ς

ς

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Μην Στηρίζεις τα Ονειρά σου στα Αστρα, Αυτά δεν Στηρίζονται Πουθενά

Πάντα ζηλεύω τον άνθρωπο που κάθεται σε μία γωνιακή θέση στο τρένο, επειδή έφθασε εκεί πρώτος, καθόλου ένα άνθρωπο που μπήκε πονηρά μέσα και μου έκλεψε την τσάντα, είναι δύο άνθρωποι που δεν με βολεύουν.Όμως καταδικάζω τον δεύτερο και δεν κατηγορώ τον πρώτο.Δεν θυμώνω με ένα άνθρωπο που σκοντάφτει πάνω μου κατά λάθος.Θυμώνω όμως με τον άνθρωπο που προσπαθεί να μου βάλει τρικλοποδιά, έστω αν τελικά δεν το πέτυχε.

Σ’ έναν πόλεμο η κάθε πλευρά θα έβρισκε χρήσιμο και βολικό έναν προδότη από την αντίθετη πλευρά.Αλλά παρ’ όλο που θα τον χρησιμοποιούσε , θα τον θεωρούσε έναν παλιάνθρωπο.Έτσι δεν μπορείς να πεις ότι αυτό που εμείς θεωρούμε καλή συμπεριφορά των άλλων είναι απλώς η συμπεριφορά που μας βολεύει.

Κάποιοι πιστεύουν πως οι ηθικές αρχές είναι ένα θέμα τελείως υποκειμενικό. Πιστεύουν πως δεν υπάρχουν σταθερές ηθικές αρχές αλλά πως η ηθική νοείται και γίνεται αντιληπτή διαφορετικά από κάθε άνθρωπο. Για κάποιον η τάδε πράξη είναι σωστή και για κάποιον άλλο δεν είναι.

Δεν υπάρχει κάποια αντικειμενική βάση για το σωστό και το λάθος. Η άποψη αυτή έχει πολλούς υποστηρικτές διότι προσφέρει ηθική ελευθερία και την άνεση να αποφασίζει ο καθένας για το καλό και το κακό χωρίς να υπάρχει καμία υποχρέωση σε έναν θεό που απαιτεί υπακοή σε κάποιες ηθικές αρχές.
Ο ισχυρισμός αυτός έχει πολλά τρωτά σημεία ώστε να μην μπορεί να γίνει αποδεκτός Καταρχήν εξεταζόμενη κάτω από την επιστήμη της λογικής δεν μπορεί να σταθεί.

Ο ισχυρισμός ωστόσο πως οι ηθικές αρχές είναι αποτέλεσμα κοινωνικής μάθησης κατεβάζει τον άνθρωπο στο επίπεδο του ζώου.Ο άνθρωπος δεν είναι ένα σκίουρος που μπορεί να εθιστεί σε κάτι.Δεν είναι σαν τους σκύλους που απλώς αποκτούν συγκεκριμένα αντανακλαστικά για συγκεκριμένες καταστάσεις.

Οι άνθρωποι πράγματι διδάσκονται από την κοινωνία αλλά διδάσκονται ως άνθρωποι και όχι ως σκίουροι η σκυλιά.Όπως αν διδάξεις σ’ έναν άνθρωπο πως 1+1=1 δεν πρόκειται να το δεχθεί ποτέ, έτσι ακριβώς αν διδάξεις σε μία μάνα πως πρέπει να μισεί το παιδί της, δεν θα το δεχθεί ποτέ.

Δήμαρχε Ο άνθρωπος είναι μία ελεύθερη προσωπικότητα που έχει μαζί με άλλα χαρακτηριστικά και ελεύθερη ηθική βούληση, την οποία κανένας δεν μπορεί να κατευθύνει όπως θέλει.Το έχω ξαναγράψει, ο Δήμος έχει πολλούς Πόντιους.Δέν είσαι ο Πιλάτος που η ιστορία καταδίκασε περίτρανα.

Ξέρω πως υπάρχουν αντικειμενικές ηθικές αρχές, αρχές που διέπουν όλη την ανθρωπότητα. Που υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο, πολλές φορές δυσανάγνωστες, αρχές που ο άνθρωπος δεν ακούει.Ξέρω όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό.
Όπως μπορεί να μην δώσω σημασία στο σήμα που με προειδοποιεί για κάποιον γκρεμό και να βρεθώ ξαφνικά έξω από τον δρόμο να πέφτω σ’ ένα χωρίς επιστροφή βάραθρο.

Και ο Κάλαμος απ' όσο ξέρω έχει πολλά.
JAFO

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Πας Ερυθριών Χρηστός Είναι Μοι Δοκεί;*

Παραμύθι χωρίς όνομα.
Ενας ρεμπεσκές βασιλιάς, μια κατεστραμμένη χώρα κι ένα ρομαντικό βασιλόπουλο που θα φέρει αξιοπρέπεια και ειρήνη.Εκατόν ένα χρόνια πριν έγραψε η Πηνελόπη Δέλτα το αριστουργηματικό βιβλίο της.

