Βατραχομυομαχία στόν Ωρωπό;

Τα νερά του Μαλαγγιώτη, πριν χυθούν στη θάλασσα, στέκονταν εκεί
στους καλαμιώνες, ξέρετε, και σχημάτιζαν μια μικρή λίμνη.
΄Ενας διψασμένος ποντικός πήγε κάποτε να πιεί νερό.
Ο βάτραχος τον είδε και τον ρώτησε:
- Ξένε, ποιος είσαι; Γιατί ήρθες εδώ; Ποιανού είσαι;
Πες μου όλη την αλήθεια για σένα και το σόι σου και θα σε
πάρω σπίτι μου, θα σου δώσω ακριβά δώρα και θα σε κάνω φίλο μου.
Ξέρεις, εγώ είμαι ο βασιλιάς των βατράχων της περιοχής.
Ο ποντικός του απάντησε:
- Γιατί ρωτάς για τη γενιά μου, αφού είναι γνωστή σε όλους
εδώ πέρα ; Είμαι γιος πριγκίπισσας, μεγαλωμένος με όλων
των ειδών τα καλούδια που βγάζει η περιοχή. Πώς θα με κάνεις
φίλο σου, αφού είμαστε τόσο διαφορετικοί;

 Εσύ βρίσκεις το φαγητό σου στο νερό. Εγώ τρώω ό,τι και οι
άνθρωποι. Είμαι γενναίος. Φοβάμαι μόνο το γεράκι, τη νυφίτσα
και τις ποντικοπαγίδες! Κανέναν άλλο, ούτε τους ίδιους τους
ανθρώπους! Δεν τρώω ραδίκια, λάχανα, κολοκύθες, πράσα και
μαϊντανό σαν κι εσένα.
Ο βασιλιάς βάτραχος χαμογέλασε και του είπε :
- Ξένε, όλο στο φαΐ έχεις το νου σου. Κι εμείς απολαμβάνουμε
πάρα πολλά πράγματα, αφού μπορούμε να ζούμε μέσα κι έξω από
το νερό. Αν θέλεις να τα γνωρίσεις, ανέβα στην πλάτη μου,
κρατήσου καλά και θα σε πάω μια βόλτα στο σπίτι μου!

Ο ποντικός ανέβηκε και χαιρότανε την βόλτα πάνω στο νερό,
όταν ήρθε ξαφνικά ένα τσουνάμι, τον έκανε μούσκεμα και τον
έριξε από την πλάτη του βάτραχου. ΄Εκλαψε, κοπανήθηκε και
προσπάθησε να κολυμπήσει προς τη στεριά κάνοντας την ουρά του
τιμόνι. Δεν του έφτανε αυτό το κακό, αλλά παρουσιάστηκε κι ένα
πεινασμένο νερόφιδο, σκέτη απειλή και για τους δυο !
Ο βάτραχος, άριστος κολυμβητής, έκανε μια βουτιά στα θολά νερά
και την κοπάνησε, εγκαταλείποντας τον φίλο του αβοήθητο.
Ο καημένος ο ποντικός, έχοντας βρεγμένη τη γούνα του, πώς να τα
καταφέρει ; Μάταια φώναζε τον βάτραχο να τον βοηθήσει και τον
έβριζε για την δειλία του. Δεν άντεξε άλλο και πνίγηκε.

΄Ενας άλλος ποντικός στεκόταν στην όχθη και παρακολουθούσε
όλη τη σκηνή. ΄Ετρεξε στη ποντικοφωλιά και είπε τα κακά μαντάτα
με το νι και με το σίγμα στον πατέρα του πηγμένου.
Ο γερο-ποντικός, είχε ήδη χάσει άλλους τρεις γιούς του από
διαφορετικές αιτίες, άκουσε τα μαντάτα κι έπαθε νευρικό κλονισμό.
Με πόνο και αγανάκτηση κάλεσε όλους τους ποντικούς της περιοχής,
τους είπε ότι θεωρεί τον βάτραχο απόλυτα υπεύθυνο για τον πνιγμό
του παιδιού του και τους έπεισε να πάρουν εκδίκηση κάνοντας πόλεμο.
Ο ΄Αρης, ο θεός του πολέμου, έδωσε στους ποντικούς μπρούντζινα
ακόντια και τους βοήθησε να φορέσουν πανοπλίες.
Οι βάτραχοι, στο μεταξύ, έμαθαν για τις πολεμικές προετοιμασίες
των ποντικών και συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν το θέμα και να
πάρουν αποφάσεις.
Εκεί τους βρήκε ο ποντικοαγγελιαφόρος με το τελεσίγραφο!
- Βάτραχοι της περιοχής, οι ποντικοί μ΄ έστειλαν να σας
ειδοποιήσω να προετοιμαστείτε για πόλεμο.
Είδαμε τον βασιλιά σας που πέταξε στο νερό ένα δικό μας παιδί
και το άφησε να πνιγεί. Θα εκδικηθούμε!
΄Εγινε μεγάλη αναταραχή!
Πρώτα, οι βάτραχοι κατηγόρησαν το βασιλιά τους για τη δολοφονία
του ποντικού και τον κάλεσαν σε απολογία.
Αυτός, με βασιλική άνεση στο λόγο του, όχι μόνο αρνήθηκε την
κατηγορία, αλλά τους ξεσήκωσε να πολεμήσουν εναντίον των ποντικών!
Μέχρι που τους εξήγησε και το στρατηγικό κόλπο που θα εφάρμοζαν για
να τους εξοντώσουν. Μάλιστα!
Στο πι και φι οι βάτραχοι φόρεσαν πανοπλίες από φύλλα μολόχας,
παντζαριού και λάχανου, έκοψαν βρούλα γι΄ ακόντια, έβαλαν τσόφλια
σαλιγκαριών για κράνη και παρατάχτηκαν σε θέση μάχης!

