Aλλων ιατρός αυτός έλκεσι βρύων.

Το πρόβατο η δίκη η σιγή.
Τίποτα πια, μόνο που σε κοιτάζω
Δεν ξέρω αν δικάζομαι ή αν εγώ δικάζω.
-Πιστεύουμε πως το πρόβατο, πρέπει να βρει την δύναμη, να φύγει από το μαντρί. Μέσα στο μαντρί, έχει την ίδια μοίρα. Απαίσια ζωή και βέβαιος θάνατος.
Τίποτα πια, μόνο βαριές οι σκέψεις
βαριές οι ανάσες μας, βαριές είναι και οι λέξεις.
-Να τολμήσει αντιμετωπίσει τη ζωή μόνο του. Να στηριχθεί στον εαυτό του. Στις δικές τους δυνάμεις. Είναι πολύ βασικό.
Τίποτα πια, μόνο βαριές δηλώσεις
Φεύγοντας ξέχασες την πόρτα να κλειδώσεις.
-Τώρα, αν υιοθετούσε και ιδιότητες άλλων ζώων, έχει πιθανότητες επιτυχίας. Ας πούμε την πονηριά της αλεπούς. Τη δύναμη του λιονταριού. Τη μνήμη του ελέφαντα.
Τίποτα πια, τέρμα οι απορίες
Είμαστε μόνοι μας, τέλος οι ευκαιρίες.
-Θα πει κάποιος πως μπορεί το πρόβατο να μην τα καταφέρει. Ναι. Αλλά θα έχει ζήσει. Έστω λίγες στιγμές. Θα αναπνεύσει για λίγο αέρα ελευθερίας . Αλλά ακόμα και έτσι, όταν αποφασίσει να στηριχθεί στον εαυτό του, έχει έστω και μια πιθανότητα επιτυχίας. Στο μαντρί, δεν έχει απολύτως καμία.

Eστι δ ου σιγή λόγου κρείσσων γένοιτ άν έστι δ ου σιγής λόγος.
[Kάποτε-κάποτε η σιγή θα μπορούσε να αποδειχθή προτιμοτέρα από τον λόγο,αλλά κάποτε ο λόγος από την σιγή]

Ανέκδοτο ή Συμβούλιο;

Τα τελευταία συμβούλια του Ωρωπού μου θύμισαν ένα ανέκδοτο που διάβασα  στο e-kool ,μόνο που στη θέση του "θεού" είναι ο κ. Οικονομάκος  και στη θέση του "σατανά" είναι η αντιπολίτευση [τρομάρα  σε όλους].
.
Απλά ξεκαρδιστικό ανέκδοτο…Απολαύστε το!

Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι,
πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών,
ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.
Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.
και ρώτησε: «Λίγο ακόμη σιρόπι βύσσινου;»,
και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»,
και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με
σαντιγί!».
Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά!
Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το
σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.
Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι,
και από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη, και τα συνδύασε.
Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46!
Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!».
Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση
άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.
Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο
οποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!».
Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο,
από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σε
βούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου.
Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.
Έτσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσει
μερικά κιλά με την άθληση…
Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση, τον υπολογιστή και τα DVD μαζί με τα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνη
και άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.
Έτσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο και
γεμάτη θρεπτικές ουσίες.
Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια, τα οποία τηγάνισε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι.
Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη…
Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουν
προλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.
Και ο σατανάς έφερε τα Goody’s και το τσίζμπεργκερ των 99 λεπτών.
Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»,
Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!»,
Και σχολίασε ο σατανάς: «Έτσι μπράβο!».
Και έτσι ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα!!!
Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πάς της καρδιάς.
Και τότε ο σατανάς είπε ‘Είπαμε να παίζουμε τίμια’…!!!…
Και δημιούργησε το Ι.Κ.Α.!!!

