Ω, ναι.

Πάμε;
Η λέξη φιλότιμος, η οποία είναι καθαρά μια ελληνική λέξη, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί σε άλλο λεξικό, γιατί απλούστατα η έννοια της συγκεκριμένης λέξης έχει εμφυσηθεί και κληρονομηθεί στο συλλογικό ασυνείδητο της ελληνικής κουλτούρας.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι όφειλε κάποιος να είναι φιλότιμος , ενώ σε αντίθετη περίπτωση η « αφιλοτιμία », δηλ. η έλλειψη τιμής ήταν ντροπή για κάποιον.
Αλίμονο στόν Αφιλότιμο!
Αλίμονο σε αυτόν που περιμένει από το σάπιο παρελθόν των ΟΤΑ να χτίσει ένα υγιές μέλλον.
Αλίμονο σε αυτόν που ετοιμάζεται να τα καταπιεί όλα αυτά τα σάπια και αν [κά]ποιος τα υπερασπίζεται.
Αλίμονο αν αυτή τη στιγμή όλες οι πολιτικές εστίες μόλυνσης και διαφθοράς είναι ακέραιες και στην θέση τους με τη μορφή των νέων και άφθαρτων.
Αλίμονο αν στη θέση εξουσίας, είναι άλλοι έτοιμοι για τα ίδια εγκλήματα.
Αλίμονο αν εμφανίζονται μπροστά μας σαν να μην συνέβη τίποτε, και υποστηρίζουν πως θα χτίσουν το μέλλον μας.
Βροχοποιοί το νού σας.
Ω, ναι.

Δήμαρχε, Ανθρωπε, Γιάννη.
Ολα εκείνα τα πρόσωπα των κ.κ. Ευσταθίου, Ζουγανέλη, Λίτσα, Γαβριήλ, Κελίδου, Ρούση, Σύρμα, Λίτσα, Σαρκίρη, Aν έχουν κάνει "έγκλημα" και μείνουν ατιμώρητοι,
"τα έξοδα δικά μας"!!!!!
Ω, ναι.

ΠΑΜΕ;