 Οι Θεοί παρακολουθούσαν τις πολεμικές προετοιμασίες από τον ΄Ολυμπο.
Ο Δίας ήθελε να μάθει ποιο από τα παιδιά του ήθελε να
βοηθήσει τους βάτραχους και ποιο τους ποντικούς και ρώτησε την
Αθηνά. Η σοφή του η κορούλα αρνήθηκε κάθε ανάμειξη γιατί είχε,
λέει, φρικτά παράπονα από τους ποντικούς. Της είχαν βουτήξει το
λάδι από το λαδοφάναρο, της είχαν χαλάσει κάποιες γιρλάντες και
της είχαν γεμίσει τη ρόμπα όλο τρύπες. Το τελευταίο, την πόνεσε
περισσότερο. Είχε συνάψει ένα έντοκο επισκευαστικό δάνειο για να
ξαναφτιάξει τη ρόμπα στον αργαλειό, δεν είχε όμως λεφτά να το
ξοφλήσει κι έγινε ρεζίλι σε όλους τους άλλους αθάνατους.

Ούτε και τους βάτραχους ήθελε να βοηθήσει, γιατί κάποτε,
που γύρισε από πόλεμο, πτώμα στην κούραση και ήθελε να κοιμηθεί,
οι βάτραχοι δεν έβαλαν γλώσσα μέσα, μέχρι που άκουσαν την κραυγή
του γερακιού. ΄Ετσι, η θεά έμεινε ξάγρυπνη και είχε φοβερό πονοκέφαλο!

-Αδέλφια, να μην πάρουμε το μέρος κανενός. Με τη λύσσα που έχουν
αυτοί, μπορεί να μας λαβώσουν κι ας είμαστε θεοί.
Ας χαζέψουμε τη μάχη για χαβαλέ, πρότεινε στους θεούς.
Πράγματι, όλοι συμφώνησαν κι έπιασαν πρώτη θέση θεωρείο.
Ο πατέρας των Θεών, ο Δίας, έδωσε το σύνθημα και άρχισε η
αναμέτρηση! 
Εκτός από τον κανονικό οπλισμό τους, οι αντίπαλοι χρησιμοποίησαν
πέτρες, βότσαλα, λάσπη και άμμο. Πολλοί οι νεκροί και οι λαβωμένοι
και από τις δυο πλευρές. ΄Ενας γενναίος ποντικός άφησε για λίγο το
πεδίο της μάχης και πήγε σπίτι του. ΄Επεισε το γιο του, άλλον έναν
δυνατό πολεμιστή, να πάρει τα όπλα και να λάβει μέρος στη μάχη.
Πατέρας και γιος θα κατατρόπωναν τους κούβακες αμέσως. Αλλά...

Ο Δίας δεν ήθελε τον αφανισμό των βατράχων. ΄Ηταν οικολόγος!
Μίλησε στους άλλους θεούς για το σχέδιό του να στείλει βοήθεια
στους κούβακες. Η σύζυγός του, κυρά-΄Ηρα, δεν συμφώνησε και του
είπε να ρίξει τον κεραυνό για να φοβερίσει τους ποντικούς.
Ο Δίας την άκουσε, μπουμπούνισε τον κεραυνό του, ο κόσμος
ταρακουνήθηκε και για μια στιγμή ποντικοί και βάτραχοι σταμάτησαν.
Στη συνέχεια, οι ποντικοί μπήκαν στη μάχη με μεγαλύτερο πάθος
και η νίκη άρχισε να κλίνει προς το μέρος τους.
Ο Δίας που δεν ήθελε με κανένα τρόπο να εξαφανιστούν οι βάτραχοι
έστειλε εναντίον των ποντικών μια ομάδα από μεγάλα πεινασμένα
καβούρια από την κοντινή Γωνιά, ας πούμε.

Τα ποντίκια πέρασαν στην άμυνα κι έριξαν όλα τ΄ ακόντιά τους
πάνω στον ανθεκτικό φυσικό εξοπλισμό των καβουριών χωρίς
αποτέλεσμα. Οι δαγκάνες των καβουριών έκοβαν μ΄ ευκολία τις ουρές
και τα πόδια των ποντικών. Εκεί γύρω στο μούχρωμα, οι ποντικοί
αναγκάστηκαν να τραπούν σε άτακτη φυγή.

΄Ετσι, τέλειωσε ο μιας μέρας πόλεμος μεταξύ βατράχων και ποντικών
χωρίς νικητή και ηττημένο, διπλωματικότατα, χάρη στην επέμβαση των
Μεγάλων Δυνάμεων καμία σχέση δεν έχουν με όλα

αυτά που συμβαίνουν και κυρίως θα συμβούν τους επόμενους

μήνες στον Δήμο Ωρωπού.

Ο

Όμηρος το τερμιτομπόγκ αλλά ούτε και εγώ δέν έχουμε

την όρεξη και την φαντασία να πλήξουμε κάποιους πολιτικοποντικοβατράχους 

της περιοχής.

ΟΠΟΤΕ οποιαδήποτε σχέση με αυτούς δεν υπάρχει στην παρωδία που 

ζούμε.