Η Κοινωνική Σημασία του "Βλάκα";

O  Φρειδερίκος Νίτσε, ο αιώνια μπροστά από την εποχή του, είχε γράψει  στη " Γέννηση της Τραγωδίας" για Το Έθνος που πολλοί βάρβαροι .....Άραβες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Αλβανοί, Ιταλοί, ,Γερμανοί, Άγγλοι..........«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας
από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Να ξεκαθαρίσω απ' την αρχή το εξής.........η πολιτική πρόταση που υπάρχει στο Δήμο σήμερα και ίσως στα και στα τμήματα των αναρχοαυτόνομων περιοχών, δεν είναι μία πρόταση που διαμορφώθηκε αποκλειστικά και μόνο από το νόμο του τότε Υπουργού  λόγο της ορατής όσο ποτέ  οικονομικής κρίσης, αλλά  αναμφισβήτητα - προσωπική μου άποψη- η μόνη πολιτική πρόταση που πήραν σοβαρά υπόψη οι  Δημότες και καλά έκαναν.
Είμαστε ωστόσο σήμερα πιο σοφοί και ιδεολογικά και πολιτικά  έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κρίση - όχι μόνο οικονομική αλλά κοινωνική και κυρίως ηθική-  για να μη χειροτερέψει η ζωή μας, να σταματήσει ο κατήφορος, για ένα καλύτερο αύριο όλων μας;
Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει σήμερα πολύ Φως - βλέπε βίντεο/επιστολές/κτλ των κ.κ Οικονομάκου/Καρίνου, Λίτσα/Ρούση, Πάντο/Ελάφια, Βλάχο/Πέππα, Γιασσεμάκη/Κοντογιάννη, Γιαμαρέλου/ Αριστοφάνη, Δέδε/ Εγώ, Φοριάρη/Πατατά κτλ-  Πολιτικό  που να δείχνει έξοδο από την κρίση σε όλα τα επίπεδα.

Το ζήτημα αρχίζει κυριολεκτικά να κάνει το Νίτσε  κατανοητό γιατί το ΚΚΕ διακηρύσσει ότι δεν μπορεί να συμφωνήσει με κανέναν ποτέ, όπως επίσης ότι δεν μπορεί κανένας να κυβερνήσει με  πολιτικούς λιγότερο ή περισσότερο ικανούς, αν αυτοί είναι οι ίδιοι που προκάλεσαν την κρίση ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.
Ολα αυτά "ίσως" δείχνουν ακαλλιέργητους κατά συρροή α-πολίτικους που έχουν  χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, αλλά που  δε  θα σκάσουμε γι' αυτούς και πολύ.... έχοντας αυξηθεί τελευταία το μορφωτικό επίπεδο των "νέων", όχι μόνο των μεσαίων στρωμάτων  που ......έχουν "καλές" αναμνήσεις και ξέρουν να επιζούν, ξέρουν να παράγουν, να διασκεδάζουν να κάνουν Ερωτα.

Δεν πρόκειται κύριοι -όλοι κατ αρχήν Πολιτικοί αρχηγοί-  δηλαδή να επιστρέψει ο κόσμος στο επίπεδο ζωής του τίποτα γιατί ακόμη και η "Σεισάχθεια" του  Σόλωνα έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αλλά........... άφηνε δύο εξαιρέσεις......... ο κηδεμόνας άγαμης Γυναίκας που είχε χάσει την Παρθενία της να έχει το δικαίωμα να την πουλήσει για δούλα όπως και ο Πολίτης μπορούσε να αφήσει έκθετο ένα ανεπιθύμητο νεογέννητο.....και βλέπω πολλές ομοιότητες τελευταία!

Ο Ερωτας ο Πολιτκός και η Εξουσία ;

-Oι Πολιτικοί έστω  του Ωρωπού είναι άνθρωποι, που όταν πληγωθούν ή νομίζουν ότι, γίνονται εγωιστές, φρικτοί  απατημένοι εραστές της Εξουσίας του Εγώ τους.

Ψάχνουν βρίσκουν, θέλουν να πληγώσουν όμορφα ή άσχημα -αλήθεια υπάρχει όμορφα;- και αυτοί, να ανταποδώσουν πίκρα και ψυχόπονο, για να νοιώσουν καλύτερα!

Η Εξουσία η αξεπέραστη αυτή Πόρνη που τους έδωσε τη δύναμη, έστω για λίγο να ξεχωρίσουν - πριν αλήθεια δεν τα κατάφερναν-  τους έκανε έτσι να νιώσουν  ή  πληγώθηκαν  πολλές φορές και Αυτό είναι που τους κάνει να νιώσουν έτσι!

