ς

ς

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

O δεκάλογος του καλού σανοφάγου!

Ησανοφαγία δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών ούτε αποκλειστικά ελληνικό. Είναι μια συνήθεια παλιά όσο η ανθρωπότητα, παγκόσμια όσο η επιτυχία του Πολέμου των Άστρων και ικανοποιεί την ανάγκη να περιοριστεί η χρήση της κάπως επίπονης λογικής για χάρη του αρκετά ξεκούραστου ανακουφιστικού και συναισθήματος.
Επειδή στην ωραία μας χώρα τα τελευταία χρόνια η σανοφαγία ζει μέρες αντίστοιχες του μεγάλου μπουμ των παγωμένων γιαουρτιών σκέφτηκα πως μια κωδικοποίηση των βασικών αρχών της θα είναι εξαιρετικά χρήσιμη σε κάθε συμπατριώτη σανοφάγο.
1. Οι γάιδαροι μπορούν να πετάξουν. Ο μόνος λόγος που δεν τους βλέπουμε στον ουρανό είναι επειδή κάποιοι («αυτοί»)τους κρατούν δεμένους στη Γη. Μόλις «αυτοί» γίνουν παρελθόν, οι γάιδαροι θα σκίσουν περήφανα τους αιθέρες.
2. Η επιθυμία είναι αρκετή για να γίνει κάτι πραγματικότητα. Η φράση του Κοέλιο με το σύμπαν που συνωμοτεί όταν θέλεις πολύ κάτι συμπυκνώνει τον τρόπο σκέψης που κάθε καλός σανοφάγος οφείλει να έχει. Ακολούθως, το μόνο που χρειάζεται μια χώρα που κινδυνεύει με οικονομική κατάρρευση είναι η επιθυμία των κατοίκων της για σωτηρία. Οι πράξεις τους, αντιθέτως, δεν έχουν καμία απολύτως σημασία.
3. Η επιλογή μεθόδου λύσης ενός προβλήματος δεν έχει να κάνει με την πιθανή αποτελεσματικότητα της μεθόδου, αλλά με τον βαθμό ευχαρίστησης που αυτή προσφέρει όταν περιγράφεται.
4. Όλα γίνονται επειδή κάποιοι (οι γνωστοί «αυτοί»)τα έχουν σχεδιάσει. Τα πάντα είναι ένα αποτέλεσμα των συνωμοσιών τους. Οι συνωμοσίες όμως αποκαλύπτονται χάρη σε κάποιους γενναίους συνανθρώπους και τα σάιτ τους. ΠΡΟΣΟΧΗ! Να αποφεύγεται πάση θυσία το συμπέρασμα σύμφωνα με το οποίο αν όλα γίνονται βάσει σχεδίου τότε ακόμα και η αποκάλυψη του σχεδίου μπορεί να είναι μέρος κάποιου άλλου σχεδίου . ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ!
5. Σε μια οικονομική πίτα που δεν μεγαλώνει (ή και μικραίνει), η εύνοια σε μια επαγγελματική ή κοινωνική ομάδα δεν συνεπάγεται τη ζημία μιας άλλης. Η άποψη αυτή έρχεται ως συμπλήρωμα στην άποψη σύμφωνα με την οποία η οικονομική πίτα μιας χώρας μπορεί να μικραίνει και να μη ζημιώνεται κανείς κάτοικος της. Το ξέρω, μοιάζει μαγικό, αλλά έτσι ακριβώς συμβαίνει
6. Το επίπεδο των πολιτικών, των βουλευτών και της κυβέρνησης μιας χώρας δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το επίπεδο του εκλογικού σώματος
7. Οι κάτοικοι των χωρών της Δύσης ζηλεύουν τους Έλληνες. Σε κάποιους αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ περίεργο, αλλά όπως όλοι ξέρουμε το φαινόμενο ενός πλουσίου, νέου και υγιούς που ζηλεύει έναν φτωχό, γέρο και άρρωστο είναι εξαιρετικά συχνό.
8. Ο σκοπός μπορεί να αγιάζει τα μέσα αλλά τα σύμβολα αγιάζουν και τα μέσα και τον σκοπό. Με λίγα λόγια μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε, στοχεύοντας οπουδήποτε, αρκεί να κρατάμε μια σημαία. Με έναν σταυρό. Ή με έναν καμουφλαρισμένο σταυρό (π.χ. ένα σφυροδρέπανο). Ή με μια ημισέληνο. Ή ............... (τοποθετείστε σύμβολο της αρεσκείας σας).
9. Ο καλύτερος τρόπος να κερδίσεις κάτι είναι να απειλήσεις πως θα κρατήσεις την αναπνοή σου μέχρι να σκάσεις
10. Όλοι αυτοί που διατυπώνουν απόψεις αντίθετες από τη δική μας το κάνουν επειδή κάποιος τους πληρώνει για να το κάνουν. Συνήθως είναι πράκτορες αλλά μπορεί να είναι και απλοί μισθοφόροι. Αν μοιάζουν χαζοί ή παλαβοί, το παίζουν. Όπως και να ‘χει, το βασικό είναι να θυμόμαστε πως κανείς δεν μπορεί να έχει άποψη διαφορετική από τη δική μας στ’ αλήθεια. Και μπράβο μας.
ΜΑΝΟΣ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΣ

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

κάτω από τη γέφυρα, παντοτινά !

Μια μέρα εμφανίστηκε μπροστά μου ένας άγγελος απαράμιλλα όμορφος. Είδα να κρατάει στο χέρι του ένα μακρύ βέλος που στην άκρη του έμοιαζε να έχει μια πυρωμένη αιχμή, σαν το κόκκινο δακτυλίδι που του χάρισα κάποτε,..
ένοιωσα να με τρυπάει επανειλημμένα στην καρδιά και να εισχωρεί βαθιά μέσα μου...

μου είπες..

"HPΘE H ΩPA..NA ΠΩ XPONIA ΠOΛΛA ΣTON ANΘPΩΠO MOY, ΣTO ΣTHPIΓMA MOY,ΣTON KAΛYTEPO ANΘPΩΠO ΠOY EXΩ ΓNΩPIΣEI!
OMOPΦA KAI EYTYXIΣMENA XPONIA NA EPΘOYN ΓEMATA ME OTI ΠOΘEIΣ KAI ME OTI ONEIPEYEΣAI!!AΓAΠHMENE MOY XPONIA ΠOΛΛA!!!"

...ήταν ακόμα μέσα σου ο έρωτας τότε, ο πόνος ήταν τόσο γλυκός που δεν επιθυμούσα να απελευθερωθώ από αυτόν, όπως και εσύ....

Θα ήθελα να χαθούμε
να βρεθούμε χρόνια μετά
να συναντηθούμε τυχαία.
να έχω σταματήσει στα φανάρια, να σε δω στο απέναντι φανάρι, να σου κορνάρω τυπικά, να μου απαντήσεις με το τυπικό σου κορνάρισμα, να ανάψει πράσινο και να φύγουμε....σε αντίθετες κατευθύνσεις, να πάμε ο καθένας σπίτι του, να αναρωτηθούμε τι να κάνει ο άλλος στη ζωή του....μακριά από την γέφυρα.

Ήμουν ξύπνιος, για ώρες, για να σε δω να κοιμάσαι...

Σε αγάπησα από τότε...σε αγάπησα στο κόκκινο κρασί, στην γέφυρα από κάτω, αγάπησα την αγκαλιά της φύσης, τα αρώματα του ερωτά σου, την μυρωδιά των μαλλιών σου......
τότε που ξαπλώναμε μαζί στο πίσω κάθισμα την νύχτα με τους κεραυνούς, ο λόγος που αγάπησα τη νύχτα...ο λόγος που λάτρευα τους χυμούς σου .....ο λόγος που αγάπησα παράφορα.