Μπορεί  και να είναι και αλήθεια μέχρι να αρχίσει η δημιουργική πολιτική....;

Μια Αχτίδα, Μια Ελπίδα;

Μα η αχτίδες του θα είναι σπάνιες;
Σαν βραδινός ήλιος φωτίζουν , έτοιμες να ξανοιχτούν και πάλι.
 Έτοιμες από καιρό να διεκδικήσουν, θαρρείς, το δικαίωμα τους στο όνειρο.
Να βγουν στο ανοιχτό πέλαγος , να ψάξουν να βρουν το δικό τους απάγκιο.
 Το δικό τους νησί, να αράξουν στην ηρεμία του κόλπου τους, να σταθούν αγέρωχα σαν ξάρτια ιστιοφόρου με τα φωτάκια τους ανοιχτά, να καθρεφτιστούν στα γαλήνια νερά του και να ξαναγυρίσουν πιο δυνατά πάλι στον ωκεανό της πολιτικής μας ζωης για το Δήμο μας.
 Να βουτήξουν στο νερό, να ξεπλύνουν τις παλιές αμαρτίες και αγνά και πάλι, να κινήσουν για νέες περιπέτειες.
Όλα είναι αχνά φωτισμένα, όμορφα και ορθά στα μάτια.
 Οι "σκιές" στέκουν ακίνητες, βουβές στην άκρη, μακριά από το βλέμμα. Όλα είναι όμορφα σήμερα ,σαν αποφασίσει ο ουρανός να ανάψει τον φωτεινό του δίσκο.
Ήταν αυτή η ευτυχία που νιώθει κανείς όταν θέλει να προχωρήσει......σάν το Συμβούλιο που όλοι θέλουμε.
 Να κόψει κάθε δεσμό του με ότι τον βαραίνει.
Ο δρόμος ατελείωτος, αν γυρίσει πίσω, θα πονέσει πιο πολύ.......
Ο Δήμος  μας.

Η δική του αχτίδα........ελπίδα για την ολόλευκη καινούργια σελίδα!
Κάτι κάνατε εχθές...........κάτι να κάνετε Αύριο!

Αλαζονεία εμπόδιον σοφίας.

Τι θα γινόταν η δύναμη των γυναικών αν δεν υπήρχε η ματαιοδοξία των αντρών;
Marie von Ebner-Eschenbach,   1830-1916,   Γερμανίδα γνωμικογράφος.

Πάρα πολλοί άνθρωποι ξοδεύουν λεφτά που δεν έχουν για να αγοράσουν πράγματα που δεν θέλουν, για να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν χωνεύουν.
Will Rogers,   1879-1935,   Αμερικανός ηθοποιός

Ένας υπερήφανος άνθρωπος μπορεί να μάθει να είναι ταπεινόφρων, αλλά θα είναι υπερήφανος γι' αυτό.
Mignon McLaughlin,   1913-1983,   Αμερικανίδα αρθρογράφος

 Όταν είναι κανείς τόσο μεγάλος όσο εγώ, είναι δύσκολο να είναι ταπεινός.
Μωχάμεντ Άλι,   γ.1942,   Αμερικανός πυγμάχος

Αυτό που κάνει ανυπόφορη τη ματαιοδοξία των άλλων είναι ότι πληγώνει τη δική μας.
Λα Ροσφουκώ,   1613-1680,   Γάλλος συγγραφέας

Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι η αποκήρυξη της περηφάνιας, αλλά η υποκατάσταση μιας περηφάνιας από μιαν άλλη.
Eric Hoffer,   1902-1983,   Αμερικανός Συγγραφέας

Το σύνδρομο του Τιτανικού: Η επιμονή να θέλει κανείς να είναι πρώτος σε ένα πλοίο που βυθίζεται.
Ανώνυμος    (μάλλον Ι.Οικονομάκος.)

Μα, παντού όπου κάθομαι είναι η τιμητική θέση.
Ανώνυμος [μάλλον Γ.Γιασεμάκης]

Προκατειλημμένος είναι κάποιος που είναι πολύ ξεροκέφαλος για να δεχθεί τη γνώμη μου.
Ανώνυμος [μάλλον ο κ. Τσάκωνας]]

Ένας υπερήφανος άνθρωπος μπορεί να μάθει να είναι ταπεινόφρων, αλλά θα είναι υπερήφανος γι' αυτό.
Ανώνυμος [μάλλον Μ.Χασιώτης]

Όταν κάνεις προσευχή είναι σαν να θέλεις οι νόμοι του σύμπαντος να καταργηθούν για χάρη ενός μοναδικού και ανάξιου ικέτη.
Ανώνυμος [μάλλον Κ.Λίτσας]

Ήταν σαν τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του.
Ανώνυμος [μάλλον ο Β.Οικονόμου]

Όταν θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο, γράφω ένα.
Ανώνυμη  [μάλλον Ι.Στεργίου]

Δεν έχω να δηλώσω τίποτα [στο τελωνείο] εκτός από τη μεγαλοφυΐα μου.
Ανώνυμος [μάλλον εγώ]

Όσο πιο ψηλά καβαλάει κανείς το καλάμι, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει να του χωθεί στον πωπό.