Η χώρα «Μοιρολατρία» έχει βασιλιά τον «Αστόχαστο» που θέλει μόνο να καλοπερνά. Μια Αυλή από «Πανούργους» κλέβει ασύστολα το θησαυροφυλάκιο. Ο λαός υποφέρει, αλλά ταυτόχρονα επιδεικνύει και υπερβολική... πονοψυχία: «Αφήνουμε ελεύθερο όποιον πιάνουμε να κλέβει γιατί σκεφτόμαστε ότι οι άλλοι έκαναν χειρότερα», παραδέχονται. Οξυδερκές κι απογοητευμένο, το νεαρό βασιλόπουλο θέλει, μετά απ'όλα αυτά, να φύγει με την αδελφή του στο εξωτερικό!

Ωρωπός σήμερα και Αύριο.
Μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική, πολιτική αλληγορία. Κι όμως γράφτηκε πριν από 101 χρόνια.
Επίκαιρο περιεχόμενο;
Το έργο ήταν εξ αρχής πολιτική αλληγορία. Αλλά κι ένα από τα γοητευτικότερα κλασικά παιδικά αναγνώσματα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Η δική μου προσπάθεια είναι να το αντιμετωπίσουμε ως μια πολιτική παραβολή, στο πλαίσιο του παραμυθιού που είχε ορίσει η Δέλτα. Αναζητώ τόσο καιρό έναν τρόπο να μιλήσουμε για την απογοήτευση των Δημοτών μπροστά στην οικονομική και πολιτική εξαθλίωση, σε παιδιά που βομβαρδίζονται από τέτοιες ειδήσεις, λέγοντάς τους πώς μπορεί καθένας να παλέψει για το κοινό καλό.
Προσπάθησα να μη διολισθήσω στον διδακτισμό, αλλά αντίθετα να καλλιεργήσω μαζί σας έναν γόνιμο προβληματισμό που θα δώσει τη δυνατότητα στον Δήμαρχο ή στούς Δημότες ιδέες για περαιτέρω συζητήσεις.

Στα ερείπια του Δήμου.
Παρακμή, το Κοινό Καλό κι ο Πόλεμος.
Ακολουθώ όσο το δυνατόν πισσότερο Το βασιλόπουλο,γιατί ανταποκρίνεται στη δική μου υπαρξιακή αγωνία. Είναι ένας ήρωας που κατοικεί μέσα μου ως η πιο ανιδιοτελής, δονκιχωτική πλευρά μου.

Ζήτω η πατρίδα χωρίς φόβο και πάθος, δεν ντρέπομαι που είμαι ΕΛΛΗΝΙΔΑ.

Οι έννοιες "πατρίδα" και "πατριωτισμός" έχουν γίνει συχνά αντικείμενο πατριδοκαπηλίας. Απ' την άλλη δεν θα μιλάμε γι' αυτές για τον φόβο της παρεξήγησης; Οταν ο Ιταλός μιλάει δηλαδή για την πατρίδα του, γιατί δεν αντιδρούμε; Και τα "ζήτω η πατρίδα" που ακούγονται δεν καταλαβαίνω σε τι μπορεί να ενοχλήσουν, όταν καλούν σε προσπάθεια για το γενικό καλό.
Μήπως επειδή ζούμε σε εποχή που βασιλεύει ο ατομισμός;

Αύριο ανοίγουν τα σχολεία του Ωρωπού με τα Ψίχουλα και Παραμύθια.

Δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για λάθη και παραλείψεις.Είναι ο χώρος της ζωντάνιας της νεανικής ορμής του ΑΥΡΙΟ που οικοδομούμε.
Η Αχτίδα του φωτός η Αχτίδα που οδήγησε τον μικρό Γιαννάκη από το χωριό του στη Μάνη στο Ιατρίο του και σήμερα στο Υψηλότερο αξίωμα του Δήμου ΩΡΩΠΟΥ.
Είναι η αγωνία που έκανε να σε θαυμάσουν ΟΛΟΙ στην Ορκωμοσία, η αγωνία που σε έκανε Ινδαλμα στά Παιδιά όλου του Δήμου.Τι έπαθες καλέ Ανθρωπε;
Το λάθος;
Δέν είναι κύριε Οικονομάκο η χαμένη γενιά αυτή, ούτε μας έχει ανάγκη.Είναι η ΓΕΝΙΑ που θα μας βγάλει ακομπλεξάριστα από το ΧΑΟΣ που την οδηγήσαμε.
Είναι η Γενιά που νοεί την πολιτική ως Δημόσιο αγαθό και ΟΧΙ ως ιδιωτικό προνόμιο.
Ειναι η Γενιά που αντιλανβάνεται την πολιτική ως ιδέα ώς μέσο επίλυσης υπαρκτών προβλημάτων.
Είναι η Γενιά των 40000 ευρώ που σου γύρισε την πλάτη.

Ντροπή για το παραμύθι σου το ακατανόμαστο.

*Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί;
μτφρ:κάποιος που κοκκινίζει [απο ντροπή] μου φαίνεται πως είναι καλός άνθρωπος;
Μένανδρος