτα το αριστουργηματικό βιβλίο της.

Η χώρα «Μοιρολατρία» έχει βασιλιά τον «Αστόχαστο» που θέλει μόνο να καλοπερνά. Μια Αυλή από «Πανούργους» κλέβει ασύστολα το θησαυροφυλάκιο. Ο λαός υποφέρει, αλλά ταυτόχρονα επιδεικνύει και υπερβολική... πονοψυχία: «Αφήνουμε ελεύθερο όποιον πιάνουμε να κλέβει γιατί σκεφτόμαστε ότι οι άλλοι έκαναν χειρότερα», παραδέχονται. Οξυδερκές κι απογοητευμένο, το νεαρό βασιλόπουλο θέλει, μετά απ'όλα αυτά, να φύγει με την αδελφή του στο εξωτερικό!

Ωρωπός σήμερα και Αύριο.
Μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική, πολιτική αλληγορία. Κι όμως γράφτηκε πριν από 101 χρόνια.
Επίκαιρο περιεχόμενο;
Το έργο ήταν εξ αρχής πολιτική αλληγορία. Αλλά κι ένα από τα γοητευτικότερα κλασικά παιδικά αναγνώσματα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Η δική μου προσπάθεια είναι να το αντιμετωπίσουμε ως μια πολιτική παραβολή, στο πλαίσιο του παραμυθιού που είχε ορίσει η Δέλτα. Αναζητώ τόσο καιρό έναν τρόπο να μιλήσουμε για την απογοήτευση των Δημοτών μπροστά στην οικονομική και πολιτική εξαθλίωση, σε παιδιά που βομβαρδίζονται από τέτοιες ειδήσεις, λέγοντάς τους πώς μπορεί καθένας να παλέψει για το κοινό καλό.
Προσπάθησα να μη διολισθήσω στον διδακτισμό, αλλά αντίθετα να καλλιεργήσω μαζί σας έναν γόνιμο προβληματισμό που θα δώσει τη δυνατότητα στον Δήμαρχο ή στούς Δημότες ιδέες για περαιτέρω συζητήσεις.

Στα ερείπια του Δήμου.
Παρακμή, το Κοινό Καλό κι ο Πόλεμος.
Ακολουθώ όσο το δυνατόν πισσότερο Το βασιλόπουλο,γιατί ανταποκρίνεται στη δική μου υπαρξιακή αγωνία. Είναι ένας ήρωας που κατοικεί μέσα μου ως η πιο ανιδιοτελής, δονκιχωτική πλευρά μου.

Ζήτω η πατρίδα χωρίς φόβο και πάθος, δεν ντρέπομαι που είμαι ΕΛΛΗΝΙΔΑ.

Οι έννοιες "πατρίδα" και "πατριωτισμός" έχουν γίνει συχνά αντικείμενο πατριδοκαπηλίας. Απ' την άλλη δεν θα μιλάμε γι' αυτές για τον φόβο της παρεξήγησης; Οταν ο Ιταλός μιλάει δηλαδή για την πατρίδα του, γιατί δεν αντιδρούμε; Και τα "ζήτω η πατρίδα" που ακούγονται δεν καταλαβαίνω σε τι μπορεί να ενοχλήσουν, όταν καλούν σε προσπάθεια για το γενικό καλό.
Μήπως επειδή ζούμε σε εποχή που βασιλεύει ο ατομισμός;

Αύριο ανοίγουν τα σχολεία του Ωρωπού με τα Ψίχουλα και Παραμύθια.

Δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για λάθη και παραλείψεις.Είναι ο χώρος της ζωντάνιας της νεανικής ορμής του ΑΥΡΙΟ που οικοδομούμε.
Η Αχτίδα του φωτός η Αχτίδα που οδήγησε τον μικρό Γιαννάκη από το χωριό του στη Μάνη στο Ιατρίο του και σήμερα στο Υψηλότερο αξίωμα του Δήμου ΩΡΩΠΟΥ.
Είναι η αγωνία που έκανε να σε θαυμάσουν ΟΛΟΙ στην Ορκωμοσία, η αγωνία που σε έκανε Ινδαλμα στά Παιδιά όλου του Δήμου.Τι έπαθες καλέ Ανθρωπε;
Το λάθος;
Δέν είναι κύριε Οικονομάκο η χαμένη γενιά αυτή, ούτε μας έχει ανάγκη.Είναι η ΓΕΝΙΑ που θα μας βγάλει ακομπλεξάριστα από το ΧΑΟΣ που την οδηγήσαμε.
Είναι η Γενιά που νοεί την πολιτική ως Δημόσιο αγαθό και ΟΧΙ ως ιδιωτικό προνόμιο.
Ειναι η Γενιά που αντιλανβάνεται την πολιτική ως ιδέα ώς μέσο επίλυσης υπαρκτών προβλημάτων.
Είναι η Γενιά των 40000 ευρώ που σου γύρισε την πλάτη.

Ντροπή για το παραμύθι σου το ακατανόμαστο.

*Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί;
μτφρ:κάποιος που κοκκινίζει [απο ντροπή] μου φαίνεται πως είναι καλός άνθρωπος;
Μένανδρος

Το πιο παρεξηγημένο συναίσθημα;

Το Αμφιαράειο ήταν ένας θεραπευτικός χώρος.
Τα θεραπευτήρια των αρχαίων είχαν άλλη φιλοσοφία από τη δική μας.
Διάλεγαν τόπους όμορφους, έκτιζαν ιερό και θέατρο, γιατί πίστευαν ότι παράλληλα με το σώμα, πρέπει να ιαθεί και η ψυχή, γυμνάσιο, δηλαδή χώρο αθλητικών επιδόσεων όπου οργάνωναν αγώνες.
Με λουτρά, δίαιτα, προσευχή και ανάλογα τάματα και προσφορές περίμεναν να έρθει στον ύπνο τους ο θεός να τους αποκαλύψει τη θεραπεία ή και να τους κάνει καλά.
Το ιερό/θεραπευτήριο του Ωρωπού κτίστηκε τον 5ο πχ αιώνα και όταν εόρταζαν τον ήρωα, τελούνταν αγώνες.
Πολλές επιγραφές έχουν σωθεί μια από αυτές αναφέρεται στον «ιερό νόμο» και ορίζει την συμπεριφορά των ιερέων και των προσκυνητών.
Ο επισκέπτης λοιπόν ζητούσε από τον Αμφιάραο είτε το όνειρο/χρησμό που θα αποκάλυπτε την ίαση του είτε την επιτόπια θεραπεία του. Πλήρωνε εισιτήριο, για να μπει, τρεις μέρες δεν έπινε κρασί και μία δεν έτρωγε φαγητό, όταν έφτανε η σειρά του, πλήρωνε ένα ποσό και τότε γραφόταν το όνομα του και η πόλη του στον πίνακα ανακοινώσεων, θυσίαζε ένα κριάρι, έπαιρνε το δέρμα και πάνω του κοιμόταν σε ένα ειδικό χώρο, όπου εκεί θα ονειρεύονταν τη θεραπεία ή και θα θεραπεύονταν.
Το όνειρο βέβαια θα το ερμήνευε κάποιος ιερέας.
Αν έμενε για νοσηλεία, πλήρωνε νοσήλια. Και όταν αποθεραπεύονταν έριχνε ένα νόμισμα χρυσό, ασημένιο ή αργυρό στην πηγή του Αμφιάραου.
Έφευγε, αφού άφηνε ένα τάμα, που ήταν ή άγαλμα είτε το ανάγλυφο του θεραπευμένου μέλους είτε αφιέρωμα, κάτι ανάλογο με την οικονομική του δύναμη ο καθένας.

Με την οικονομική του δύναμη ο ΚΑΘΕΝΑΣ θα μπορούσε να κάνει κάτι Υπέρτατο, σεβαστό Προεδρείο του ΝΠΔΔ και ΟΧΙ αυτό το συνονθύλευμα κακόγουστων εκδηλώσεων που ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ τη Μνήμη του ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ.

Το πιο παρεξηγημένο συναίσθημα:
Η ΝΤΡΟΠΗ

Αιθεροβάμων λαός ,Ράθυμος πολιτικός;

Αν με ρωτούσε κάποιος τότε που είμουν παιδούλα, πως ονειρεύομαι τον Ωρωπό, θα του απαντούσα λιγότερο κοινωνικά άδικο και μισαλλόδοξο αλλά περισσότερο δημιουργικό και συνειδητοποιημένο.
Αν με ρωτήσει ο ίδιος σήμερα για την εν λόγω προοπτική, θα του πω δύσκολα τα πράγματα.Καραμέλα είναι η κρίση πράγματι όταν κοινωνίες και οικονομίες κρίνονται, η απαισιοδοξία συνήθως οδηγεί στην ύφεση κι όχι στην ανάπτυξη ειδικά του νού.
Είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο ράθυμος και αιθεροβάμων μίζερος ο λαός. Στοχευμένη αθόρυβη, οξυδερκή επεκτατική η πολιτική προς τη νότια καλοπέραση.

Να πολεμήσουμε κι εμείς από μέσα προς τα έξω, να ξεκάνουμε τον κολοέλληνα!

Ναι μ'αρέσει να βλέπω τον φίλο και γείτονα να κόβει με το ψαλίδι τις πιστωτικές του κάρτες.Τους δήθεν επιχειρηματίες να πουλούν όσο-όσο τα υπερ-αυτοκινητά τους.
Λατρεύω να βλέπω λιγότερα αραχτάδικα και περισσότερα πάρκα στο δήμο μου.
Μου αρέσει να μου δίνουν απόδειξη κι ας σκυλοβαριέμαι να τις μαζεύω.

Ανήκω στη γενιά των καλομαθημένων.

Οι Γονείς μου όμως μου δίδαξαν την αξία της αποδέσμευσης του νέου και της δημιουργικής ρήξης με το χθες.Βαρέθηκα να παρακολουθώ τον εμφύλιο του ποιός τα έφαγε.Ολοι ήπιαμε φάγαμε σπάσαμε, φτωχοί και πλούσιοι.Το παιχνίδι αυτό οδηγεί στο διχασμό και στην κολοκυθιά του παραλόγου εμφύλιου.Βγήκα, διασκέδασα, κέρασα , ήπια, χρέωσα την κάρτα μου.

Η κρίση αυτή μπορεί να οδηγήσει στον εθνικό πνιγμό.

Μονόδρομος ο δημιουργικός εγωισμός όλων μας, το μεράκι το φιλότιμο του ΕΛΛΗΝΑ στη νέα γενιά που διαχρονικά είναι ανήσυχη με όρεξη για καινοτομίες και δημιουργία, στήν
ενιαία προσπάθεια για ενοποιημένη πολιτική δραστηριότητα, σε όλα αυτά που μας ενώνουν σε τίποτα από τα βαρετά και γνωστά που μας χωρίζουν στο να σταματήσουμε να σκάβουμε το λάκκο μας.

Σε ένα νέο Παραμύθι Χωρίς Όνομα.

Ο Προφήτης Και οι Απόντες;

"Η εμποροπανήγυρη του Προφήτη Ηλία, που είχε καθιερωθεί στον Ωρωπό, διεξαγόταν κάτω από συνθήκες προχειρότητας και όχι πάντα με νόμιμες διαδικασίες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ο απαραίτητος έλεγχος στη λειτουργία της.
Μία συγκεκριμένη ομάδα επαγγελματιών σε συνεργασία με ιδιωτικά συμφέροντα είχε καλλιεργήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια ένα πολύ συγκεκριμένο κλίμα προσωπικών εξυπηρετήσεων, που αλλοίωναν τον πραγματικό χαρακτήρα της εορτής.