Σίγουρα οι Πολίτες του Δήμου Ωρωπού.

απατηλό αστέρι, απατηλό όραμα;

Από μικρή λάτρευα να ξαπλώνω σε μια ταράτσα  κοντά στο σπίτι μου και να κοιτάζω τα αστέρια να τα μετρώ…...να χάνομαι μέσα στα αστέρια και να ακούω τις φωνές των περαστικών…..σ'αυτή τη ταράτσα μαζευόμασταν κάθε βράδυ με τα παιδιά όταν ήμασταν μικρά…τα ίδια παιδιά που είναι δίπλα μου και τώρα….....χθές το βράδυ ήταν κάπως διαφορετικό…κάπως περίεργο…κάπως νοσταλγικό…κάπως…απλά κάπως…το κακό αστέρι.....το γνωστό αστέρι, η γνωστή ιστορία με το "όραμα και το κοριτσάκι"............. 'ένα απ' αυτά τ' αστέρια έπεσε και χάραξε μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό. «Κάποιος πεθαίνει» μουρμούρισα. Γιατί η γιαγιά μου, που μόνο εκείνη ήτανε καλή γι' αυτό, αλλά δεν ζούσε πια, έλεγε συχνά: «'Oταν πέφτει ένα αστέρι, μια ψυχούλα ανεβαίνει στο Θεό.».....άναψα  άλλο σπίρτο. Μέσα στη λάμψη του, παρουσιάστηκε η γιαγιά, μου χαμογελούσε. «Γιαγιά», φώναξα  «πάρε με μαζί σου».
«'Oταν θα σβήσω το σπίρτο, ξέρω πως δε θα είσαι πια εδώ. Θα χαθώ, όπως χάθηκε η αναμμένη ελπίδα μου, σε ένα απατηλό σκοπό .» ...με πήρε στην αγκαλιά της η γιαγιά, και πέταξαμε κι οι δυο χαρούμενες, μέσα σ' εκείνη τη λάμψη. Δεν υπήρχε πια ούτε κρύο, ούτε πείνα, ούτε αγωνία...είμασταν κοντά στο Θεό! ...καληνύχτα!!!!

Όταν πέφτει ένα αστέρι όλοι κάνουμε μια ευχή…μπορεί να μην πιστεύουμε πως θα πραγματοποιηθεί κι όμως ευχόμαστε…κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι η ευχή μας θα γίνει ....πραγματικότητα…κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα γίνει πραγματικότητα…κι όμως εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε ευχές…

"Κάψτε τους Ξύλινους;"

Κάποτε ζούσε ένας φτωχός άνθρωπος αφοσιωμένος στον Βούδα, και είχε ένα πολύ παλιό και όμορφο ξύλινο άγαλμα του Βούδα, ένα αληθινό αριστούργημα. Ο άνθρωπος το φύλαγε σαν μεγάλο θησαυρό.
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, ο άνθρωπος ήταν μόνος μέσα στην αχυρένια καλύβα του. Είχε μεγάλη παγωνιά κι ο άνθρωπος τουρτούριζε από το κρύο. Ένιωθε, ότι πλησιάζει η τελευταία του ώρα. Δεν είχε ούτε ένα ροκανίδι για ν' ανάψει φωτιά. Τα μεσάνυχτα, όταν ο άνθρωπος άρχισε να κοκαλιάζει από το κρύο, εμφανίστηκε μπροστά του ο Βούδας και είπε:
- Γιατί δε ρίχνεις στη φωτιά το άγαλμά μου;
Το ξύλινο άγαλμα βρισκόταν σε άλλη γωνιά δίπλα στον τοίχο. Ο άνθρωπος φοβήθηκε, σκέφτηκε πως είναι ο δαίμονας.
- Τι λες; Να κάψω το άγαλμα του Βούδα; Ποτέ!
Ο Βούδας γέλασε και είπε:
- Εάν με βλέπεις μέσα στο άγαλμα, τότε με χάνεις. Είμαι μέσα σου, όχι μέσα στο ξύλο. Δεν είμαι στο αντικείμενο προσευχής, είμαι μέσα σ' αυτόν που προσεύχεται. Εγώ τουρτουρίζω μέσα σου! Σε παρακαλώ, κάψε το άγαλμα!

παραβολή;