Ο Χρόνος είναι το Kαταφύγιο που φθονούμε;

Στη δικιά μας χώρα τον πρώτο χρόνο έχουμε άσυλο, όλοι ή σχεδόν όλοι.
Ακόμα θυμάμαι τα γλυκά και αγνά συναισθήματα, όλο χαρά και υποσχέσεις, μετά από μια μεγάλη νίκη, που όμως δεν διαρκεί για πάντα, όχι πάντα βέβαια.
Νέο το πρόσωπο ξαφνικά ήρθε, παιχνίδια με την εξουσία,την αντιπολίτευση, το σοκ, τον φόβο τη στοργή, την αγάπη την προσοχή και το θυμό ότι από εδώ και πέρα θα έπρεπε να μοιραστεί το βασίλειο του Δήμου , με κάποιον άλλο, τον Δημότη.
Δύο παιδιά, τρία τέσσερα, ίδιοι γονείς αλλά μία εντελώς διαφορετική εμπειρία για το καθένα λόγω της ιδεολογικής διαφοράς της άφιξής τους της θέσης τους στην οικογένεια ενός Δήμου τόσο δύσκολου και περίπλοκου όσο και ιδιαίτερου.
Το πρώτο παιδί έρχεται να διδάξει τους Δημότες, για πρώτη φορά, προσγειώνεται λίγο πολύ στο κενό και στην απειρία των γονέων των Συμβούλων . Καλείται να ανοίξει το δρόμο.
 Το παράδειγμά του πρός μίμηση είναι οι Πρώην, θέλει να μεγαλώσει γρήγορα να γίνει σαν αυτούς, θέλει;
Το δεύτερο παιδί εστιάζει την προσοχή του στο πρώτο, Ένα χρόνο γράφει, αυτό είναι το είδωλο του και η απόσταση να τα καταφέρει είναι πολύ μικρότερη και προσιτή, δυο χρόνια και κάτι!
Το πρώτο ήθελε να μάθει τα πάντα γρήγορα, είχε άπειρες ερωτήσεις,βιάστηκε να κλείσει την απόσταση με τους πρώην, ανυπόμονο.
Θέλει να είναι σίγουρο ότι κάνει τα πάντα καλά, χρειάζεται πιο πολλή επιβεβαίωση τώρα και η Αντιπολίτευση ακόμα περισσότερη, ίσως.
Δήμαρχε  πάμε;
Δήμαρχε, τι είναι ένας πλανήτης Δήμος με δέκα Δορυφόρους;
Θα έρθει ο Γιαννάκης -λέγανε οι τοπικοί-να παίξουμε με τους Βροχοποιούς, Ζορό;
Τι είπε η Αντιπολίτευση ο bloger o καλός ο κακός ο ρουφιάνος ο έμπειρος.
Πότε θα φάμε ΣΕ καθαρό τραπέζι επιτέλους!
Γιατί κλαις; ..Γιατί θύμωσες;
Το δεύτερο παιδί ακολουθεί, ένας χρόνος είναι απλά -είναι απλά;-  ακούει τις απαντήσεις που δίνονται στον πρώτο από απόσταση, τις καταγράφει με ηρεμία και αναπτύξει το πέταγμα του, μπορεί και το ξεπέταγμα, μπορεί! μπορεί;
Τον πρώτο είναι και το πρώτο θύμα των αρνητικών συναισθημάτων και λαθών της και του πρώην, ίσως! ίσως;
 Κάνει τα πάντα , προσπαθεί, έτσι λοιπόν είναι και το πρώτο που μπαίνει τιμωρίες και στιγματίζεται, ίσως παραπάνω απ ότι του πρέπει.
Τον δεύτερο προσέχει και μαθαίνει πώς να αποφεύγει συμπεριφορά που οδηγεί σε τιμωρία και αποτυχία λοιδορία στείρα αντιπολίτευση.
Τον πρώτο ακούει τόσα πιο πολλά όχι, μόνο και μόνο επειδή είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά σε επιτυχία, σε Νίκη, σε θράσος. Τον δεύτερο ακούει αυτά τα  όχι χωρίς το άμεσο συναισθηματικό κόστος της άρνησης, νιώθει πιο ασφαλές, δεν ξεχνά όπως δεν ξεχνά και η αντιπολίτευση ότι πρώτα κέρδισε και μετά μια εβδομάδα έχασε! έχασε τα πάντα;
Ίσως ναι ίσως όχι ίσως! ίσως;
Ο πρωτοπόρος παίρνει περισσότερα ρίσκα, αμφισβητεί πιο πολλές αποφάσεις, είναι πιο ασυμβίβαστος, προκαλεί πιο πολύ, διαπραγματεύεται πιο έντονα, αποκτά επιπλέον κουράγιο να αντιμετωπίζει κάθε μέρα άγνωστες για αυτό καταστάσεις.Μόνο αν έχει Αντιπολίτευση, έχει!έχει;
Όπως κάθε Αιρετός, είναι σε αυτό τον πρώτο χρόνο, αγνός, τολμηρός, εξερευνητικός, δημιουργικός, γεμάτος δίψα για παραπάνω απόδοση, κουβέντα, κομπλιμέντα, πληροφορίες, προσοχή, πολιτικούς φίλους! φίλους;
Μάθε Αιρετέ πρώτος ότι υπάρχουν όρια στα θέλω, αμφισβήτησε ή  δέξου χωρίς καμιά εμπειρία, γνώση ή μέτρο αλλά τίμια και με ψυχή. Καμιά φορά θα νιώσεις μόνο πληγωμένος, καμιά φορά θα σε ζηλεύει το δεύτερο κόμμα γιατί θυμάται ότι έχασε το θρόνο την αγκαλιά της εξουσίας, καμιά φορά το τρίτο νιώθει πιεσμένο επειδή θα μάθει αριθμούς, γράμματα και κυρίως σωστούς τρόπους και αυτό παίρνει το χρόνο, παίρνει! παίρνει;
Οικογένεια δημοτική και ελπίζω και προσεύχομαι να λαμβάνω πάντα υπόψη μου τις ιδιαιτερότητες του καθενός, ξέροντας τον έντονο πρώτο χρόνο, γιατί τρέφω απεριόριστη ευγνωμοσύνη στους νέους Πολιτικούς για πρώτη φορά.
Οι μαργαρίτες είναι κλειστές κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, Κύριε Δήμαρχε.
Μην τις βάζατε στο αυτί δεν ροχαλίζουν! ροχαλίζουν;
Αύριο ίσως!