Η Δημοτική Αρχή, συνεπής στις ηθικές και πολιτικές της δεσμεύσεις απέναντι στους δημότες, επιχειρεί να βάλει τάξη και σε αυτό το ζήτημα ώστε η πανήγυρη να λειτουργεί με τους κανόνες που θα θεσπίσει το Δημοτικό Συμβούλιο χωρίς να προσβάλλει το θρησκευτικό αίσθημα των πολιτών.
Στην προσπάθεια μας όμως γίναμε αποδέκτες μιας φρικτής επίθεσης από αυτή την ομάδα των επαγγελματιών που επιδίωξε να καταργήσει στην πράξη τους θεσμούς, τη δημοκρατία και την ίδια τη λειτουργία του Δήμου Ωρωπού.
Αντιδρώντας στην πολιτική υπέρ του δημότη άσκησαν βία, εξύβρισαν, έθιξαν υπολήψεις και προπηλάκισαν αιρετούς και πολίτες εισβάλλοντας με βία στο Γραφείο Δημάρχου αρχικά (12/7/2011) κι έπειτα στο Δημοτικό Συμβούλιο διακόπτοντας την συνεδρίαση του (13/7/2010).
Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν μόνο από την παρέμβαση της αστυνομίας
Ως εκ τούτου, δηλώνουμε ευθέως ότι ο Δήμος Ωρωπού, ο Δήμαρχος και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι δεν εκβιάζονται, δεν τρομοκρατούνται και δεν παραχωρούν ούτε ελάχιστο από τα δικαιώματα των δημοτών, τα οποία ορκίστηκαν να διαφυλάττουν.
Με το έργο μας δημιουργούμε τις προϋποθέσεις εκείνες που θα κάνουν το Δήμο μας να λειτουργεί πρότυπα και βάζουμε τέλος στην αταξία και στην αναρχία από την οποία ορισμένοι επωφελούνταν σε βάρος των δημοτών.
Επομένως, σύμφωνα με τα παραπάνω, το Δημοτικό Συμβούλιο Ωρωπού αποφασίζει ότι η εμποροπανήγυρη του Προφήτη Ηλία για το έτος 2011 δεν θα διεξαχθεί.

Θέλουμε κι επιδιώκουμε να συνεχίσει αυτός ο θεσμός να λειτουργεί, για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να ισχύουν όροι σαφείς και προκαθορισμένοι σύμφωνα με τις νομικές επιταγές και αρμόδιοι για την εργασία αυτή είναι μόνον οι νόμιμα εκλεγμένοι εκπρόσωποι των δημοτών.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΣ

Κυνηγάει την ουρά τoυ ή την σκιά της;

Δε με χωράει ο τόπος βρε παιδιά -2011.
Να μάθεις να πετάς, να φτάνεις ψηλά -1989.
Δεν είμαι αυτό που βλέπεις, είμαι τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες πράξεις και οι πεθαμένες σκέψεις μου -2011.
Και φίλοι- μαύρα πουλιά -1989.
Μπουκτίζεις από την ρουτίνα -2011.
Και διψάω, και ασφυκτιώ -1989.
Αλλά σιγά μην κλάψω, ο χαμένος τα παίρνει όλα -2011.
Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από ένα χαμένο σαληγκάρι χωρίς ουρά -1989.
Πότε κλεισμένο στο καβούκι και πότε να κόβει βόλτες αμέριμνο μέσα σε μαρούλια -2011.
Πότε να φιλοσοφώ πάνω σε αμπέλια και πότε να χουρχουλιάζω κουνώντας τις κεραίες μου -1989.
Πάντα ερωτευμένη ,συχνά πιομένη, περιμένωντας να γεμίσω επιτέλους την άδεια κατσαρόλα -2011.

Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει............για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως όλοι αυτοί που υποτίθεται ζητούν τη ψήφο του κοσμάκη και δείχνουν την επιθυμία να τον αντιπροσωπεύσουν και να διεκδικήσουν το καλύτερο για τον τόπο τους, όταν έρχεται αυτή η στιγμή, τότε λένε αυτή την πολύ εύκολη κουβέντα ότι δήθεν "εμείς ότι είναι να κάνουμε το κάναμε. Άλλοι τώρα είναι υπεύθυνοι" -κάθε μέρα.

Το μόνο που φωτίζει είναι αυτό που καίγεται, και η φωτιά ξεκινά πάντα από την ουρά -2014.

Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι το ποιός είναι ο εχθρός;

Η Ιστορία [δεν;] μας έχει διδάξει ότι όταν συναντάται η αριστερά με την δεξιά σε περιόδους κρίσης ο λαϊκισμός θριαμβεύει.Να δούμε τι θα πεί ο Κ.Γλέζος γι αυτό αύριο.

Κάποιοι πάλι νόμισαν ότι έκαναν επανάσταση, ότι έφτασε η ώρα.
Η Δημοκρατία που σήμερα βρίζουν τους επιτρέπει να εκφράζονται, θα καταρρεύσει εκ των έσω.Καταπληκτικό θέαμα!

Τα πράγματα που θα συμβούν από εδώ και πέρα, με ήδη εύθραυστες ισορροπίες, είναι σαν να έχεις βάλει μέσα σε ένα σακί πολλές πεινασμένες γάτες.
Και δεν μιλώ μόνο για την Βουλή των Ελλήνων, αλλά και για εδώ τον Δήμο μας.
Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές καλείται ένας αληθινός ηγέτης να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες.Αν κινδυνεύει ο Δήμος οφείλουν όλοι τους στο Συμβούλιο, να λειτουργήσουν ως εκπρόσωποι του λαού και όχι ως στοιχισμένα στρατιωτάκια του κόμματός τους.
Οι προσευχές μας εισακούστηκαν και προχτές όπερ και εγένετο.
Όταν όμως κάποιος διαφωνεί κάνει και τις ανάλογες κινήσεις και παίρνει πάνω του το κόστος των ενεργειών του. Δεν γκρινιάζει σαν να πρόκειται για τους συνταξιούχους του μάπετ σόου.Μπράβο στούς Συμβούλους με το ξεκάθαρο κίνητρο, μαύρο στις "αυθόρμητες" εκδηλώσεις μερικών πολιτών.
Όχι γιατί έχω δήθεν καταλήξει στην μία ή στην άλλη άποψη, αλλά γιατί κάθε φορά σκεφτόμαστε ένα πράγμα απ’ όλες του τις πλευρές.
Στο πρόσφατο παρελθόν έχει αποδειχτεί ότι "αυθόρμητες" κινήσεις δεν ήσαν τελικά και τόσο αυθόρμητες.Ανεξάρτητα από το αν ήταν αληθινές ή θέλησαν με αυτές να δικαιολογήσουν γεγονότα από κάθε πλευρά.

Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος είναι εξοργισμένος όχι μόνο στον Κάλαμο ή το Καπανδρίτι, και δικαίως.
Επίσης, είναι αλήθεια ότι η πρώτη[;] αυτή κρίση , θα αναδείξει κάποιες νέες δυνάμεις στο στίβο της πολιτικής που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν με ορθό πολιτικό τρόπο το μέλλον του Δήμου.
Σενάρια συνωμοσίας;Μπορεί!
Σίγουρο ωστόσο ότι το υπάρχον πολιτικό προσωπικό έχει βαρύτατες ευθύνες για τα όσα έχουν συμβεί και για τα όσα[θα] εξακολουθούν και συμβαίνουν.
Να επιστρέψουμε στον καναπέ;Λάθος, όχι πάλι.

Αναμφίβολα η κατάσταση είναι δύσκολη.Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι και αυτό εκφράζεται σε καθημερινές τους εκδηλώσεις.
Κάποιοι είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν, ανίκανοι να βγάλουν το Δήμο από την κρίση. Ας μας αποδείξουν το αντίθετο και θα αναθεωρήσουμε και πρώτη εγώ.
Ας αποδείξουν για μία έστω φορά ότι θέτουν υπεράνω των προσωπικών τους επιδιώξεων το κοινό καλό και εμείς θα ζητήσουμε συγνώμη. Να δηλώσουν με "αντρίκειες" καθαρές κουβέντες ότι πρώτα απ’ όλα είναι ο Δήμος και οι Δημότες και έπειτα οτιδήποτε άλλο.

Δεν μπορώ, πάντως, να καταλάβω γιατί δεν τους αρέσει το ομαδικό παιγνίδι. Σαν να μην έχουν ακούσει καν την παραβολή του Ιησού με τα αδέλφια που κλήθηκαν να σπάσουν ανεπιτυχώς ένα δεμάτι από ξύλα, όταν νωρίτερα έσπαγαν με ευκολία ένα – ένα τα κλαδιά.
Είναι αναγκαίο να υπάρχουν προτάσεις, αυτή είναι η ουσία της πολιτικής.
Αυτό θέλουμε, αυτό απαιτούμε.
Συνέλθετε μωρέ!
Να μην χρειαστεί να απολογηθούμε ΠΑΛΙ που δεν σας στείλαμε στα σπίτια σας.

Τα σουβλάκια πεθαίνουν όρθια.

Κάποτε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε πεί:
Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες.
Βέβαια κάποιοι "κακοί" θα πούν, αμέτρητα αντί για άπειρα, ίσως γιατί τεριάζει καλύτερα στο βλακεία.
Οι πιό "κακοί" θα πούν ότι εκτός από τη βλακεί, υπάρχει και η άπειρη βλακεία.
Η διατύπωση αυτή είναι σίγουρα άκομψη. Τώρα, βέβαια, θα μου πεις, η βλακεία και η κομψότητα θα μπορούσαν ποτέ να συνυπάρχουν;
Η βλακεία άκομψη είναι, αλλά να μη δίνεται αυτή η διάστασή της σε επίπεδο δομής και συνάψεων!Απο εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να δώσει τις δικές του προεκτάσεις ή και να αυτοσχεδιάσει. Το απεριόριστον της βλακείας όλα τα επιτρέπει.
Θα μπορούσε να γράψει κάποιος το "περί βλακείας εγκώμιον". Ακόμη και αν κάποιος μπορεί να χαρακτηριστεί έξυπνος, θα έχει κάνει τις βλακείες του. Η πολιτική λ.χ. οδηγεί σε αποβλάκωση, ενίοτε.
Και ο όρος βλακεία είναι σχετικός.Πολλές πράξεις ή σκέψεις που χαρακτηρίζονται βλακώδεις εκ των υστέρων αποχαρακτηρίζονται και εντάσσοντας στην κατηγορία των έξυπνων και τουπάλιν.
Εξάλλου, αν δεν υπήρχαν βλάκες δεν θα υπήρχαν και έξυπνοι, γιατί αυτοί υπάρχουν μόνο σε αντιπαραβολή με τους βλάκες. Ίσως και αυτά που γράφω είναι για κάποιους βλακείες ενώ για άλλους εξυπνάδες!

-Σε λίγο καιρό θα καταλάβετε Αν υπάρχει σχέση [και που οδηγεί] μεταξύ "βλακείας,εξυπνάδας,πολιτικής.-

Εδώ έρχεται ο Γκάντι με τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις:
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Αγάπη χωρίς θυσία.
Πλούτο χωρίς μόχθο.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ.

Ετσι είναι Πολιτικοί μας Αρχοντες[μερικοί].
Όπως ο σίδηρος καταστρέφεται από τη σκουριά , έτσι οι φθονεροί καταστρέφονται από τον ίδιο τον χαρακτήρα τους .

