ς

ς

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Εγώ ήμουν, θυμήσου την Ιστορία, Φίλε;

Βρισκόμουν εκεί από την πρώτη στιγμή,
στην αδρεναλίνη
που κυκλοφορούσε στις φλέβες των γονιών σου
όταν έκαναν έρωτα για να σε συλλάβουν,
και μετά στο υγρό
που η μητέρα έστελνε στην μικρή καρδιά σου
όταν ακόμη ήσουν απλώς ένα παράσιτο.
Έφτασα σ’ εσένα προτού μπορέσεις να μιλήσεις,
προτού ακόμα μπορέσεις να καταλάβεις κάτι
απ’ αυτά που σου έλεγαν οι άλλοι.
Βρισκόμουν εκεί όταν, αδέξια,
προσπαθούσες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα
εμπρός στο πειραχτικό και γελαστό βλέμμα όλων.
Όταν ήσουν απροστάτευτος και εκτεθειμένος,
όταν ήσουν ευάλωτος κι είχες ανάγκη.
Μ’ έφερε στην ζωή σου
το χέρι της μαγικης σκέψης,
με συνόδευαν…
οι προλήψεις και τα ξόρκια,
τα φετίχ και τα φυλαχτά…
οι καλοί τρόποι, οι συνήθειες και η παράδοση…
οι δάσκαλοί σου, τα αδέρφια σου και οι φίλοι σου…
Προτού μάθεις πως υπήρχα
διαίρεσα την ψυχή σου σ’ έναν κόσμο φωτός
κι εναν κόσμο σκότους.
Έναν κόσμο για το καλό κι έναν για τα υπόλοιπα.
Εγώ σου έφερα τα συναισθήματα της ντροπής,
σου έδειξα όλα τα μειονεκτήματά σου,
τις ασχήμιες σου,
τις ανοησίες σου,
τα δυσάρεστα όλα.
Εγώ σου κρέμασα την ταμπέλα “διαφορετικός”
όταν σου είπα για πρώτη φορά στο αφτί
ότι κάτι δεν πήγαινε εντελώς καλά σ’ εσένα.
Υπάρχω πριν από τη συνείδηση,
πριν από την ενοχή,
πριν από την ηθική,
πριν από τις αρχές του χρόνου,
πριν ακόμα ο Αδάμ ντραπεί για το κορμί του
όταν αντιλήφθηκε ότι ήταν γυμνός…
και το κάλυψε!
Είμαι ο απρόσκλητος μουσαφίρης,
ο ανεπιθύμητος επισκέπτης,
και ωστόσο,
είμαι πρώτος που ήρθα κι ο τελευταίος που θα φύγω.
Έγινα πανίσχυρος με τον καιρό
ακούγοντας τις συμβουλές των γονιών σου
για το πώς να θριαμβεύσεις στην ζωή.
Παρατηρώντας τις αντιλήψεις της θρησκείας σου,
που σου λέει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις,
για να σε δεχθεί ο Θεός στις αγκάλες του.
Υποφέροντας απάνθρωπα αστεία
των συντρόφων σου στο σχολείο
όταν γελούσαν με τις δυσκολίες σου.
Υπομένοντας τις ταπεινώσεις από τους ανωτέρους σου.
Παρατηρώντας την άχαρη μορφή σου στον καθρέπτη
και συγκρίνοντάς τη μετά με την εικόνα των “διασήμων”
που βγαίνουν στην τηλεόραση.
Και τώρα επιτέλους,
έτσι όπως είμαι δυνατός,
και για τον απλό λόγο
ότι είμαι γυναίκα,
ότι είμαι νέγρος,
ότι είμαι Εβραίος,
ότι είμαι ομοφυλόφιλος,
ότι είμαι ανατολίτης,
ότι είμαι ανάπηρος,
ότι είμαι ψηλός, κοντός ή χοντρός…
μπορώ να σε μεταμορφώσω
σ’ ένα σωρό σκουπίδια,
σε παλιοσίδερα,
σε αποδιοπομπαίο τράγο,
στον παγκόσμιο υπεύθυνο,
σ’ έναν καταραμένο
μπάσταρδο
μιάς χρήσης.
