Πας Ερυθριών Χρηστός Είναι Μοι Δοκεί;*

Παραμύθι χωρίς όνομα.
Ενας ρεμπεσκές βασιλιάς, μια κατεστραμμένη χώρα κι ένα ρομαντικό βασιλόπουλο που θα φέρει αξιοπρέπεια και ειρήνη.Εκατόν ένα χρόνια πριν έγραψε η Πηνελόπη Δέλτα το αριστουργηματικό βιβλίο της.

Η χώρα «Μοιρολατρία» έχει βασιλιά τον «Αστόχαστο» που θέλει μόνο να καλοπερνά. Μια Αυλή από «Πανούργους» κλέβει ασύστολα το θησαυροφυλάκιο. Ο λαός υποφέρει, αλλά ταυτόχρονα επιδεικνύει και υπερβολική... πονοψυχία: «Αφήνουμε ελεύθερο όποιον πιάνουμε να κλέβει γιατί σκεφτόμαστε ότι οι άλλοι έκαναν χειρότερα», παραδέχονται. Οξυδερκές κι απογοητευμένο, το νεαρό βασιλόπουλο θέλει, μετά απ'όλα αυτά, να φύγει με την αδελφή του στο εξωτερικό!

Ωρωπός σήμερα και Αύριο.
Μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική, πολιτική αλληγορία. Κι όμως γράφτηκε πριν από 101 χρόνια.
Επίκαιρο περιεχόμενο;
Το έργο ήταν εξ αρχής πολιτική αλληγορία. Αλλά κι ένα από τα γοητευτικότερα κλασικά παιδικά αναγνώσματα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Η δική μου προσπάθεια είναι να το αντιμετωπίσουμε ως μια πολιτική παραβολή, στο πλαίσιο του παραμυθιού που είχε ορίσει η Δέλτα. Αναζητώ τόσο καιρό έναν τρόπο να μιλήσουμε για την απογοήτευση των Δημοτών μπροστά στην οικονομική και πολιτική εξαθλίωση, σε παιδιά που βομβαρδίζονται από τέτοιες ειδήσεις, λέγοντάς τους πώς μπορεί καθένας να παλέψει για το κοινό καλό.
Προσπάθησα να μη διολισθήσω στον διδακτισμό, αλλά αντίθετα να καλλιεργήσω μαζί σας έναν γόνιμο προβληματισμό που θα δώσει τη δυνατότητα στον Δήμαρχο ή στούς Δημότες ιδέες για περαιτέρω συζητήσεις.

Στα ερείπια του Δήμου.
Παρακμή, το Κοινό Καλό κι ο Πόλεμος.
Ακολουθώ όσο το δυνατόν πισσότερο Το βασιλόπουλο,γιατί ανταποκρίνεται στη δική μου υπαρξιακή αγωνία. Είναι ένας ήρωας που κατοικεί μέσα μου ως η πιο ανιδιοτελής, δονκιχωτική πλευρά μου.

Ζήτω η πατρίδα χωρίς φόβο και πάθος, δεν ντρέπομαι που είμαι ΕΛΛΗΝΙΔΑ.

Οι έννοιες "πατρίδα" και "πατριωτισμός" έχουν γίνει συχνά αντικείμενο πατριδοκαπηλίας. Απ' την άλλη δεν θα μιλάμε γι' αυτές για τον φόβο της παρεξήγησης; Οταν ο Ιταλός μιλάει δηλαδή για την πατρίδα του, γιατί δεν αντιδρούμε; Και τα "ζήτω η πατρίδα" που ακούγονται δεν καταλαβαίνω σε τι μπορεί να ενοχλήσουν, όταν καλούν σε προσπάθεια για το γενικό καλό.
Μήπως επειδή ζούμε σε εποχή που βασιλεύει ο ατομισμός;

Αύριο ανοίγουν τα σχολεία του Ωρωπού με τα Ψίχουλα και Παραμύθια.

Δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για λάθη και παραλείψεις.Είναι ο χώρος της ζωντάνιας της νεανικής ορμής του ΑΥΡΙΟ που οικοδομούμε.
Η Αχτίδα του φωτός η Αχτίδα που οδήγησε τον μικρό Γιαννάκη από το χωριό του στη Μάνη στο Ιατρίο του και σήμερα στο Υψηλότερο αξίωμα του Δήμου ΩΡΩΠΟΥ.
Είναι η αγωνία που έκανε να σε θαυμάσουν ΟΛΟΙ στην Ορκωμοσία, η αγωνία που σε έκανε Ινδαλμα στά Παιδιά όλου του Δήμου.Τι έπαθες καλέ Ανθρωπε;
Το λάθος;
Δέν είναι κύριε Οικονομάκο η χαμένη γενιά αυτή, ούτε μας έχει ανάγκη.Είναι η ΓΕΝΙΑ που θα μας βγάλει ακομπλεξάριστα από το ΧΑΟΣ που την οδηγήσαμε.
Είναι η Γενιά που νοεί την πολιτική ως Δημόσιο αγαθό και ΟΧΙ ως ιδιωτικό προνόμιο.
Ειναι η Γενιά που αντιλανβάνεται την πολιτική ως ιδέα ώς μέσο επίλυσης υπαρκτών προβλημάτων.
Είναι η Γενιά των 40000 ευρώ που σου γύρισε την πλάτη.

Ντροπή για το παραμύθι σου το ακατανόμαστο.

*Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί;
μτφρ:κάποιος που κοκκινίζει [απο ντροπή] μου φαίνεται πως είναι καλός άνθρωπος;
Μένανδρος