Ο άρχων πρέπει να μη σκέπτεται ως θνητός, αλλά ως αθάνατος.

Αντιδήμαρχοι:
Μήπως έχετε μείνει κύριοι Βροχοποιοί προσκολλημένοι στις προηγούμενες επιτυχίες σας;
Ποιές;
Μήπως σας λείπει ο ενθουσιασμός που νιώθατε όταν βλέπατε τον εαυτό σας να προοδεύει και το ρίξατε στην πολιτική;
Πότε;
Μήπως πετύχατε το στόχο σας πριν πολύ καιρό και τώρα σας λείπει ο ενθουσιασμός της πρόκλησης;
Ποιάς;
Αν ισχύει κάτι τέτοιο, η ζωή σας είναι έτοιμη για μια "ανανέωση" της επιτυχίας σας!
Παρετηθείτε και "πάρτε" και την Αντιπολίτευση μαζί!

Εχουμε τον Δήμαρχο τους Συμβούλους και βέβαια αυτούς που δέν δώσατε ούτε ΜΙΑ ευκαιρία' τους Τοπικούς.

Η σημερινή κρίση στο Δήμο δεν οφείλεται μόνο σε ένα "κακό" νόμο, αλλά και στην υπέρμετρη φιλοδοξία σας για εξουσία.
Η επιτυχία του Δήμου θα εξασφαλιστεί μόνο αν αποφευχθούν τα απρεπή λάθη του παρελθόντος, όπως το «κουκούλωμα» των εσφαλμένων οικονομικών στοιχείων από τους Πρώην, και- παράλληλα προς τα οικονομικά μέτρα- προωθηθούν οι απαραίτητες πολιτικές κινήσεις με διαφάνεια.

Τοπικοί.
Δεν υπάρχει πρόοδος χωρίς σύγκρουση.
Συνειδητά ή ασυνείδητα οι άνθρωποι εμπλέκονται στον αέναο πνευματικό-και όχι μόνο- αγώνα της Συμπαντικής Εξέλιξης, έναν αγώνα για την επικράτηση της Αλήθειας κατά του ψέματος, της Δικαιοσύνης κατά της αδικίας, της Αγάπης κατά του μίσους , αγώνα που αντανακλάται στο υλικό πεδίο προκαλώντας, δυστυχώς πολύ "ανθρώπινο πόνο", έχοντας; στόχο το συλλογικό συμφέρον!

Κύριοι η Αλήθεια υπάρχει, το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί.
Ο Πλάτων είχε πει:
"Όταν οι φιλόσοφοι βασιλέψουν και οι βασιλιάδες φιλοσοφήσουν, μόνο τότε θα ευτυχήσουν οι λαοί."

Διαφάνεια και Συνεργασία είναι οι σπόροι και καρποί πρός την επιτυχία που κερδίζεται γεμίζοντας τη ζωή μας με ενθουσιασμό και γεύση.
Όσο βέβαια και να μας αξίζει να γευτούμε αυτή τη "σοδειά", οι καρποί της επιτυχίας μάς τρέφουν μόνο για μία εποχή. Για να διατηρήσουμε τη φρεσκάδα της επιτυχίας μας θα πρέπει να μπούμε σε καινούργια χωράφια.
Σε "Οραμα με Επιτυχία, ΣΕ δρόμο ΜΕ πρόοδο...".

Δώσε Στούς Τοπικούς Μία Ευκαιρία Γιάννη, Συνεργασία,
συνεργάζομαι,
συνεργαζόμενος,
συνεργάσιμος,
συνεργατικός
συνεργάτης και συνεργάτιδα .-

Είμαι καινούρια και χαίρομαι πολύ που σας βρήκα και σας Αγάπησα.

Η ταινία Ένας κι ένας [2001].
O Oρέστης, τρόφιμος ψυχιατρείου, και ο Πελοπίδας, τρόφιμος φυλακών, βγαίνουν με πενθήμερη άδεια και συναντιούνται με αφορμή ένα τρακάρισμα στη μέση του πουθενά. Tην ίδια στιγμή, ένας ψυχίατρος με τη βοηθό του παρακολουθούν τον Oρέστη, με σκοπό να μελετήσουν τη συμπεριφορά του, ενώ δυο μπάτσοι ακολουθούν τον Πελοπίδα, προσπαθώντας ν' ανακαλύψουν τα κρυμμένα χρήματα μιας ληστείας. Ψυχίατροι και μπάτσοι πιστεύουν ότι περνούν απαρατήρητοι, σε αντίθεση με τους Oρέστη και Πελοπίδα, που γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει, αλλά παριστάνουν τους αδιάφορους. Oι ετερόκλητοι και περιθωριακοί αυτοί άντρες με διαφορετικούς στόχους -ο φυλακισμένος να φτάσει στα χρήματα κι ο τρελός να βρει ένα φίλο- μαζί και με τη θεία του Oρέστη, μια απελευθερωμένη Eλληνοαμερικάνα που εμπλέκεται στην ιστορία, ακολουθούν μια κοινή πορεία, γεμάτη φευγάτες και κωμικές καταστάσεις, σε μια ταινία δρόμου και φρίκης.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ....ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!
Βάλτε τούς "Ψυχίατρους τους Μπάτσους αλλά και τον Ορέστη και Πελοπίδα" σήμερα, εδώ στον Δήμο μας, λέω τώρα.
Μήπως κανείς έχει βάλει τάμα ή είδε όραμα να συμμετάσχει στην ομάδα "Δήμος Ωρωπού" και να τερματίσει στην επόμενη Δημακειάδα?
Αν πούμε ότι εξαιρούνται "παλαίμαχοι, άρρωστοι και πυροβολημένοι", μπορούμε να τη δούμε εναλλακτικά.
Ιδέες θα προκύψουν πολλές.
Η έστω κολλάμε τους προχω-πυροβολημένους για να πάρουν στο κατόπι τους παλαίμαχους.
Προφανώς μετά το Δήμο θα είναι κατεστημένο, άρα και θα πρέπει να το διαλύσουν.
Δεν το σκέφτεστε, να δούμε;
Νομίζω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που προσκυνά τάφο χωρίς να κοιτάξει δίπλα, ίσως σαν σε μια αναζήτηση ομοιοπαθών, για ελάφρυνση του πόνου.
Πέρασε τελικά κείνος ο χειμώνας μακρύς, σαρωτικός και ανελέητος, σα βοριάς του Βαρδάρη;

Καρδιά μου, αμήχανη καρδιά, πώς μπερδεύτηκες έτσι;
ΥΓ: Φίλοι μου με τα ωραία σεξο-σχόλια ευχαριστώ.
Φίλοι με τις καταγγελίες στο email-evrinomioropou@gmail.com με στοιχεία.
Φίλοι μου ευχαριστώ πολύ ,θα γράφω όσω μπορώ, θα διαβώ και Αυτό το Μονοπάτι της Ζωής, και θα βγώ Νικήτρια!

Και "βλάκας" και "διεφθαρμένος" και "κλέφτης"

Πρός Α Β Γ Λ Π Π + Τ

Μια μέρα ο τσοπάνης μάζεψε γυρω του όλα τα ζώα του μαντριού για να τους μιλήσει σοβαρά: «Αγαπημένα μου πρόβατα, λατρεμένα μου κατσίκια, γειά σου Μαριγούλα, τιμημένα μου σκυλιά. Ξέρετε όλα σας για την Κρίση που επικρατεί. Το γάλα που παράγετε λιγοστεύει συνεχώς, και μού βγαίνει όλο και πιο ξυνό. Το κατσιασμένο μαλλί σας μόλις σάς κουρέψω γεμίζει σκώρους. To τυρί σας δεν πήζει. Το κρέας σας είναι σκληρό και άνοστο.

Ενώ εκείνο το Ευρωπαϊκό γάλα. είναι όλο άρωμα και γλύκα. εκείνο το ινδικό μαλλί, είναι σαν μετάξι. εκείνα τα κινέζικα κρέατα. είναι δέκα φορές πιο φτηνά. Είμαι όμως ο τσομπάνης σας, από πάππο προς πάππο, και σάς αγαπώ απεριόριστα, γι’ αυτό και θα σάς σώσω. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος μου, γιατί εκείνος ο άθλιος, ο ακατανόμαστος, ο άχρηστος, ο προηγούμενος τσομπάνης ντε, σάς είχε κακομάθει με τζάμπα σανό, κι έκλεβε ασύστολα στα στέγαστρα και στις ποτίστρες.
Τόσα χρόνια όμως έχουμε περάσει τόσα και τόσα μαζί. χαρές, λύπες, αγωνίες,…
γκολ, καλάθια, επιτυχίες.

Είμαι υπεύθυνος για σας, και πρέπει οπωσδήποτε να σάς σώσω, το θεωρώ χρέος μου. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι αποφάσεις που πρέπει να πάρω, δύσκολες τόσο για σάς, όσο και για μένα. Γύρω τα πρόβατα και τα ερίφια είχαν σαστίσει. Ακόμα και τα συνήθως φωνακλάδικα και θρασεία τσομπανόσκυλα, άκουγαν άφωνα και σκυθρωπά.

Ο Τσομπάνης συνέχισε, πιο χαμηλόφωνα: «Μέσα σε αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, ένας μόνος τρόπος υπάρχει για να σώσω το Μαντρί, και θα το κάνω, όποιο κι αν είναι το κόστος. Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει, μέχρι και έρπη έβγαλα, αλλά το αποφάσισα και δεν θα κάνω με τίποτα πίσω, κι ας μην ξαναεκλεγώ ποτέ τσομπάνης:

Θα σάς πουλήσω στο…λύκο..

Ίσως να ‘ναι πολύ αργά!
Όταν τους ψάχνεις ίσως να έχουν χαθεί!
Καληνύχτα είπα, δεν είπα!

Ονειροκρίτης: Αφόδευση;

Ονειρα με Κοπριά στον Ωρωπό και όχι Μόνο.

Τα όνειρα με κοπριές υπόσχονται τύχη και χρήματα [βιολογικός π.χ], πολλές φορές προμηνύουν λαχειοφόρες αγορές, δωρεές [μίζεν] ή κληρονομιά.

Αν ονειρευόμαστε ότι βλέπουμε κοπριά [Σαραντάρι π.χ] σημαίνει ότι κέρδη και περιουσία θα μας έρθει από τις πιο απίθανες πηγές [Γερμανία π.χ]. Αν είμαστε εργένηδες σημαίνει ότι θα κάνουμε έναν πάρα πολύ καλό γάμο [Βλάχος π.χ].

Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι αν ονειρευόμαστε ότι βλέπουμε κοπριά σημαίνει ότι μαθαίνουμε από τις παρελθούσες εμπειρίες [Γαβρίλ π.χ].

Η γνώση από αυτές τις εμπειρίες [Λίτσας π.χ] χρησιμοποιείται σε μια κατάσταση, που αντιμετωπίζετε. Εναλλακτικά, το όνειρο μπορεί να συμβολίζει τη γονιμότητα [εκλογές π.χ].

Ονειρα με Κόπρανα στον Ωρωπό και όχι Μόνο.

Το περίεργο με τις εκκρίσεις είναι ότι ο περισσότερος κόσμος τις συνδέει με λεφτά και πλούτο [Αντιδήμαρχοι π.χ]. Χωρίς αμφιβολία υπάρχουνε πολλοί τρόποι να χωρίσουμε τα όνειρα [Συμβούλια π.χ] με εκκρίσεις. Εμείς το έχουμε χωρίσει σε τρεις κατηγορίες:

1. Να δούμε εκκρίσεις [αποφάσεις]

2. Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται [αντιπολιτεύση] ή

3. Να τις αποβάλλει ο οργανισμός [παραίτηση-αφόδευση].

