ς

ς

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών Ηρθε κ. Προθυπουργέ!

Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.

 Αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους του Ναζιστικού Κόμματος. Έλαβε χώρα το Σαββατοκύριακο της 30ης Ιουνίου και της 1ης Ιουλίου 1934 σ' ένα τουριστικό θέρετρο στα περίχωρα του Μονάχου. Πρωταγωνιστές, από τη μία πλευρά ο Αδόλφος Χίτλερ και οι άμεσοι συνεργάτες του Γκέρινγκ, Χίμλερ, Γκέμπελς και Χέιντριχ και από την άλλη τα ηγετικά στελέχη της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA (Sturmabteilung), που είχε επικεφαλής τον φίλο και συναγωνιστή του Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ. Η έκφραση «Η Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», όπως έμεινε στην ιστορία το περιστατικό, αναφέρεται σε ένα επεισόδιο από τους θρύλους του Βασιλιά Αρθούρου.
Η SA ήταν μια μαζική οργάνωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας (Ναζιστικού), που βοήθησε τα μέγιστα στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, με τις τρομοκρατικές μεθόδους, που εφάρμοσε. Το καλοκαίρι του 1933 οι επικρίσεις στις τάξεις της είχαν κορυφωθεί για την πορεία που ακολουθούσε το κόμμα. Πολλά από τα μέλη των «Φαιοχιτώνων», όπως είναι γνωστή στη χώρα μας η SA, είχαν πάρει πολύ σοβαρά το δεύτερο συνθετικό του τίτλου και κατηγορούσαν τον Χίτλερ ότι απεμπόλησε τις αρχές του Σοσιαλισμού από το πρόγραμμα του κόμματος.

 Οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά σε έλλειψη ικανότητας.

Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με το μεγάλο κραχ του 1929 στη Γουόλ Στριτ και την επακολουθήσασα οικονομική κρίση στη Γερμανία, που προκάλεσε εκτεταμένη ανεργία. Για τους άνεργους γερμανούς το όνειρο για μια καλύτερη ζωή περνούσε μέσα από τις τάξεις των Φαιοχιτώνων. Το 85% των μελών τους ανήκε στην εργατική τάξη. Έτσι, ανέπτυξαν μια σοσιαλιστική συνείδηση, η οποία γρήγορα τους αποξένωσε από τις επιλογές της ηγετικής ομάδας του Ναζιστικού Κόμματος, που προέτασσε το εθνικιστικό στοιχείο. Επιπλέον, ζητούσαν η SA να γίνει ο πυρήνας του νέου γερμανικού στρατού.
Ο Χίτλερ, παρόλο που κυριαρχούσε στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας από τη θέση του καγκελάριου, πάντα είχε στο μυαλό του την περίπτωση ανατροπής του. Η πανίσχυρη SA με αρχηγό τον φίλο και συνοδοιπόρο του Ερνστ Ρεμ ήταν μια απειλή, όχι μόνο για τον Χίτλερ, αλλά για το στρατό και τους επιχειρηματίες που δεν καλόβλεπαν τις εξισωτικές τους θεωρίες. Όλοι τον πίεζαν να λάβει μέτρα. Η δύναμη του Ρεμ προκαλούσε το φθόνο και των εσωκομματικών του αντιπάλων Γκέριγκ, Χίμλερ, Γκέμπελς και Χέιντριχ. Οι τέσσερις αυτοί επιφανείς ναζιστές, με κατασκευασμένα στοιχεία, έπεισαν τον Χίτλερ ότι ο Ρεμ ετοίμαζε πραξικόπημα για την ανατροπή του.