Γενεές και γενεές αντρών και γυναικών
με υποστηρίζουν.
Δεν μπορείς να ξεφύγεις από μένα.
Η θλίψη που προξενώ είναι τόσο ανυπόφορη που
για να με αντέξεις
πρέπει να με μεταδώσεις στα παιδιά σου,
ώστε εκείνα να με περάσουν στα δικά τους παιδιά,
στους αιώνες των αιώνων.
Για να βοηθήσω εσένα και τους απογόνους σου
θα μεταμφιεστώ σε τελειομανία,
σε υψηλά ιδανικά,
σε αυτοκριτική,
σε πατριωτισμό,
σε ηθικές αξίες,
σε καλές συνήθειες,
σε αυτοέλεγχο.
Η θλίψη που σου προξενώ είνα τόσο έντονη
που θα θελήσεις να με αρνηθείς
και, γι’ αυτό,
θα προσπαθήσεις να με κρύψεις πίσω από τα πρόσωπά σου,
πίσω από τα ναρκωτικά,
πίσω από την μάχη σου για το χρήμα,
πίσω από τις νευρώσεις σου,
πίσω από την απρόσωπη σεξουαλικότητά σου.
Δεν έχει σημασία τί κάνεις, όμως,
δεν έχει σημασία που πηγαίνεις.
Εγώ θα είμαι πάντα εκεί,
πάντοτε παρών.
Γιατί ταξιδεύω μαζι σου
μέρα και νύχτα,
ακούραστα,
δίχως όρια.
Εγώ είμαι η βασική αιτία της εξάρτησης,
τη κτητικότητας,
της πίεσης,
της ανηθικότητας,
του φόβου,
της βίας,
του εγκλήματος,
της τρέλας.
Εγώ σου δίδαξα τον φόβο της απόρριψης
κι εγώ περιόρισα την ύπαρξή σου σ’ αυτό το φόβο.
Από εμένα εξαρτάται το αν θα εξακολουθήσεις να είσαι
αυτό το άτομο που το γυρεύουν, το λατρεύουν,
το χειροκροτούν, ο ευγενικός και ο ευχάριστος
που είσαι σήμερα για τους άλλους.
Από εμένα εξαρτάσαι,
γιατί εγώ είμαι το μπαούλο όπου έχεις κρύψει
εκείνα τα πιο δυσάρεστα πράγματα,
τα πιο γελοία,
τα λιγότερο επιθυμητά κι από σένα τον ίδιο.
Χάρη σ’ εμένα
έμαθες να συμβιβάζεσαι
με αυτά που σου δίνει η ζωή,
γιατί, τελικά,
οτιδήποτε κι αν ζήσεις θα είναι πάντοτε παραπάνω
απ’ αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις.
Το μάντεψες, έτσι δεν είναι;
Είμαι το συναίσθημα της απόρριψης
που νιώθεις για τον ίδιο σου τον εαυτό.
ΕΙΜΑΙ… ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ
ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.
Θυμήσου την ιστορία μας…
Όλα άρχισαν εκείνη την γκρίζα μέρα
που αφέθηκες να πείς περήφανος:
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ !»
Και, ντροπιασμένος και φοβισμένος,
κατέβασες το κεφάλι
κι άλλαξες τα λόγια και τις πράξεις σου
με έναν συλλογισμό:
«ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ…»
έτσι απλά είναι οι ΔΙΑΛΟΓΙΚΟΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΡΥΝΟΜΗ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ.ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΚΟΛΗΤΟΣ ΣΟΥ.ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ.ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΣΤΕ ΠΑΚΕΤΟ;ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ.

