ς

ς

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Τέλος

Έβλεπα "καθαρά" τότε, ότι η μοίρα του Ωρωπού ανάμεσα στα άλλα προβλήματα, ήταν ότι και η μοίρα της σκεπτόμενης πραγματίστριας, της οραματίστριας ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του "χρήματος" και της "αμάθειας".
Αυτός ήταν και ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα, και η ανάγκη που ένιωθα για να εκφράσω Ανώνυμα τις σκέψεις και απόψεις μου.
Αυτό ήταν το 2010, αυτό νοιώθω και τώρα το 2014, γιατί απλά δεν θα σταματήσω ποτέ να εξερευνώ, δεν θα σταματήσω ποτέ να ονειρεύομαι πάρα μόνο όταν φτάσω στο Σημείο που ξεκίνησα και θα το ανακαλύψω για πρώτη φορά.
Άλλη μια ευκαιρία στο Παιδί που έφυγε από την "ασφάλεια" του χωριού του για να γίνει Οραματιστής για να παλέψει για το χωριό μας, το Δήμο Ωρωπού.
Αλλη μια ευκαιρία ακόμα στον Άνθρωπο Γιάννη Οικονομάκο.
Η πιο δύσκολη τελικά ανάρτηση που μπορείς να γράψεις είναι η τελευταία...σας ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι [ ειδικά Στέφανε, "Κύριε ελέησον", Μαρία, Παναγιώτη, Δημήτρη, Σπύρο, Ανδρέα..] όλα αυτά τα χρόνια, σας ευχαριστώ και στο επανιδείν...

                                                                             Τέλος

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εμεις σε ευχαριστουμε για τα ομορφα ταξιδια... σε περιμενουμε ξανα, οποτε και αν, το θεωρησεις εσυ σωστο...