Πάντα βέβαια αφήνουμε εκτός εκείνες τις περιπτώσεις που υπάρχουνε πραγματικά προβλήματα πέψης [Σύμβουλοι].

Στην πρώτη περίπτωση "Γιάννη" όπου βλέπουμε τις εκκρίσεις σημαίνει ένα απρόσμενο καλό του οποίου η σημασία έχει σχέση με την ποσότητα των εκκρίσεων που βλέπουμε.

Στην δεύτερη περίπτωση "Γιώργο κ.Σία" η ερμηνεία εξαρτάται από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι εκκρίσεις αφού αν χρησιμοποιούνται σαν λάσπη και κάνουμε κάποια σχήματα σημαίνει ότι επιθυμούμε να ασχοληθούμε με τις πλαστικές τέχνες π.χ. πηλός, ή αντανακλά την επιθυμία μας ότι θέλουμε να φτιάξουμε την προσωπικότητά μας, αλλά αν το όνειρο συνοδεύεται με αντιδράσεις σαδισμού ή φόβου μπορεί να σημαίνει μία αναστάτωση της προσωπικότητας με στοιχεία κατάθλιψης και σε αυτήν την περίπτωση καλό είναι να συμβουλευτούμε ψυχολόγο "....".

Στην τρίτη περίπτωση "Βροχοποιέ-Αντιδήμαρχε" εάν ονειρευόμαστε ότι είμαστε δυσκοίλιοι αντανακλά την τάση μας για απληστία, εμμονή και εξουσία, εάν στην αντίθετη περίπτωση στο όνειρο έχουμε πάθει διάρροια αποκαλύπτει την τάση για σπατάλη και ασυνέπεια.

Τέλος "ΟΛΟΙ ΜΑΣ", εάν η αφόδευση είναι κανονική είναι ένα καλό όνειρο που προμηνύει οικονομικά οφέλη και αντανακλά την απελευθέρωση από ένοχα συναισθήματα και την ομαλοποίηση της ψυχικής μας ζωής "Δήμος". Βλέπε τουαλέτα.

Αν ονειρευόμαστε [βιολογίκους] ότι έχουμε διάρροια [μίζα] σημαίνει ότι κάποιο κομμάτι του εαυτού μας βγαίνει εκτός ελέγχου ή ότι δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε πλέον τα δυνατά μας συναισθήματα [Δημότες].
Εναλλακτικά, μπορεί να δείχνει μια ανάγκη μας να βγάλουμε κάτι από το σύστημά μας γρήγορα.
Μπορεί επίσης να δείχνει ότι δεν έχουμε αναλύσει μια κατάσταση αρκετά ή ότι δε θέλουμε να ασχοληθούμε με το πρόβλημα καθόλου.
[thanks astrologer]

ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ....ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ.

ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ!!!

Ω, ναι.

Πάμε;
Η λέξη φιλότιμος, η οποία είναι καθαρά μια ελληνική λέξη, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί σε άλλο λεξικό, γιατί απλούστατα η έννοια της συγκεκριμένης λέξης έχει εμφυσηθεί και κληρονομηθεί στο συλλογικό ασυνείδητο της ελληνικής κουλτούρας.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι όφειλε κάποιος να είναι φιλότιμος , ενώ σε αντίθετη περίπτωση η « αφιλοτιμία », δηλ. η έλλειψη τιμής ήταν ντροπή για κάποιον.
Αλίμονο στόν Αφιλότιμο!
Αλίμονο σε αυτόν που περιμένει από το σάπιο παρελθόν των ΟΤΑ να χτίσει ένα υγιές μέλλον.
Αλίμονο σε αυτόν που ετοιμάζεται να τα καταπιεί όλα αυτά τα σάπια και αν [κά]ποιος τα υπερασπίζεται.
Αλίμονο αν αυτή τη στιγμή όλες οι πολιτικές εστίες μόλυνσης και διαφθοράς είναι ακέραιες και στην θέση τους με τη μορφή των νέων και άφθαρτων.
Αλίμονο αν στη θέση εξουσίας, είναι άλλοι έτοιμοι για τα ίδια εγκλήματα.
Αλίμονο αν εμφανίζονται μπροστά μας σαν να μην συνέβη τίποτε, και υποστηρίζουν πως θα χτίσουν το μέλλον μας.
Βροχοποιοί το νού σας.
Ω, ναι.

Δήμαρχε, Ανθρωπε, Γιάννη.
Ολα εκείνα τα πρόσωπα των κ.κ. Ευσταθίου, Ζουγανέλη, Λίτσα, Γαβριήλ, Κελίδου, Ρούση, Σύρμα, Λίτσα, Σαρκίρη, Aν έχουν κάνει "έγκλημα" και μείνουν ατιμώρητοι,
"τα έξοδα δικά μας"!!!!!
Ω, ναι.

ΠΑΜΕ;

Πω-πω, σκόνη που σήκωσες κ. βροχοποιέ Αντιδήμαρχε!

Απλέ Ανιδιοτελή Σύμβουλε:
Όταν κάποιος σε κατηγορεί ότι κάνεις μόνο ό,τι θέλεις εσύ, συνήθως εννοεί ότι δεν κάνεις ό,τι θέλει αυτός.
Δεν πρέπει να δίνεις σε κανέναν το δικαίωμα να σου ζητάει το λόγο. Δεν πρέπει να αισθάνεσαι υπόλογος σε κανέναν, και για τίποτα.
Η επιμονή αντιστοιχεί στο "θέλω".
Έχεις κάθε δικαίωμα να υποστηρίζεις το δίκιο σου, δεν έχεις όμως κανένα δικαίωμα να το επιβάλλεις. Τα "καλά παιδιά" είναι αυτοί που συμπεριφέρονται όπως οι άλλοι περιμένουν από αυτούς να συμπεριφέρονται.
Όσο πιο πρόθυμα κάνουν αυτό που οι άλλοι θέλουν, τόσο καλύτερα "καλά παιδιά" είναι.
Αν χρειάζεται να θυμίσεις ότι εσύ κάνεις κουμάντο, τότε, πιθανότατα, δεν κάνεις εσύ κουμάντο.
Μην περιμένεις να σου απονείμει ποτέ κανείς δύναμη, κύρος ή εξουσία. Όποιος τα θέλει, πρέπει να τα πάρει μόνος του.
Αυτό που έχει σημασία, ανά πάσα στιγμή, δεν είναι η θέση στην οποία βρίσκεσαι, αλλά η ταχύτητα με την οποία κινείσαι και, βεβαίως, η κατεύθυνση προς την οποία κινείσαι.
Για κάποιον περίεργο λόγο, το απολύτως σωστό αξίωμα "ουδείς αναντικατάστατος" οδηγεί πολλές φορές στην ολέθρια διαστρέβλωση: "οποιοσδήποτε μπορεί να αντικαταστήσει οποιονδήποτε".
Σε κάθε αξίωμα, αν θες να είσαι στην κορυφή, το μεγαλύτερο προσόν είναι να αντέχεις την πίεση.
Την πίεση από στόχους, από προβλήματα, από κριτικές, από δυσαρέσκειες, από υπονομεύσεις, από απαιτήσεις.
Όσο πιο ψηλά καβαλάει κανείς το καλάμι, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει να του χωθεί στον πωπό[δις].
Μην ανέχεσαι να σου τα "πρήζουν". Είναι καλύτερα να τους τα πρήζεις εσύ.
Αυτό που μετράει δεν είναι η επιθυμία σου να νικήσεις και να πετύχεις για το Δήμο σου και όχι για σένα.
Όλοι έχουν τέτοιες επιθυμίες. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η αποφασιστικότητά σου να δουλέψεις σκληρά για να εκπληρώσεις την επιθυμία σου να πετύχεις
"Aξιος" είναι κάποιος που είναι αρκετά έξυπνος και εργατικός για να διευθύνει μια επιχείρηση, αλλά αρκετά βλάκας και τεμπέλης για να μην έχει δική του [αυτό να το θυμάσαι πάντα].
Βασικός νόμος της φύσης είναι ότι αυτοί που επικρατούν στο τέλος, δεν είναι απαραίτητα οι καλύτεροι, αλλά αυτοί που είναι οι περισσότερο "συμβατοί" με το περιβάλλον τους, που αμέσως μετά εξαφανίζονται.

Σε κάθε περίπτωση, καλύτερα να έχεις τη φήμη "Δυσάρεστου" παρά του "Πούστη".

"Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό;"

Το υπέροχο αυτό άκουσμα του Παπάζογλου περιέργως με συνοδεύει σε διάφορες περιόδους της ζωής μου, κατά ένα πολύ παράξενο τρόπο, με ακολουθεί και τώρα. "Θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό", ούτως ή άλλως ξέρουμε να πληρώνουμε τα λάθη μας.

Πολιτικά Λάθη Α' Μέρος.
Στην πολιτική τα λάθη είναι δύο κατηγοριών.
Είναι αυτά που γίνονται στη φάση του αρχικού σχεδιασμού και αυτά που διαπράττονται κατά την εξέλιξη της διοίκησης.
Ενδεικτικά αναφέρομαι στην παράταξη του Δημάρχου που διέπραξε σημαντικά λάθη στον αρχικό σχεδιασμό αλλά και στην μέχρι τώρα πορεία του.

Πρώτο λάθος: Η σύμπραξη ανοιχτά με τη μειοψηφία του Δήμου και η κοινή κάθοδος τη δεύτερη Κυριακή. Αυτό το λάθος έχει ως συνέπεια τη μετακίνηση του κλίματος και από τις δύο[3-4] παρατάξεις που συνέπραξαν. Αρκετοί από τους ψηφοφόρους, που επέλεξαν την πλειοψηφία, ήταν και είναι αντίθετοι με την παράταξη των 'άλλων' της μειοψηφίας. Αλλά και οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους της 'μειοψηφίας' ήταν και είναι αντίθετοι με την παράταξη της πλειοψηφίας. Αυτοί οι ψηφοφόροι και των δύο πλευρών κατηγορούν και τις δύο παρατάξεις ότι πρόδωσαν την εντολή τους και ότι τα έκαναν μεταξύ τους «πλακάκια».Επίσης το ισοζύγιο θα είναι αρνητικό, αφού οι ψηφοφόροι[και του κλίματος] που θα απομακρυνθούν θα είναι περισσότεροι απο αυτούς που συνέπραξαν.

Δεύτερο λάθος:Δεν έγιναν εγκαίρως οι κινήσεις εκείνες, που θα απέτρεπαν την αποστασιοποίηση των υποξήφιων δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας που δεν εξελέγησαν, οι οποίοι δεν στελεχώνουν πλέον το συνδυασμό του Δημάρχου ή έχουν τοποθετηθεί 'απέναντι' ενισχύοντας άλλους συνδυασμούς.

Τρίτο λάθος: Το έλλειμμα επικοινωνιακού σχεδιασμού και ο 'χουντικός' τρόπος επιλογής των Αντιδημάρχων, με τα γνωστά αποτυχημένα αποτελέσματα πολιτικά ανίκανων σαν τον κ.Βλάχο-Σωτήρχο το συνήθη ύποπτο κ.Πάντο αλλά και τους αινιγματικούς [μάλλον τοπικούς προέδρους] κ. Λάμπρου-Γιαννά με αποτέλεσμα ενα Δήμο που παραπατά και ένα Δήμαρχο να τρέχει μόνος και να μήν φτάνει!