admin admin είπε...

Εγραψες ένα υπέροχο "κομμάτι",κάποιες φορές κυνικό ,όπως είναι πάντα η αλήθεια,που ελπίζω να το "καταλάβουν" περισσότεροι από όσους πιστεύω !!!

ευρυνόμη είπε...

Κολλητούς λίγους, φίλους πολλούς, πακέτο με όλους, η στάση στα τέσσερα.
Όλοι καταλαβαίνουμε αυτά που θέλουμε, μετά παθαίνουμε δυσλεξία.

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΑ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΑΣ ΧΑΛΑΣΕ Η ΠΡΩΤΙΑ ΤΟΥ ΡΟΥΣΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΒΓΑΛΑΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΡΕΕΕΕ ΚΟΡΙΤΣΑ Μ

ευρυνόμη είπε...

Δεύτερη δημοσκόπηση που μας χαλάει ο/η hacker.Πριν την "επέμβαση" ωστόσο ο κύριος Ρούσσης ήταν πρώτος με δεύτερο τον/την Άλλο και τρίτο τον κύριο Οικονομάκο.
Ευχαριστώ όσους ψήφισαν και καθόλου αυτούς που έχασαν την ψυχραιμία τους.

Ανώνυμος είπε...


Τι μορφή μπορεί να έχει σήμερα μια επανάσταση;


Πριν μερικές μέρες παρακολουθούσαμε μια συζήτηση με έναν καθηγητή πανεπιστημίου, πολύ καλό γνώστη των πραγμάτων και κάποια στιγμή του τέθηκε το ακόλουθο ερώτημα. Επειδή πολλοί πολίτες μιλούν για ενδεχομένη επανάσταση του λαού ή και
περιμένουν μια τέτοια εξέλιξη, κατά πόσο αυτό είναι πιθανό; Η απάντησή του ήταν...
κάθετη. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.

Μάλιστα εξήγησε την άποψή του λέγοντας πως εξ αιτίας της σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτει το σύστημα, είναι αδύνατο να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους τόσοι πολλοί άνθρωποι που απαιτούνται για ένα τέτοιο μεγάλο εγχείρημα, να αποκτήσουν τα κατάλληλα εφόδια και κυρίως να μπορούν να κρυφτούν, χωρίς να τους έχει εντοπίσει το σύστημα σε ελάχιστο χρόνο. Χαρακτηριστικά είπε πως δεν υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες που υπήρχαν στον εμφύλιο πόλεμο, όπου επαναστατικές ομάδες μπορούσαν να κρυφτούν στην ύπαιθρο ή στα βουνά. Σήμερα είπε, με τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν και με τους δορυφόρους, μπορούν να εντοπιστούν τα πάντα σε λίγο χρόνο.

Η απάντηση αυτή του κ. καθηγητή, μας έκανε να νοιώσουμε ότι στην πραγματικότητα όλοι ζούμε σε ένα οιονεί «στρατόπεδο συγκέντρωσης» κάτω από έναν μεγάλο μεγεθυντικό φακό, όπου κανείς δεν μπορεί να διαφύγει από την «νομιμότητα» του συστήματος. Αυτό όμως μας προβλημάτισε για τον τρόπο που μπορεί να αντιμετωπιστεί πλέον ένα απάνθρωπο αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα που έχει στη διάθεσή του όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες.

Τελικά, έπειτα από πολύ σκέψη καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στις σημερινές συνθήκες, ένα αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο επώνυμα και στο φως. Μόνο επώνυμοι πολίτες στο φως της δημοσιότητας μπορούν να αντιμετωπίσουν το σύστημα.

Το ίδιο ισχύει και στο διαδίκτυο. Το σύστημα δεν νοιάζεται καθόλου για τους ανώνυμους χρήστες, τους οποίους εξάλλου μπορεί να εντοπίσει όποτε θέλει, ούτε για τις απόψεις και τα σχόλια τους. Αφήνει αυτή την ανωνυμία να εξελίσσεται γιατί το βολεύει. Ξέρει ότι ανώνυμοι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Απλά εκτονώνονται. Αντίθετα, αν επεδίωκε να κάνει το διαδίκτυο επώνυμο θα έστρεφε εναντίον του εκατοντάδες χιλιάδες επώνυμους πολίτες που μέσα από το διαδίκτυο θα έβρισκαν κοινά σημεία συνεννόησης και κοινής δράσης. Το παράδειγμα του Μπέπε Γκρίλο που λειτούργησε επώνυμα μέσα από το διαδίκτυο, δείχνει τον τρόπο αντιμετώπισης του συστήματος.