 Η προδοσία είναι θέμα ημερομηνίας

Ο Χίτλερ αποφάσισε να ξεκαθαρίσει αμέσως την κατάσταση. Κάλεσε σε μια επείγουσα σύσκεψη τα ηγετικά στελέχη των Φαιοχιτώνων στο ξενοδοχείο «Χανσελμπάουερ» στο θέρετρο Μπαντ Βίσε, κοντά στο Μόναχο. Απώτερος στόχος του ήταν να τους εξαφανίσει από προσώπου γης. Ο Χίτλερ εισέβαλε ο ίδιος στο δωμάτιο του Ρεμ και τον συνέλαβε επ' αυτοφώρω στο κρεβάτι με δύο νεαρούς. Ο Ρεμ ήταν γνωστός για τη σεξουαλική του ιδιαιτερότητα, η οποία προκαλούσε πονοκεφάλους στα ηγετικά κλιμάκια του Ναζιστικού Κόμματος. Μόλις αντίκρισε το θέαμα, ο Χίτλερ φέρεται να του είπε: «Να, ποιοι θέλουν να κυβερνήσουν την Γερμανία!» και αμέσως έδωσε εντολή να τον συλλάβουν. Μάλιστα, λέγεται ότι ο ίδιος ο Χίτλερ τον σκότωσε. Τις επόμενες ώρες, πολλά στελέχη των Φαιοχιτώνων συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Στις 13 Ιουλίου 1934 ο Χίτλερ ανακοίνωσε στο γερμανικό λαό ότι 61 άτομα εκτελέστηκαν για την εναντίον του συνωμοσία, 13 σκοτώθηκαν, ενώ προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη και 3 αυτοκτόνησαν. Σύνολο 77. Ορισμένοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό των εκτελεσθέντων σε 400. Ο Χίτλερ, με αρκετή δόση αλαζονείας, δικαιολόγησε την πράξη του: «Αν κάποιος με ρωτήσει γιατί δεν έστειλα τους συνωμότες στη δικαιοσύνη, ένα έχω να τους πω: Είμαι υπεύθυνος για τη μοίρα του γερμανικού λαού και γι' αυτό έγινα ο υπέρτατος κριτής»

 Σε ένα πολιορκημένο φρούριο, η διαφωνία είναι προδοσία.

Με τις αιματηρές εκκαθαρίσεις τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το ναζιστικό κόμμα επέβαλε τον απόλυτο έλεγχό του στο κράτος, ο Χίτλερ έγινε ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος του κόμματος και κέρδισε την εμπιστοσύνη του στρατού. Τα SS ανεξαρτητοποιήθηκαν από την SA, που υποβαθμίστηκε στη ναζιστική κρατική και κομματική δομή. Κράτος και Κόμμα στη Γερμανία ήταν πλήρως προετοιμασμένα για να χρησιμοποιήσουν την ωμή και κτηνώδη βία τους, προκειμένου να εκπληρώσουν τους πολιτικούς τους στόχους.( D.sansimera)


  Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης.

ΥΓ.Το κείμενο έχει σχέση με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα του τότε και του τώρα, σε 
       Ελλάδα και Γερμανία, όταν ο λαϊκισμός  είναι στο τιμόνι μιας κυρίαρχης χώρας.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

..ένα βρώμικο όνειρο


Δυστυχώς νικήσατε σύντροφοι...


