Απολύτως φυσιολογικό;

Ήταν απολύτως φυσιολογικό, στη χώρα που είναι γονιδιακά συνδεδεμένη με την αντικατάσταση της πραγματικότητας από τις φήμες, η απαγόρευση δημοσίευσης δημοσκοπήσεων στις εκλογές 2012, να οδηγήσει σε έναν δίχως τέλος χορό… αποκαλύψεων.
Το διαπιστώνει ο καθένας στον περύγυρό του, ακόμη περισσότερο το βλέπει στο διαδίκτυο ή το ακούει στα ΜΜΕ. Οι περισσότεροι “κάτι ξέρουν” αναφορικά με τις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές 2012 που διενεργούνται όλο αυτό το διάστημα. Δημοσκοπήσεις φυσικά που είναι κρυφές μονάχα για την κοινή γνώμη, καθώς τα αποτελέσματά τους τα γνωρίζουν όσοι τις διενεργούν. Και κάποια μέλη των κομματικών επιτελείων, τα οποία ενδιαφέρονται και μαθαίνουν τα ευρήματα.
Εκείνο φυσικά που κατά κύριο λόγο διακινείται ως “καλά κρυμμένο μυστικό” στις δημοσκοπήσεις 2012, είναι η πρόθεση ψήφου. Η διαφορά ανάμεσα στα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, στην προκειμένη περίπτωση τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή ωστόσο στις εκλογές 2012 βιώνουμε το πρωτόγνωρο της πολιτικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, το ενδιαφέρον διευρύνεται. Τόσο στο Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο και στα υπόλοιπα κόμματα.
Το βασικό πρόβλημα είναι φυσικά ότι όσοι πληροφορούνται, αν πληροφορούνται τις μυστικές δημοσκοπήσεις 2012, δεν έχουν τη δυνατότητα να τις διαβάσουν. Ούτε να κατανοήσουν επαρκώς τι κρύβεται πίσω από τα ευρήματά τους. Με προφανές αποτέλεσμα, να διαχέουν την άγνοιά τους και στους κατά περίσταση συνομιλητές τους, με συνέπεια η “φήμη” να αποκτά ανεξέλεγκτες διαστάσεις ως προς την έλλειψη εγκυρότητάς της.
Λίγο πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, η απαγόρευση της δημοσίευσης δημοσκοπήσεων για τις εκλογές 2012 επιτρέπει στον καθένα να δημοσιεύει εκτιμήσεις κατά το δοκούν.
Η Νέα Δημοκρατία, όπως έδειχναν τα τελευταία γκάλοπ πριν την απαγόρευση, προσπαθεί να συσπειρώσει μια ευρεία πλειοψηφία μετριοπαθών πολιτών, που δεν θέλουν να δουν την Ελλάδα να… παίρνει τα βουνά, και να εκδιώκεται βιαίως από την ευρωζώνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη προσπαθεί να διαμορφώσει θυελλώδη δυναμική. Κάτι που συνεπάγεται ότι σε μια αναμέτρηση η οποία θα κριθεί στη βάση αξιολογικής ιεράρχισης εθνικών αλλά και προσωπικών προτεραιοτήτων, η Κουμουνδούρου προσπαθεί να κατακτήσει το πλεονέκτημα της δύναμης που κομίζει αλλαγές.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επιβιώσει. Και να μην αποτελεί τον κύριο λόγο της εκλογικής ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της δικής του αδυναμίας να συγκρατήσει κρίσιμες κοινωνικές ομάδες.
Όσο για τα υπόλοιπα κόμματα, οι μεταξύ τους ποσοστιαίες διαφοροποιήσεις θα «κλειδώσουν» ή θα ανατρέψουν το διαμορφούμενο αποτέλεσμα. Το ΚΚΕ για παράδειγμα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις 2012 πριν την απαγόρευση, πριμοδοτεί ακούσια τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο δεν καταφέρνει να προσελκύσει τους πολίτες που παραδοσιακά το έκαναν.
Τελευταίο, αλλά κάθε άλλο παρά ήσσονος σημασίας συμπέρασμα: Η μάχη θα κριθεί στο Λεκανοπέδιο. Όπως τότε, το 2000, στην πιο οριακή και περίεργη εκλογική αναμέτρηση της Μεταπολίτευσης. Στη Β’ Αθηνών και την Περιφέρεια Αττικής. Εκεί θα κριθεί το μέλλον του τόπου.
fimes.gr