Επομένως ένα σάπιο και αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζεται μόνο στο φως από επώνυμους πολίτες που έχουν άποψη και μπορούν να συνεννοηθούν σε μια κοινή στάση και δράση.
πηγη

Αναρτήθηκε από Ιωάννης

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο ΚΑΛΑΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΚΕΠ.
Στο γενικότερο πλαίσιο απαξίωσης των περιφερειακών Δημοτικών Κοινοτήτων και Διαμερισμάτων του Καλλικρατικού Δήμου Ωρωπού από τη Δημοτική Αρχή ,εντάσσεται και το κλειστό πλέον ΚΕΠ Καλάμου .Είναι λυπηρό, όμως η Δημοτική Αρχή το κατάφερε και αυτό. ¨Ένας πρώην Δήμος όπως ο Κάλαμος ο οποίος προσφέρει ένα μεγάλο χέρι βοηθείας στη λειτουργία του Δήμου Ωρωπού με τα έσοδα από τα τέλη των δημοτών της Δημοτικής Κοινότητας και τα αντισταθμιστικά που πήρε ο Κος Οικονομάκος χάριν των Καλαμιωτών για να κάνει τη πολιτική του, έμεινε χωρίς το ελάχιστο που μπορεί να του προσφέρει μια Δημοτική Αρχή ,το ΚΕΠ. Είναι σαφές. Η ικανότητα διάλυσης των πάντων όσων βρήκε η παρούσα Δημοτική Αρχή όταν τέθηκε στο τιμόνι του Δήμου Ωρωπού είναι αξιοσημείωτη. Είναι προφανές ότι η εξυπηρέτηση των πολιτών του Καλάμου δεν αφορά τη Δημοτική Αρχή . Δεν την ενδιαφέρει . Είναι λυπηρό . Κάποιοι κόπιασαν για να σταθεί και να λειτουργήσει το ΚΕΠ Καλάμου και ο κος Οικονομάκος και οι σύμβουλοι του με πραγματικά ελαφρά τη καρδία το διατηρούν κλειστό. Με ένα ευρύ χαμόγελο . Όμως αυτό το ειρωνικό σας χαμόγελο κ . Οικονομάκο δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη μοναδική σας ικανότητα να είστε τόσο αναποτελεσματικός. Ούτε οι τοποθετημένοι από εσάς αυτοβαπτιζόμενοι «Καλαμάρχες», με τα ψεύτικα λόγια τα μεγάλα μπορούν με τα τεχνάσματα τους που περισσεύουν πλέον, να πείσουν τους Καλαμίωτες.
Ο Κάλαμος απαιτεί αλήθεια , τεκμηρίωση , πράξεις και έργα που αποδεδειγμένα δεν μπορείτε να κάνετε .
Ο Κάλαμος δικαιούται να έχει με κάθε τρόπο το ΚΕΠ ανοικτό. Οχι για τις εντυπώσεις αλλά για την ουσία και η ουσία είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών του Καλάμου και μονο, όχι η μανία της ψηφοθηρίας . Αποδείξατε σαφέστατα ότι η ουσία δεν σας αφορά, δεν σας αγγίζει.
Το μόνο παρήγορο είναι ότι σε λίγους μήνες η καταστροφική σας θητεία στο Δήμο Ωρωπού θα έχει περάσει στην ιστορία γραμμένη σαφώς με πολύ μικρά γράμματα αφήνοντας τα σημάδια της απογοήτευσης και μόνο σε όλους εκείνους που ταλαιπωρήσατε.
Ωρωπός , Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013
Γραφείο Τύπου
Αυτοδιοικητική Συνεργασία