Αυτά είναι τα λάθη που μέχρι τώρα έχει διαπράξη ο κ. Οικονομάκος, αυτό δεν σημαίνει ότι και οι άλλες πλευρές δεν έχουν διαπράξει τα δικά τους λάθη όπως οι 360 μοίρες αλλαγή του κ.Οικονόμου.
Τα λάθη του Δημάρχου-Αντιδημάρχων όμως κάνουν κάθε συμβούλιο ντέρμπι και αυτό φάνηκε πάλι εχθές.
Ο Αντιδήμαρχος οικονομικών κ. Βλάχος αντί για οικονομικά έκανε δήλωση [και μάλιστα ψευδής] περί ανέμων και υδάτων και όχι για το θέμα που κανονικά ήταν εισηγητής, ο κ.Πάντος διέψευσε τον Δήμαρχο με το γνωστό του τρόπο, ο κ.Λάμπρου στήριξε την ΕΥΔΑΠ, και οι άλλοι κάπνιζαν.
Εξαίρεση οι κ.κ.Ηλίασκος Βασιλάκος Ρούσσης και Κιούσης.

Παντός καιρού ο κ.Ζαφείρης έκλεψε τις εντυπώσεις,σαν
"κομματάρχης" των τοπικών, τονίζωντας οτι δεν αποτελεί αδίκημα
[ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ] το να είσαι Πρόεδρος-Μέλος Τοπικού, ανοίγωντας τους διάπλατα της πόρτες Δημοτικού Συμβουλίου.
Εδώ θα δούμε Πολιτική.

Είδωμεν....και καλές γιορτές.

Έγκριση απογραφής της περιουσίας του Δήμου-Ισολογισμού Έναρξης 01-01-2011.

Διάβασα ένα άρθρο γιά σχηματισμό επιτροπής λογιστικού ελέγχου επί του Eλληνικού Δημοσίου Xρέους.
Ο σκοπός της ΕΛΕ [αρχικά] θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.

ΕΡΩΤΩ τους Πολιτικούς Αρχηγούς και τους Συμβούλους μας, σε αυτή την ειδική συνεδρίαση πώς θα εγκρίνουν κάτι που δέν παρέλαβαν μιας και ΟΛΟΙ γνωρίζουν ότι οι ΠΡΩΗΝ φεύγωντας πήραν μαζί τους [πόσους;] φακέλους του Κράτους.

ΕΡΩΤΩ η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι Δημότες που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων του προυπολογισμού έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.
Είναι δημοκρατική απαίτηση τών Δημοτών που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της.

ΕΡΩΤΩ πού πήγαν οι φάκελοι, πού πήγαν τα λέφτά, θα μάθουμε ποτέ την ΑΛΗΘΕΙΑ;

ΕΡΩΤΩ εσείς οι ΝΕΟΙ ΑΦΤΑΡΤΟΙ θα τα ΞΗΦΙΣΕΤΕ;

Στηρίξτε τους Έλληνες......Στηρίξτε το Δήμο μας

Την ώρα που χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις στενάζουν κάτω από το βάρος της πιο μεγάλης και αδυσώπητης οικονομικής κρίσης της σύγχρονης ιστορίας μας, εμείς οφείλουμε να στηρίξουμε με νύχια και με δόντια τα ελληνικά προϊόντα. Αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, στηρίζουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις, γιατί έτσι δίνουμε δουλειά σε Έλληνες. Μην περιμένετε κάποια «επίσημη οδηγία». Ας το κάνει ο καθένας μόνος του...

Επί σειρά ετών πιστεύαμε ότι τα σύνορα της Ευρώπης γκρεμίστηκαν, ότι δεν είχε σημασία αν μία εταιρεία είχε έδρα την Αθήνα, το Βερολίνο ή τη Ρώμη. Νομίσαμε, αφελώς, ότι γίναμε κάτι σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η κρίση απέδειξε ότι σφάλαμε. Στα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας μας δεν χρεώσαμε μόνο τη χώρα μας για να καταναλώσουμε ό,τι παρήγαγαν οι βιομηχανίες των φίλων και συνεταίρων μας. Την ίδια ώρα αποδημήσαμε πλήρως τη βιομηχανία μας, διαλύσαμε την αγροτική μας παραγωγή. Αν δεν κάνουμε λάθος, το 1980 καλύπταμε το 90% των αναγκών μας σε αγροτικά προϊόντα και σήμερα η σχέση αυτή έχει πλήρως αντιστραφεί.

Είναι αργά για δάκρυα κι οι διαπιστώσεις έχουν πλέον κουράσει. Είναι καιρός για δράση. Όχι, δεν θα αντιμετωπίσουμε ριζικά το πρόβλημα χρέους αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα. Θα σώσουμε όμως κάποιες θέσεις εργασίας κι αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό στις μέρες που ζούμε. Κι επιπλέον ίσως δώσουμε ένα κίνητρο σε ανθρώπους που θα ήθελαν να ενεργοποιηθούν στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης της βιομηχανικής και της γεωργικής παραγωγής.

Υπάρχουν ελληνικά προϊόντα. Ακόμη! Ας αλλάξουμε καθημερινές συνήθειες. Δεν θα μας κοστίσει κάτι αν αγοράσουμε την ελληνική και όχι την ξένη μπύρα. Να στηρίξουμε την ελληνική και όχι την ξένη καπνοβιομηχανία. Να δώσουμε δουλειά στα ελληνικά καταστήματα. Ακόμη και με τις διακοπές μας, μπορούμε να στείλουμε ένα μήνυμα. Αυτό το Πάσχα δεν είναι ανάγκη να πάμε στην Βουδαπέστη ή στην Κωνσταντινούπολη...
[Αρθρο του κ. Θανάση Μαυρίδη]

Βάρβαροι μέν Ανθρωποι δέ;

Ξέχασα να σου πω κ.Δήμαρχε, έτσι και συμπαθήσω άνθρωπο δεν τον ξεσυμπαθάω εύκολα. Πρόσεξε τώρα να δεις τι συμβαίνει εδώ: Συμπαθώ, συμπάσχω, συμπονώ.
Ρήματα σύνθετα. Πρώτο συνθετικό η πρόθεση «συν». Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν ότι αν πάσχεις εσύ, πάσχω και εγώ μαζί σου και αν πονάς εσύ, πονάω κι εγώ.
Αυτό είναι καλό ή κακό;
Καλό θα πεις, αλλά αν πονάω κι εγώ μαζί σου, πώς θα μπορέσω να σε βοηθήσω; Κι εγώ θα χρειάζομαι βοήθεια! Δεν θα χρειάζομαι; Μην απαντάς. Στο τέλος θα μιλήσεις εσύ…Αν και αμφιβάλω, γιατί μάλλον θα μείνεις άλαλος!

*Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

*Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Aλλων ιατρός αυτός έλκεσι βρύων.

Το πρόβατο η δίκη η σιγή.
Τίποτα πια, μόνο που σε κοιτάζω
Δεν ξέρω αν δικάζομαι ή αν εγώ δικάζω.
-Πιστεύουμε πως το πρόβατο, πρέπει να βρει την δύναμη, να φύγει από το μαντρί. Μέσα στο μαντρί, έχει την ίδια μοίρα. Απαίσια ζωή και βέβαιος θάνατος.
Τίποτα πια, μόνο βαριές οι σκέψεις
βαριές οι ανάσες μας, βαριές είναι και οι λέξεις.
-Να τολμήσει αντιμετωπίσει τη ζωή μόνο του. Να στηριχθεί στον εαυτό του. Στις δικές τους δυνάμεις. Είναι πολύ βασικό.
Τίποτα πια, μόνο βαριές δηλώσεις
Φεύγοντας ξέχασες την πόρτα να κλειδώσεις.
-Τώρα, αν υιοθετούσε και ιδιότητες άλλων ζώων, έχει πιθανότητες επιτυχίας. Ας πούμε την πονηριά της αλεπούς. Τη δύναμη του λιονταριού. Τη μνήμη του ελέφαντα.
Τίποτα πια, τέρμα οι απορίες
Είμαστε μόνοι μας, τέλος οι ευκαιρίες.
-Θα πει κάποιος πως μπορεί το πρόβατο να μην τα καταφέρει. Ναι. Αλλά θα έχει ζήσει. Έστω λίγες στιγμές. Θα αναπνεύσει για λίγο αέρα ελευθερίας . Αλλά ακόμα και έτσι, όταν αποφασίσει να στηριχθεί στον εαυτό του, έχει έστω και μια πιθανότητα επιτυχίας. Στο μαντρί, δεν έχει απολύτως καμία.

Eστι δ ου σιγή λόγου κρείσσων γένοιτ άν έστι δ ου σιγής λόγος.
[Kάποτε-κάποτε η σιγή θα μπορούσε να αποδειχθή προτιμοτέρα από τον λόγο,αλλά κάποτε ο λόγος από την σιγή]

Ανέκδοτο ή Συμβούλιο;

Τα τελευταία συμβούλια του Ωρωπού μου θύμισαν ένα ανέκδοτο που διάβασα  στο e-kool ,μόνο που στη θέση του "θεού" είναι ο κ. Οικονομάκος  και στη θέση του "σατανά" είναι η αντιπολίτευση [τρομάρα  σε όλους].
.
Απλά ξεκαρδιστικό ανέκδοτο…Απολαύστε το!

Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι,
πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών,
ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.
Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.
και ρώτησε: «Λίγο ακόμη σιρόπι βύσσινου;»,
και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»,
και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με
σαντιγί!».
Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά!
Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το
σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.
Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι,
και από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη, και τα συνδύασε.
Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46!
Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!».
Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση
άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.
Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο
οποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!».
Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο,
από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σε
βούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου.
Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.
Έτσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσει
μερικά κιλά με την άθληση…
Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση, τον υπολογιστή και τα DVD μαζί με τα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνη
και άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.
Έτσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο και
γεμάτη θρεπτικές ουσίες.
Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια, τα οποία τηγάνισε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι.
Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη…
Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουν
προλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.
Και ο σατανάς έφερε τα Goody’s και το τσίζμπεργκερ των 99 λεπτών.
Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»,
Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!»,
Και σχολίασε ο σατανάς: «Έτσι μπράβο!».
Και έτσι ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα!!!
Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πάς της καρδιάς.
Και τότε ο σατανάς είπε ‘Είπαμε να παίζουμε τίμια’…!!!…
Και δημιούργησε το Ι.Κ.Α.!!!