Θα ήθελα να χαθούμε
να βρεθούμε χρόνια μετά
να βρεθούμε σε κάποια συναυλία τυχαία
να σου σηκώσω την μπύρα από μακριά
να μου σηκώσεις κι εσύ την μπύρα από μακριά
να διασκεδάσουμε ξεχωριστά, να τελειώσει η συναυλία, κι όταν πάμε ο καθένας σπίτι του, να βγάλουμε το εισιτήριο από την τσέπη και να αναρωτηθούμε τι να κάνει ο άλλος στη ζωή του...μακριά από την γέφυρα.


Ο χειρότερος τρόπος για να σου λείψει κάποιος, είναι να κάθεσαι δίπλα του ξέροντας ότι ποτέ δεν θα τον αποκτήσεις σου είπα κάποτε,
με είχες τότε, σου λείπω ακόμα....το παιχνίδι της ζωής....η ζωή είναι ένα παιχνίδι με κανόνες που αλλάζουν συνεχώς, τι δεν χαλάει ένα παιχνίδι περισσότερο από αυτούς που το παίρνουν στα σοβαρά.....η γέφυρα, μας στοιχειώνει ακόμα.


Θα ήθελα να χαθούμε.
να βρεθούμε χρόνια
τυχαία σε ένα περίπτερο.
να περπατάμε σκυφτοί και να σκοντάψουμε ο ένας πάνω στον άλλο, να σηκώσουμε τα μάτια, να δω ότι είσαι εσύ, να δεις ότι είμαι εγώ, να παραχωρήσει ο ένας ευγενικά τη σειρά του κάνοντας νόημα με το χέρι στον άλλο.
να δεχτώ την προτεραιότητα που θα μου δώσεις για πρώτη φορά, να σου κουνήσω το κεφάλι
να μου κουνήσεις το κεφάλι
να πάμε κάτω από την γέφυρα, να ανοίξουμε τα πακέτα με τα τσιγάρα και να σκεφτούμε τι κάναμε ο ένας στον άλλο στη ζωή μας

να αναρωτηθούμε γιατί χαμογελάμε τώρα...



Υπόσχομαι αιώνια να μην σε αγαπάω, 

ούτε πιστός ως το θάνατο να σου είμαι, ούτε χέρι-χέρι να πηγαίνουμε, ούτε με ρόδα να σε ραίνω, ούτε πάντα με πάθος να σε φιλώ....
αλλά ορκίζομαι ότι θα υπάρχουν λύπες, προβλήματα....ίσως και άλλες γυναίκες θα κοιτάξω, και άλλους άντρες θα κοιτάξεις
ορκίζομαι πως για ’μένα τα πάντα δεν είσαι ούτε ο ουρανός μου, ούτε ο μόνος λόγος μου να ζω, αν και, πού και πού, μου λείπεις....

Υπόσχομαι να μην σε ποθώ παντοτινά,

κάποτε η πηγή σου, αυτή του ερωτά σου.... θα με κουράζει κι εσένα θα κουράζει η εμμονή του ερωτά μου
αλλά ορκίζομαι ότι στιγμές θα υπάρχουν που μίσος αμοιβαίο θα μας μεθά και σε όλα ένα τέλος να τεθεί θα θέλουμε κι ίσως όντως να τεθεί, μα σου λέω ακόμα πως θ’ αγαπηθούμε θα δημιουργήσουμε, θα μοιραστούμε...ένα κάθισμα, κάτω από την γέφυρα, γεμάτο από την αγκαλιά σου, του κορμιού μου, που είχε ανέκαθεν το σχήμα της.


Με πιστεύεις, τώρα, πως σ’ αγαπώ;


ΥΓ. Σπάνια κατέληγα εκεί που ήθελα να πάω,
αλλά πάντα κατέληγα εκεί που θα έπρεπε να είμαι...γιατί στα χέρια σου τα ψάρια όταν πεθαίνουν σπαρταράνε,
εγώ όμως όταν σπαρταράω, ΖΩ


JAFO