Μετρώντας τα κόκκινα άστρα κι εκείνα που έχουν το χρώμα του δαμάσκηνου.
Ο ήλιος ανατέλλει από την πύλη της γλώσσας σου.
Οι ώρες μου νυμφεύονται τη σκιά.
Δεν αφουγκράζομαι πια για το τρίξιμο μιας καρίνας
Πάνω στις γυμνές πέτρες της αποβάθρας.
Σύλβια Πλαθ - Κολοσσός 
Για να καταλάβει κάποιος το αδιέξοδο που βρίσκεται η Ελλάδα, μετέωρη μεταξύ Ευρώπης και Τρίτου Κόσμου, θα πρέπει να κατανοήσει το αδιέξοδο της ελληνικής αριστεράς, που μοιάζει με ένα δραπέτη της ιστορίας που δεν έχει μέρος να κρυφτεί.
Το δράμα αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί ριζοσπαστική αριστερά στην Ευρώπη είναι πως δυο από τους βασικούς θεμελιωτές της στη μεταπολεμική περίοδο, ο Λουί Αλτουσέρ και ο Νίκος Πουλατζάς όταν βρέθηκαν σε αδιέξοδο προτίμησαν την αυτοκτονία από την αυτοαναίρεση μέσω της παραδοχής του λάθους. (Για την ακρίβεια ο Λουί Αλτουσέρ αυτοκτόνησε πολιτικά όταν κλείστηκε στο ψυχιατρείο επειδή στραγγάλισε τη γυναίκα του).
Με αυτήν την έννοια έντιμη αριστερά στην Ευρώπη ήταν αυτή του ΚΚ Ιταλίας του Ενρίκο Μπερλιγκουέρ η οποία μετά την πτώση του κόκκινου άστρου πάνω από το Κρεμλίνο (όπως έλεγε ο Λεωνίδας Κύρκος) προτίμησε να αυτοδιαλυθεί παρά να εξευτελιστεί. 
Το ’48 όταν αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν το γ.γ. του ΚΚ Ιταλίας Παλμίρο Τολιάτι και είχαν δημιουργηθεί συνθήκες εμφυλίου, όταν αυτός μετά από μέρες συνήλθε από το κώμα το πρώτο πράγμα που είπε ήταν να κατεβάσουν τα όπλα και να αποφύγουν τον εμφύλιο. 
Στην Ελλάδα αντιθέτως δεν αποφύγαμε τον εμφύλιο και σ’ αυτό φέρνουν ευθύνη αμφότερα τα άκρα. Αυτό της δεξιάς γιατί επεδίωξε να ωθήσει τους άλλους στην ανταρσία για να τους εξοντώσει και αυτό της αριστεράς  γιατί δεν διάβασε σωστά τους συσχετισμούς δυνάμεως και προτίμησε να θυσιάσει τη χώρα για να έχει ο Στάλιν ένα χαρτί να "μπλοφάρει".
Η ελληνική αριστερά φέρει στο DNA της τα γονίδια της αυτοκαταστροφής και της μαρτυρικής υπόστασης. Συνδυάστε αυτό με την ανατολίτικη αποστροφή στην κοινή λογική και την έφεση στη μεταφυσική, το παράλογο και τη συνωμοσιολογία και θα έχετε το σενάριο της τέλειας καταιγίδας. 
Π.χ. όταν το πρόβλημα και το αδιέξοδο των 3 εκατ. συνταξιούχων και των 2,5 έως δυνητικά 4 εκατ. εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι γνωστό,  δεν επιστρατεύεται η λογική για να εξευρεθεί λύση αλλά η μυστική καρτερικότητα της καθ’ ημάς ανατολής του έχει ο Θεός. Ήτοι, θα προκύψει κάποια λύση από τον ουρανό.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η κοινωνία στην εκτίμηση αν θα υπάρξει συμφωνία ή όχι δεν λαμβάνουν σαν αφετηρία τις βασικές θέσεις των κειμένων των 47 σελίδων της κυβέρνησης και άλλων 3 σελίδων στη συνέχεια και το κείμενο των 7 σελίδων των εταίρων και την απόσταση που τα χωρίζει, αλλά τη μεταφυσική της πολιτικής συμφωνίας όπως αυτό θα μπορούσε να αποτυπωθεί από τη σημειολογία του τρόπου που χαιρέτησε ο Γιουνκέρ τον Τσίπρα ή πόσο εγκάρδια του χαμογέλασε η Μέρκελ. 
Οι εξελίξεις της Τετάρτης μετά το μεσημέρι δημιούργησαν την αίσθηση πως επίκειται κάποια συμφωνία. Για πολλοστή φορά η κυβέρνηση μίλησε για συμφωνία σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποτρέψει την κατάρρευση των τραπεζών και της οικονομίας. Η κατά 2,3 δισ. αύξηση του ELA  την Τετάρτη δείχνει το βαθμό επιδείνωσης και το οριακό σημείο πλέον με 83 δισ. ELA  σε συνολικά 119 δισ. ευρώ άνοιγμα των τραπεζών.
Η Ελλάδα συνεχίζει να κρέμεται από μια κλωστή και την κλωστή αυτή δεν την έχει κόψει, ενώ θα μπορούσε, ο Ντράγκι.
Ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να είναι παγιδευμένος μεταξύ αυτών που υπόσχονταν ανεύθυνα και δημαγωγικά προεκλογικά και της πραγματικότητας.
Ο κ. Τσίπρας φαίνεται πως έχει αντιληφθεί πως ρήξη και χρεοκοπία της χώρας θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις με πρώτο υποψήφιο να του επιρρίψουν τις ευθύνες την επομένη τον ίδιο. 
Από λάθος ανάγνωση των συσχετισμών στην Ευρώπη προσπάθησε να εκβιάσει μια συμφωνία που θα μπορούσε να την παρουσιάσει σαν επιτυχία, αλλά απέτυχε.
Ο πρωθυπουργός όμως εμφανίζει ορατά πλέον σημάδια αδυναμίας ελέγχου της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος. 
Το αδιέξοδο αυτό ήταν ορατό εδώ και χρόνια. Τώρα επιβεβαιώθηκε.
Σαν ύστατη προσπάθεια, σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν την Τετάρτη το απόγευμα, μπροστά στο αδιέξοδο της ρήξης που υποβάλει η μη συμφωνία, αντιπρότεινε την παράταση της υπάρχουσας για 9 μήνες μέχρι το Μάρτιο του 2016.
Αντιπρότεινε δηλ. την επέκταση του μνημονίου  του 2012 των Σαμαρά -Βενιζέλου που με λύσσα πολέμησε. Αυτό που υποτίθεται πως κατάργησε ή θα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο. 
Η επέκταση όμως της συμφωνίας αυτής μετά την 20η Φεβρουαρίου και η αβεβαιότητα που τη συνόδεψε είχε σαν συνέπεια μέχρι τώρα τη φυγή καταθέσεων, την αύξηση των κόκκινων δανείων, το πάγωμα της αγοράς και της οικονομίας, την επάνοδο σε ύφεση, την αύξηση της ανεργίας, την επιδείνωση των προσδοκιών για την τουριστική κίνηση φέτος, την αδυναμία δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος χωρίς μέτρα κλπ.
Γιατί η επέκταση αυτής της συμφωνίας για άλλους 9 μήνες θα αλλάξει το καλπάζον αρνητικό κλίμα;
Αν υπάρξει παράταση της συμφωνίας οι αποταμιευτές θα επιστρέψουν τις καταθέσεις στις τράπεζες; Θα προκύψει ενδιαφέρον για ξένες ή ελληνικές επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και κρατικά έσοδα; 
Πιστεύει κανείς σώφρων άνθρωπος πως υπάρχει Έλληνας που θα εμπιστευτεί τις καταθέσεις σε ελληνική τράπεζα, όταν οι κ. Λαπαβίτσας, Λαφαζάνης, Στρατούλης, μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας και το 40-50% της εκλογικής βάσης ζητούν ρήξη και έξοδο από το ευρώ και όχι μνημόνιο και πάση θυσία παραμονή;
Η αποδοχή από τους εταίρους μιας παράτασης της παλιάς συμφωνίας μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο της ακαριαίας "ασφυξίας" αλλά όχι τη συνέχιση της βαθμιαίας ασφυξίας στην οικονομία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας παραμένει η κοινοβουλευτική δικτατορία μιας πλειοψηφίας 3 εκατ. συνταξιούχων και άλλου 1 εκατ. κρατικοδίαιτων απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία και η πολιτική εκπροσώπηση αυτού το μπλοκ εξουσίας από μια αριστερά με παράδοση στις κινήσεις αυτοκτονίας όταν βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Ο τίτλος σήμερα είναι παράφραση του βιβλίου του Τάκη Λαζαρίδη "Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι..." όπου περιγράφει τα αδιέξοδα της ελληνικής αριστεράς. Ο κ. Λαζαρίδης είχε καταδικαστεί σε θάνατο μαζί με το Ν. Μπελογιάννη, αλλά κατάφερε να επιβιώσει και να περιγράψει την αποτυχία των οραμάτων για τα οποία θυσίασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. 
Δυστυχώς γι’ αυτόν και τη χώρα η ο κ. Τσίπρας κέρδισε τις τελευταίες εκλογές. Αυτές που ίσως εκ των υστέρων αποδειχθούν πως κανένας δεν θάθελε να κερδίσει. 
Κώστας Στούπας ,capital.gr
ΥΓ  ..ένα βρώμικο όνειρο, από θολά μυαλά, βουτηγμένο στο ψέμα...ο ΣΥΡΙΖΑ.