Μπορεί  και να είναι και αλήθεια μέχρι να αρχίσει η δημιουργική πολιτική....;

Μια Αχτίδα, Μια Ελπίδα;

Μα η αχτίδες του θα είναι σπάνιες;
Σαν βραδινός ήλιος φωτίζουν , έτοιμες να ξανοιχτούν και πάλι.
 Έτοιμες από καιρό να διεκδικήσουν, θαρρείς, το δικαίωμα τους στο όνειρο.
Να βγουν στο ανοιχτό πέλαγος , να ψάξουν να βρουν το δικό τους απάγκιο.
 Το δικό τους νησί, να αράξουν στην ηρεμία του κόλπου τους, να σταθούν αγέρωχα σαν ξάρτια ιστιοφόρου με τα φωτάκια τους ανοιχτά, να καθρεφτιστούν στα γαλήνια νερά του και να ξαναγυρίσουν πιο δυνατά πάλι στον ωκεανό της πολιτικής μας ζωης για το Δήμο μας.
 Να βουτήξουν στο νερό, να ξεπλύνουν τις παλιές αμαρτίες και αγνά και πάλι, να κινήσουν για νέες περιπέτειες.
Όλα είναι αχνά φωτισμένα, όμορφα και ορθά στα μάτια.
 Οι "σκιές" στέκουν ακίνητες, βουβές στην άκρη, μακριά από το βλέμμα. Όλα είναι όμορφα σήμερα ,σαν αποφασίσει ο ουρανός να ανάψει τον φωτεινό του δίσκο.
Ήταν αυτή η ευτυχία που νιώθει κανείς όταν θέλει να προχωρήσει......σάν το Συμβούλιο που όλοι θέλουμε.
 Να κόψει κάθε δεσμό του με ότι τον βαραίνει.
Ο δρόμος ατελείωτος, αν γυρίσει πίσω, θα πονέσει πιο πολύ.......
Ο Δήμος  μας.

Η δική του αχτίδα........ελπίδα για την ολόλευκη καινούργια σελίδα!
Κάτι κάνατε εχθές...........κάτι να κάνετε Αύριο!

Αλαζονεία εμπόδιον σοφίας.

Τι θα γινόταν η δύναμη των γυναικών αν δεν υπήρχε η ματαιοδοξία των αντρών;
Marie von Ebner-Eschenbach,   1830-1916,   Γερμανίδα γνωμικογράφος.

Πάρα πολλοί άνθρωποι ξοδεύουν λεφτά που δεν έχουν για να αγοράσουν πράγματα που δεν θέλουν, για να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν χωνεύουν.
Will Rogers,   1879-1935,   Αμερικανός ηθοποιός

Ένας υπερήφανος άνθρωπος μπορεί να μάθει να είναι ταπεινόφρων, αλλά θα είναι υπερήφανος γι' αυτό.
Mignon McLaughlin,   1913-1983,   Αμερικανίδα αρθρογράφος

 Όταν είναι κανείς τόσο μεγάλος όσο εγώ, είναι δύσκολο να είναι ταπεινός.
Μωχάμεντ Άλι,   γ.1942,   Αμερικανός πυγμάχος

Αυτό που κάνει ανυπόφορη τη ματαιοδοξία των άλλων είναι ότι πληγώνει τη δική μας.
Λα Ροσφουκώ,   1613-1680,   Γάλλος συγγραφέας

Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι η αποκήρυξη της περηφάνιας, αλλά η υποκατάσταση μιας περηφάνιας από μιαν άλλη.
Eric Hoffer,   1902-1983,   Αμερικανός Συγγραφέας

Το σύνδρομο του Τιτανικού: Η επιμονή να θέλει κανείς να είναι πρώτος σε ένα πλοίο που βυθίζεται.
Ανώνυμος    (μάλλον Ι.Οικονομάκος.)

Μα, παντού όπου κάθομαι είναι η τιμητική θέση.
Ανώνυμος [μάλλον Γ.Γιασεμάκης]

Προκατειλημμένος είναι κάποιος που είναι πολύ ξεροκέφαλος για να δεχθεί τη γνώμη μου.
Ανώνυμος [μάλλον ο κ. Τσάκωνας]]

Ένας υπερήφανος άνθρωπος μπορεί να μάθει να είναι ταπεινόφρων, αλλά θα είναι υπερήφανος γι' αυτό.
Ανώνυμος [μάλλον Μ.Χασιώτης]

Όταν κάνεις προσευχή είναι σαν να θέλεις οι νόμοι του σύμπαντος να καταργηθούν για χάρη ενός μοναδικού και ανάξιου ικέτη.
Ανώνυμος [μάλλον Κ.Λίτσας]

Ήταν σαν τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του.
Ανώνυμος [μάλλον ο Β.Οικονόμου]

Όταν θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο, γράφω ένα.
Ανώνυμη  [μάλλον Ι.Στεργίου]

Δεν έχω να δηλώσω τίποτα [στο τελωνείο] εκτός από τη μεγαλοφυΐα μου.
Ανώνυμος [μάλλον εγώ]

Όσο πιο ψηλά καβαλάει κανείς το καλάμι, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει να του χωθεί στον πωπό.

Σίγουρα οι Πολίτες του Δήμου Ωρωπού.

απατηλό αστέρι, απατηλό όραμα;

Από μικρή λάτρευα να ξαπλώνω σε μια ταράτσα  κοντά στο σπίτι μου και να κοιτάζω τα αστέρια να τα μετρώ…...να χάνομαι μέσα στα αστέρια και να ακούω τις φωνές των περαστικών…..σ'αυτή τη ταράτσα μαζευόμασταν κάθε βράδυ με τα παιδιά όταν ήμασταν μικρά…τα ίδια παιδιά που είναι δίπλα μου και τώρα….....χθές το βράδυ ήταν κάπως διαφορετικό…κάπως περίεργο…κάπως νοσταλγικό…κάπως…απλά κάπως…το κακό αστέρι.....το γνωστό αστέρι, η γνωστή ιστορία με το "όραμα και το κοριτσάκι"............. 'ένα απ' αυτά τ' αστέρια έπεσε και χάραξε μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό. «Κάποιος πεθαίνει» μουρμούρισα. Γιατί η γιαγιά μου, που μόνο εκείνη ήτανε καλή γι' αυτό, αλλά δεν ζούσε πια, έλεγε συχνά: «'Oταν πέφτει ένα αστέρι, μια ψυχούλα ανεβαίνει στο Θεό.».....άναψα  άλλο σπίρτο. Μέσα στη λάμψη του, παρουσιάστηκε η γιαγιά, μου χαμογελούσε. «Γιαγιά», φώναξα  «πάρε με μαζί σου».
«'Oταν θα σβήσω το σπίρτο, ξέρω πως δε θα είσαι πια εδώ. Θα χαθώ, όπως χάθηκε η αναμμένη ελπίδα μου, σε ένα απατηλό σκοπό .» ...με πήρε στην αγκαλιά της η γιαγιά, και πέταξαμε κι οι δυο χαρούμενες, μέσα σ' εκείνη τη λάμψη. Δεν υπήρχε πια ούτε κρύο, ούτε πείνα, ούτε αγωνία...είμασταν κοντά στο Θεό! ...καληνύχτα!!!!

Όταν πέφτει ένα αστέρι όλοι κάνουμε μια ευχή…μπορεί να μην πιστεύουμε πως θα πραγματοποιηθεί κι όμως ευχόμαστε…κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι η ευχή μας θα γίνει ....πραγματικότητα…κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα γίνει πραγματικότητα…κι όμως εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε ευχές…

"Κάψτε τους Ξύλινους;"

Κάποτε ζούσε ένας φτωχός άνθρωπος αφοσιωμένος στον Βούδα, και είχε ένα πολύ παλιό και όμορφο ξύλινο άγαλμα του Βούδα, ένα αληθινό αριστούργημα. Ο άνθρωπος το φύλαγε σαν μεγάλο θησαυρό.
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, ο άνθρωπος ήταν μόνος μέσα στην αχυρένια καλύβα του. Είχε μεγάλη παγωνιά κι ο άνθρωπος τουρτούριζε από το κρύο. Ένιωθε, ότι πλησιάζει η τελευταία του ώρα. Δεν είχε ούτε ένα ροκανίδι για ν' ανάψει φωτιά. Τα μεσάνυχτα, όταν ο άνθρωπος άρχισε να κοκαλιάζει από το κρύο, εμφανίστηκε μπροστά του ο Βούδας και είπε:
- Γιατί δε ρίχνεις στη φωτιά το άγαλμά μου;
Το ξύλινο άγαλμα βρισκόταν σε άλλη γωνιά δίπλα στον τοίχο. Ο άνθρωπος φοβήθηκε, σκέφτηκε πως είναι ο δαίμονας.
- Τι λες; Να κάψω το άγαλμα του Βούδα; Ποτέ!
Ο Βούδας γέλασε και είπε:
- Εάν με βλέπεις μέσα στο άγαλμα, τότε με χάνεις. Είμαι μέσα σου, όχι μέσα στο ξύλο. Δεν είμαι στο αντικείμενο προσευχής, είμαι μέσα σ' αυτόν που προσεύχεται. Εγώ τουρτουρίζω μέσα σου! Σε παρακαλώ, κάψε το άγαλμα!

παραβολή;

Αλλη μία απογοήτευση θα μας… σκοτώσει;

Κάποτε  έφευγα για λίγο με την μοτοσικλέτα μου και χανόμουν σε διαδρομές του Δήμου μας όπως εκείνη από τις Αφίδνες τον Κάλαμο  στο Μαρκόπουλο, ή από τον Ωρωπό στον Αυλώνα και την Πάρνηθα χανόμουν γεμάτη χαρά....έλειπα για σπουδές, τα έχασα για λίγο!
 Είπα Κάλαμο και θυμήθηκα ότι εκεί κοντά βρίσκεται το Αμφιάρειο, αλλά και τόποι που η φύση και οι δρόμοι είναι τόσο ωραίοι που αισθάνεσαι ότι θα... πεθάνεις από ευτυχία...
Αν σκεφτόμασταν πρώτα τους άλλους και μετά το εγώ μας.. αν λέγαμε “οι άλλοι κι εγώ”, ίσως να ήταν πολύ πιο εύκολο να νικήσουμε τον εγωισμό μας, ίσως να μην υπήρχε τόσο έντονα το πρόβλημα της απογοήτευσης…

Εδώ και λίγες εβδομάδες νιώθω μία τρελή απογοήτευση.
Ποιοί είναι όλοι αυτοί; Λες και ξύπνησα μία μέρα και όλοι γύρω μου άλλαξαν. Εγιναν διαφορετικοί. Εγιναν εγωιστές, κυνικοί, εύθικτοι, πεισματάρηδες, αδύναμοι... Δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Με την απογοήτευση ξύπνησε κι ένας τρελός θυμός.
 Δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν τους. Δεν τους καταλαβαίνω πια. Σαν να κινούμαστε σε διαφορετικό μήκος κύματος πια.
Κοιτάω αυτούς τους ανθρώπους που πριν λίγο καιρό θα τους εκμυστηρευόμουν τα πάντα και δεν θέλω να τους μιλήσω. Δεν μπορούν να με καταλάβουν. Λάθος. Δεν μπορούν να με ΝΙΩΣΟΥΝ αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...
 Είμαι επικοινωνιακός άνθρωπος και η επαφή με τον κόσμο με βοηθά να καταλάβω τι κρύβω μέσα μου. Και τώρα δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους.
Ολα αυτά τα χρόνια στο Λονδίνο όλοι μου έλεγαν ότι πετούσα στα σύννεφα. Ολοι. Μου έλεγαν ότι βρισκόμουν πάνω σε ροζ σύννεφο και ότι ζούσα στον κόσμο μου. Αστείο είναι που τους πίστευα.
 Γιατί τώρα πια διαπιστώνω ότι τελικά όλοι αυτοί που μου το έλεγαν ζουν κι αυτοί στο δικό τους κόσμο. Απλά δεν το έχουν καταλάβει ακόμα...
Εχω έναν απίστευτο θυμό. Θέλω να γκρεμίσω τον κόσμο τους. Θέλω να βγάλω από μέσα μου όλα αυτά που δεν έλεγα τόσο καιρό για να μην τους πληγώσω και να τους τα πετάξω στη μούρη. Δικαιολόγησα ανθρώπους, καταστάσεις, γεγονότα και ποιο το όφελος;
 Να αισθάνομαι ηλίθια πια. Γιατί τώρα δεν μπορώ να δικαιολογήσω κανέναν τους.
Ακόμα και τώρα που γράφω, σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να τους το κάνω αυτό το πράγμα. 
 Δεν μπορούν ν' αλλάξουν. Ούτε και μπορώ να τους αλλάξω εγώ. Δεν πρέπει. Αλλά δεν μπορώ ν' αλλάξω ούτε εγώ.
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε. Νομίζω όμως ότι σ' αυτή τη φάση μόνο εσείς μπορείτε να με καταλάβετε.
Τελικά είμαστε ή φαινόμαστε; Και πως μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά;

Δευτέρα το νέο "Παιδί μας" ο Δήμος μας έχει Συμβούλιο.Τί θα γίνει;
Σήμερα μάς το ανακοίνωσαν...για να μήν προλάβουν;
Θα γίνουν πάλι τα ίδια;Τα μισά θέματα έχουν "θέμα..."
Αλλη μία κρίση απογοήτευσης..........