Όσοι άνθρωποι είχαν την τύχη [;] την άκουσαν να βογκά, να στενάζει να κλαίει την άντεξαν για λίγο ή πολύ αλλά  γίνανε ευτυχισμένοι;

Αν ναι πως αφού δεν άκουσαν -αν ακούγεται- την φωνή της καρδιά τους, αυτή που τους έκανε ξεχωριστούς.

Αν όχι  μπορεί να πάνε στο παράδεισο μαζί της , δεν έζησαν όμως την κόλαση του έρωτα της για να την αντέξουν.

Σε λίγο γιορτάζουν αυτοί που πάντα χάνουν, Αυτοί που επιλέγουν να παλεύουν και να χάνουν ζώντας, ρουφώντας τους χυμούς της Ζωής της Πραγματικής.

 

-Το κείμενο δεν το αφιερώνω σε όλους αυτούς τους εραστές του γάλακτος παρά μόνο σε αυτούς που έχουν τη Σοφία να περπατούν να μιλούν και να γράφουν σαν Άνθρωποι.

 

-Αυτή είναι η ιστορία του Rodney και της Lynse Conradi. Του ζευγαριού που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε λίγο πριν ο Rodney χάσει την μάχη με τον καρκίνο. Ο Rodney έκανε πρόταση γάμου στην Lynse και δύο μέρες αργότερα παντρεύτηκαν στο ισόγειο του νοσοκομείου. Την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα ο Rodney έπεσε σε κώμα. Μέσα σε ένα μήνα πέθανε.

Ο Rodney και η Lynse γνωρίστηκαν το 2010 σε ένα νοσοκομείο του Seattle ενόσω βρισκόταν εκεί για θεραπείες για τον καρκίνο. Ο Rodney είχε Ewing Sarcoma, μία σπάνια μορφή καρκίνου που προκαλεί όγκους στα οστά. Η Lynse είχε λευχαιμία, τον καρκίνο του αίματος. “Αυτό που μου άρεσε αρχικά στον Rodney ήταν το ότι δεν έδινε σημασία τι έλεγαν ή σκεφτόταν οι άλλοι. Έκανε αστεία συνεχώς.” είπε η Lynse.

Ξεκίνησαν να είναι μαζί το 2011. Η Lynse είχε τελειώσει τις χημειοθεραπείες της και ο καρκίνος βρισκόταν σε ύφεση. Ο Rodney είχε δυσκολότερη μάχη. “Είχαμε συζητήσει να μείνουμε μαζί μετά από το νοσοκομείο και να έχουμε μία φυσιολογική ζωή. Σε όλη μας την σχέση ο ένας από εμάς ή και οι δύο ήμασταν άρρωστοι. Δεν είχαμε ποτέ μία φυσιολογική σχέση.”

Ο καρκίνος που είχε ο Rodney επέστρεψε στα τέλη του 2011, πιο επιθετικός από ποτέ. Εισήχθη στο νοσοκομείο Yakima Valley για εντατικές θεραπείες. Καθίστατο προφανές, ωστόσο, ότι ο Rodney δεν είχε πολύ χρόνο. Τον Φεβρουάριο του 2012, παρά την αγωνία αλλά και τα κατεστραμμένα πόδια από τον καρκίνο, ο Rodney γονάτισε και έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του. “Ήταν πολύ, πολύ άρρωστος. Αυτό το έκανε ιδιαίτερο για εμένα, το ότι ακόμα και έτσι ήθελε να το κάνει «σωστά»”.

Η κατάστασή του συνέχισε να επιδεινώνεται. Δύο μέρες μετά την πρόταση γάμου, στο ίδιο νοσοκομείο, παντρεύτηκαν. Μόλις και μετά βίας μπορούσε να σταθεί όρθιος. Συνεχώς διασωληνομένος και με βοήθεια των δικών του ανθρώπων έφερε σε πέρας την επιθυμία να παντρευτεί την γυναίκα αυτή, ακόμη και αν ήξερε ότι σε λίγο σε λίγο θα πέθαινε.

Αργότερα την ίδια μέρα, ο πόνος έγινε αφόρητος και οι γιατροί αποφάσισαν να ρίξουν σε κώμα τον Rodney.

Στις 11 Μαρτίου του 2012, ο Rodney Conradi πέθανε. Ήταν 21 ετών. “Ήταν αυτό που ήθελαν και τίποτε δεν μπόρεσε να τους σταματήσει.” Δήλωσε η αδερφή του Rodney.

 

ΥΓ: Ντροπή σε όσους το καταλάβουν και συνεχίζουν το μονοπάτι τους.

 JAFO