Εσείς Οι Δυό Ξεμασκαρευτείτε Και Ερωτευτείτε

Την πρώτη μέρα, γνωστή ως Πιθοίγια, οι Αθηναίοι άνοιγαν τα πιθάρια με το νέο κρασί τους - οι αρχαίοι Ελληνες, ως γνωστόν, για την αποθήκευση του μούστου δεν χρησιμοποιούσαν ξύλινα βαρέλια αλλά πήλινους πίθους - μια ποσότητα του οποίου μετέφεραν στο «εν Λίμναις» ιερό του Διονύσου, η ακριβής θέση του οποίου αποτελεί ένα ζητούμενο. Εκεί το ανακάτευαν με νερό - η συνήθης αναλογία ήταν τρία νερό προς ένα κρασί - προσφέροντας στη συνέχεια το πρώτο ποτήρι στον θεό.
Ακολουθούσαν η δοκιμή του νέου κρασιού από ειδικές κανάτες, τις χόες, και κρασοκατάνυξη, στην οποία ελεύθεροι, ικέτες, δούλοι κτλ είχαν την ευκαιρία για εκπλήρωση κάθε ανήθικης επιθυμίας, ιδιαίτερα σεξουαλικής, κάτω από την κάλυψη που παρείχαν μάσκες-κρασί.
Εντονη ήταν η παρουσία του κρασιού και κατά τη δεύτερη μέρα που ονομαζόταν Χόες από την ειδική κρασοκανάτα με την οποία ήταν εφοδιασμένοι οι πιστοί. Διεξάγονταν μάλιστα και αγώνες οινοποσίας, στους οποίους ο νικητής κέρδιζε ως έπαθλο κάποιο γλύκισμα ή έναν ασκό γεμάτο με κρασί, ευλογημένο από τον ίδιο τον Διόνυσο. Σίγουρα το πιο εντυπωσιακό δρώμενο της μέρας ήταν μια πομπή που διέσχιζε τους δρόμους της πόλης και κατέληγε στο «εν Λίμναις» ιερό του θεού. Πιστοί, ανάμεσά τους και ορισμένοι μεταμφιεσμένοι σε Σατύρους, ανεβασμένοι πάνω σε άμαξες, πείραζαν με βωμολοχίες όσους συναντούσαν στον δρόμο τους.
Στο τέλος της πομπής, που συνοδευόταν από μουσικούς  και ένα πλοίο που συρόταν με τη βοήθεια τροχών. Με αυτό ταξίδευε ο ίδιος ο Διόνυσος, τον οποίο πιθανότατα υποδυόταν, φορώντας προσωπείο, ο Αρχων-Βασιλεύς, ένας από τους υψηλότερους αξιωματούχους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας..........φτάνοντας στις μέρες μας φοράνε κοστούμι και γραβάτα ,κοστουμαρισμένοι καρνάβαλοι με κακόγουστα ρούχα και ακόμα πιό κακόγουστα…μυαλά!
Αυτό το πολιτικό καρναβάλι, δε θα τελειώσει καμμιά φορά, σ αυτό τον τόπο;

Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά , θα πάει [murphys law]

Α--Αν από διάφορα πράγματα, ένα έχει την πιθανότητα να πάει στραβά, θα είναι αυτό που θα προκαλέσει την μεγαλύτερη ζημιά.
Β--Αν ξέρεις ότι υπάρχουν μόνο 4 δυνατοί τρόποι για να πάει κάτι στραβά και φροντίσεις να τους προλάβεις, τότε αμέσως θα εμφανιστεί και ένας πέμπτος.
Γ--Αν αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους, πάντα έχουν την τάση να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Δ-- Κάθε λύση, γεννάει ένα καινούριο πρόβλημα.
Ε--Όταν τα πράγματα πάνε καλά...Κάτι θα πάει στραβά.
 1. Όταν τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, θα γίνουν.
 2. Κάθε φορά που τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν καλύτερα, κάπου έχεις κάνει λάθος.
Ζ-- Κάθε φορά που θες να "χτυπήσεις ξύλο" , διαπιστώνεις ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από αλουμίνιο ή πλαστικό.
 1. Για να καθαριστεί κάτι, πρέπει να βρωμίσει κάτι άλλο.
 2. ...μπορείς όμως να βρωμίσεις τα πάντα χωρίς να καθαρίσεις τίποτα. Το αντίστροφο δεν ισχύει.

Η ΤΤΑ--Να κερδίσεις τις εκλογές και μετά να της χάσεις.
1...εδώ το αντίστροφο ισχύει.
 2.Το λανθάνειν ανθρώπινο, αλλά για να τα κάνεις τελείως θάλασσα χρειάζεσαι και ηλεκτρονικό υπολογιστή.
                                                     Συμπεράσματα :
 Είναι αδύνατον να προφυλάξεις κάτι από τη βλακεία, διότι οι βλάκες είναι ικανότατοι.
Χαμογελάστε...Ούτως η άλλως το αύριο θα είναι χειρότερο.
 Αν αισθάνεσαι καλά ,μην ανησυχείς...Θα περάσει.

Πως φτάσαμε στο βάδισμα του κάβουρα

Η απώλεια του "ηθικού" προβαδίσματος.
Ο πρώτος και  σημαντικός λόγος είναι η απώλεια του "ηθικού" προβαδίσματος που πάντοτε είχε το Οραμα-Δημιουργία , ιδίως έναντι της Αυτοδ.Συνεργασίας. Ας μην κρυβόμαστε. Δεν ήταν λίγοι όσοι έκαναν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι σε βάρος του σχηματισμού. Και ο κ.Οικονομάκος αντί να πηγαίνει μπροστά, σπαταλήθηκε στο να καλύπτει αυτούς που επέλεξε. Σπαταλήθηκε στο να προσπαθεί να “μαζεύει τα ασυμμάζευτα”.
Η έλλειψη οράματος.
Από την ορκομωσία και μετά δεν υπήρξε κανένα όραμα, καμία πηγή έμπνευσης και καθοδήγησης του Δήμου. Σύμβουλοι  και στελέχη  αντί να αντιμετωπίσουν με καθαρή ματιά, με γενναίες αποφάσεις και ανυποχώρητη ακεραιότητα τις προκλήσεις της εποχής βυθίστηκαν στην αδράνεια, στην αναποτελεσματικότητα, στη συνωμοσιολογία, στην αμφίσημη στάση απέναντι σε όλους, στη δυσπιστία απέναντι στα νέα ρεύματα. Έγιναν συμβιβασμένοι διαχειριστές, αναποτελεσματικοί, ανίκανοι και συχνά εμπαθείς.

Η  υποτίμηση του αντιπάλου.
 H επανάπαυση, επί  καιρό, στην πολιτική υπεροχή που έδινε το  προβάδισμα έναντι του κ.Λίτσα οδήγησε στην αλαζονεία και στην πλήρη υποτίμηση του αντιπάλου, τόσο του κ.Οικονομάκου, όσο και του ΟΡ-ΔΗ.
 
Η αποφυγή του πολιτικού κόστους, η ατολμία και οι καθυστερήσεις.
 H αποφυγή του πολιτικού κόστους και η δήθεν προσέγγιση του “Λαού” κατέληγε διαρκώς στη λαϊκιστική ταύτιση με την κοινή γνώμη και σε όσα υπαγόρευαν τα blogs. Έτσι, χάθηκε πολύτιμος χρόνος που μαζί με άτολμες κινήσεις, παλινωδίες και δραματική καθυστέρηση μας έφεραν στο χτεσινό ολίσθημα.

Η  αδυναμία του ΟΡ-ΔΗ να επιβάλει την πολιτική της ατζέντα.
Η πλήρης αδυναμία της συμπολίτευσης να διαμορφώσει και να επιβάλει την πολιτική της ατζέντα - ρόλο που πρόθυμα ανέλαβαν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Αδυναμία που οδήγησε αναπόφευκτα στην παθητικότητα, στις καθυστερημένες πολιτικές αντιδράσεις, στην υπερβολική εξάρτηση από την εικόνα, και φυσικά στη διαρκή διάψευση των προσδοκιών.
Η παταγώδης αποτυχία του Συμβουλίου.
 Σχεδόν όλοι αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων με ελάχιστες εξαιρέσεις απο τους κ. και κ. Στεργίου, Γιασεμάκη, Βασιλάκο, Κιούση . Αργοί, αναποτελεσματικοί χωρίς έμπνευση.Και σήμερα γυρίζουν περίλυποι στα "καφενεία" δηλώνοντας ότι εκείνοι έβλεπαν το κακό, “τα λέγανε”, αλλά κανένας δεν τους άκουγε.
 Τώρα οι γλώσσες τους λύθηκαν και, προσεκτικά, πετροβολούν τον κ.Οικονομάκο, που επί  χρόνια έγλειφαν και μέχρι πριν από τρείς μήνες αποθέωναν, και ζητούν να εκφραστεί η βάση που μέχρι τώρα περιφρονούσαν.
Το παιχνίδι δέν χάθηκε αλλά...η τάση να υποτιμάς και να μειώνεις τον αντίπαλο είναι δείγμα της δικής σου κατωτερότητας.

Μία ζωή...

Όσο πιστεύεις η ελπίδα πάντα θα ζει
στο χέρι σου είναι η ευκαιρία να σου δοθεί
Μην περιμένεις μοιραία η ευτυχία να έρθει
αν δεν κουνήσεις το χεράκι ευτυχία δεν έχει
Ζωή είναι αυτή και όπου θέλει σε οδηγεί
καράβι, όμως, χωρίς καπετάνιο πουθενά δεν πηγαίνει
Κάθε όνειρό σου προορισμό γυρεύει
κάθε λάθος μη φοβάσαι γυρισμό αν δεν έχει
Ζήσε με πάθος την κάθε στιγμή
νιώσε την ευτυχία και την πίκρα μαζί
Άσε την ένταση να μπει στην ψυχή
κλάψε όσο θέλεις και γέλα πολύ
Αγάπα και πάλεψε γι’ αυτό που αξίζει
την πόρτα σου κλείσε και σβήσε ό, τι πόνο σε γεμίζει.

Μονόδρομος;

Ο λόγος αποτελεί αίτιο απανθρώπισης αλλά και αίτιο υπανθρώπισης. Είναι ένα νόμισμα  με δύο όψεις οι οποίες μπορούν και να μεταλλάσσονται.
 Αυτός καθ' εαυτός αποτελεί αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη της πνευματικής ανόδου των ανθρωπίνων κοινωνιών.
Είναι ζωοδότης αλλά και θανατηφόρος.
Ο μόνος-λόγος, ο μονόλογος είναι από τη φύση του α-δια-λακ-τος.
Αυτό που αποτελεί αναγκαία αλλά και ικανή συνθήκη για εξανθρώπιση λέγεται διάλογος.
Ο διάλογος ξεκίνησε, απ' όσο μπορεί να γνωρίζει η οικουμένη των ανθρώπων, στην εποχή του Διός-πολιτισμού.
 Εξ ου και Διά-λογος ο οποίος εγκατέστησε  την λεγώμενη σήμερα Δημοκρατία.


Ο οποιοσδήποτε και οποτεδήποτε λόγος, σε κάθε κοινωνία ανθρώπων, πρέπει, εκ των προτέρων, να θεωρείται διαβλητέος και να βομβαρδίζεται, δια του διαλόγου, σχεδόν μέχρι τελικής πτώσης του.


Ο Δήμος μας Πρέπει και Μπορεί να περπατήση μόνο με Διάλογο.

diodiastop.blogspot.com / ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ

ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της 3^ης Φλεβάρη 2011

Η 6^η Φλεβάρη είναι μόνο η αρχή!

Με περισσό θράσος, ο υπουργός των εργολάβων, Ρέππας, αποκάλεσε «τζαμπατζήδες, αντικοινωνικούς και υπονομευτές» τους υποστηρικτές του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.

Ο υπουργός της κυβέρνησης που έβαλε τη χώρα στο γύψο του μνημονίου τολμάει να συκοφαντεί τους πολίτες που αντιστέκονται στο ξεπούλημα του τόπου!

Εμείς του απαντάμε ότι αντικοινωνική είναι η κυβέρνηση του, τζαμπατζήδες είναι οι φίλοι του οι εργολάβοι και υπονομευτές είναι η πολιτική παρέα του, που βάλθηκε να διαλύσει τη χώρα και κάθε έννοια δικαιώματος.

Οι απειλές για ποινικοποίηση του αγώνα μας και οι μηνύσεις κατά αγωνιστών (οι οποίες δεν έχουν σχέση με την άρνηση πληρωμής διοδίων) καταδεικνύουν το φόβο της κυβέρνησης και το ζήλο της να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργολάβων κόντρα στο δημόσιο συμφέρον.

Κλιμακώνουμε με μαζικές κινητοποιήσεις. Την Κυριακή 6/2 ανοίγουμε τα διόδια σε όλη τη χώρα.

ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ;

Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου.. καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.

Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Ελληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.

Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.

Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.

Πολιτικοί και Πολίτες

Ακούμε

 

Οι πολιτικοί αν όχι όλοι, κάποιοι σίγουρα, καταφεύγουν σε μεγαλοστομίες, σε θεωρητικολογίες και συναισθηματισμούς που σίγουρα δεν οδηγούν τους πολίτες σε αντικειμενικές αποφάσεις, μα προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των πολιτικών τους κομμάτων...

Οι πολιτικοί σήμερα δεν αρθρώνουν έντιμο λόγο.

Χρησιμοποιώντας «ξύλινη» γλώσσα, πλεονασμούς, κατάχρηση συνωνύμων, αδιαφανείς έννοιες, ευφημισμούς και λογικές αντιφάσεις, αποκρύπτουν την αλήθεια και φτάνουν στα άκρα, στην υπερβολή, πολλές φορές παραπλανούν! 

Κάποιες φορές πολιτικοί, όταν διαβάζουν κείμενα σε συνεντεύξεις τύπου ή όταν προβαίνουν σε δηλώσεις, κάνουν σαρδάμ, τονίζουν λάθος τις λέξεις, δεν προσέχουν την στίξη... αυτό συμβαίνει είτε διότι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν είτε διότι δε τα εννοούν είτε γιατί ψεύδονται!

Ακόμη ένα αρνητικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου πολιτικού λόγου είναι τα μηνύματα χωρίς λογική συνοχή. 

Δυστυχώς συχνά παρατηρούμε μια λογική ανεπάρκεια και νοηματική αναποτελεσματικότητα στους λόγους των πολιτικών.

Οι σολοικισμοί κι οι ασυνταξίες ενισχύουν το παραπάνω εξάλλου. Επίσης πολλές φορές οι πολιτικοί φάσκουν κι αντιφάσκουν...

Ως πολίτες λοιπόν, με δικαιώματα κι ευθύνες, έχουμε το χρέος να εντοπίζουμε πότε ένας πολιτικός λόγος προσπαθεί να μας παραπλανήσει και πότε να ενημερώσει αντικειμενικά.

 Είναι υποχρέωσή μας έτσι, ώστε να προχωρήσει μπροστά ο τόπος...

Σ' αυτό πρέπει να πειθαρχήσουμε όλοι; Είμαστε χώρα ατάκτων ή ανυπάκουων;Έμπνευση, δεν έχει δοθεί από τα πάνω και όραμα.

 Αυτό οφείλει να κάνει ο σύγχρονος πολιτικός λόγος ή Εμείς;

Υποθέτοντας βέβαια πως και ο λαός σύσσωμος είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε μία πραγματική επανίδρυση και κάθετα στο κράτος και οριζόντια στην κουρασμένη κοινωνία.

 

Δημαγωγικό μέσο ή ρητορεία;

Ενα γράμμα στο Δήμο μας που δε γεννήθηκε ακόμα;

Σου είπα ήδη ότι δεν σε χρειάζομαι. Αλλά θα σε μεγαλώσω, είτε σ’ αρέσει, είτε όχι.
 Θα σου επιβάλλω την ίδια υπεροψία που επιβλήθηκε και σ’ εμένα, στους γονείς μου, στους παππούδες μου, στους παππούδες των παππούδων μου· μέχρι το πρώτο ανθρώπινο πλάσμα που γεννήθηκε από ανθρώπινο πλάσμα, είτε του άρεσε, είτε όχι.
 Ίσως αν του ή της ζητούσαν να επιλέξει, να φοβόταν και να έλεγε «Όχι, δεν θέλω να γεννηθώ». Μα κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη του και έτσι γεννήθηκε και έζησε και πέθανε, αφού έφερε στον κόσμο ένα ακόμα ανθρώπινο πλάσμα από το οποίο δεν ζήτησε να επιλέξει, και αυτό με τη σειρά του έκανε το ίδιο, επί εκατομμύρια χρόνια μέχρι εμάς, και κάθε φορά ήταν η ίδια υπεροψία, χωρίς την οποία δεν θα υπήρχαμε.
Κουράγιο, μικρό μου. Νομίζεις ότι ο σπόρος ενός δέντρου δεν χρειάζεται κουράγιο, όταν τρυπάει τη γη και φυτρώνει; Αρκεί μια ριπή του ανέμου για να τον ξεριζώσει, το ποδαράκι ενός ποντικού για να τον τσακίσει. Κι όμως, φυτρώνει και αντιστέκεται και μεγαλώνει ρίχνοντας κι άλλους σπόρους. Και γίνεται ένα δάσος.
 Αν μια μέρα φωνάξεις «Γιατί με έφερες στον κόσμο, γιατί;», θα σου απαντήσω: «Έκανα αυτό που κάνουν και έκαναν τα δέντρα για εκατομμύρια εκατομμυρίων χρόνων πριν από μένα, και πίστευα ότι έκανα καλά».
 Ωστόσο, οι τύψεις υπάρχουν, οι δεσμοί υπάρχουν, ριζωμένοι μέσα μας σαν δέντρα που δεν υποκύπτουν ούτε σ’ έναν τυφώνα, αναπόφευκτοι σαν την πείνα και τη δίψα.
 Δεν μπορείς ν’ απελευθερωθείς ποτέ, ακόμα κι αν επιστρατεύσεις όλη σου τη θέληση, όλη σου τη λογική. Μπορεί να νομίζεις ότι τους ξέχασες, αλλά μια μέρα ξαναπροβάλλουν ακατάλυτοι, ανελέητοι, για να σου περάσουν το σκοινί στον λαιμό, χειρότερα από κάθε δήμιο.
 Και να σε πνίξουν ή να τους πνίξεις.
Για ένα καλύτερο αύριο, το αύριο των Παιδιών μας.

ΥΓ.Υπομονή στα Συμβούλια του Παιδιού μας.

Ξανά όλοι Μαζί;

Ο Ωρωπός στην αρχαιότητα αποτελούσε το εύρωστο αγροτικό κέντρο "Γραία" της πόλης της Τανάγρας στη Βοιωτία και αρχικά ανήκε στην Πανδιονίδα φυλή. Η περιοχή τοποθετείται στη σημερινή θέση της Σκάλας, στα σύνορα μεταξύ της διοικητικής εξουσίας Θηβαίων και Αθηναίων.
373 π.Χ. περιέρχεται η κατεστραμμένη από τους Βοιωτείς πόλη στους Αθηναίους, ενώ αργότερα αναδεικνύεται σε ανεξάρτητο διαμέρισμα της Αττικής. Γεωγραφικά καλύπτει εκείνη την εποχή τη ζώνη από τη σημερινή Τανάγρα Βοιωτίας, μέχρι και τον Κάλαμο Αττικής.

Στα βυζαντινά χρόνια αποτελεί δραστήριο αγροτικό κέντρο, ενώ κατά την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου η περιοχή λεηλατείται και εγκαθίσταται επί αυτής η βάση ανεφοδιασμού των Τούρκων.
Μετά την πρώτη διοικητική διαίρεση του ελληνικού κράτους του 1833 συγκροτείται ο Δήμος Ωρωπού που εντάχθηκε αρχικά στην επαρχία Θηβών.
 Το 1840 ο δήμος Ωρωπού καταργήθηκε και ενώθηκε με τον Δήμο Περαίας της επαρχίας Αττικής. Έδρα του δήμου αυτού που κάλυπτε ολόκληρη τη βόρεια έκταση της Αττικής μέχρι την Πάρνηθα και το Μαραθώνα ορίστηκε ο Ωρωπός.
 Το 1871 ο δήμος Περαίας μετονομάστηκε σε δήμο Ωρωπίων και νέα έδρα του έγινε η Σκάλα Ωρωπού. Στα διοικητικά του όρια ο δήμος περιλάμβανε τους οικισμούς από τη Σκάλα και τη Μαλακάσα, έως τον Κάλαμο και τους Αγίους Αποστόλους.
 Το 1912 ο δήμος Ωρωπίων διασπάται σε κοινότητες. Ο Ωρωπός αποτέλεσε σε αυτό το διάστημα έδρα της κοινότητα Ωρωπού που διατηρήθηκε μέχρι το 2002. Την χρονιά αυτή η κοινότητα Ωρωπού ενώθηκε με τις κοινότητες Σκάλας Ωρωπού και Νέων Παλατίων σχηματίζοντας τον δήμο Ωρωπίων με έδρα την Σκάλα Ωρωπού.

Σήμερα ο δήμος Ωρωπού είναι δήμος της περιφέρειας Αττικής που συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης. Ο δήμος σχηματίστηκε με την συνένωση των δήμων Αυλώνος , Καλάμου και Ωρωπίων και των κοινοτήτων Καπανδριτίου, Συκαμίνου,  Πολυδενδρίου, Μαρκοπούλου Ωρωπού, Μαλακάσας και Αφιδνών .
 Η έκταση του νέου Δήμου είναι 317.46 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 26.026 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Έδρα του δήμου ορίστηκε ο Ωρωπός.