Ενα Χρόνο πρίν το Λιμάνι;

Το πρόσωπό του εκείνο το γιωμένο
που της καρδιάς του δείχνει τη σκουριά
το γέλιο το κρυφό και λυσσιασμένο
που η δυστυχία των άλλων τού γεννά.

Το φθονερό του μάτι το σβησμένο
που δείχνει βουλιμιά για συμφορά
μας εξηγούν γιατ' είναι διψασμένο
τ’ αχείλι του και πόλεμο ζητά.

Διψάει να ιδεί στα μαύρα φορεμένους
πατέρες και μαννάδες που μισεί,
να τους ιδεί στα δάκρυα τους πνιγμένους:

Θα ‘ναι δροσιά στην έρμη του ψυχή.
Για τούτο υπέρ Πατρίδος σκούζει, κράζει
Όρνιο, που για κουφάρια αναστενάζει!

[Ο μοχθηρός ψευτοφιλόπατρις / Μιχελής Αβλιχός]

 

-Τα "συμφέροντα" οι "αδερφές", οι "νάνοι" , οι "κουλοί" οι πολιτικά "παράλυτοι", χτυπούνε με δύναμη ό,τι μπορεί να παράγει συλλογικό έργο με συμπεριφορές και αντιδράσεις μαύρης κατσαρίδας και λαδωμένου ποντικού , με στόχο και φωτεινό σκοπό να καταρρακώνουν τους "τίμιους" και τους"άξιους", μα στερούνται αίσθησης περί δικαίου στόχου και σίγουρα απλής πνευματικής καλλιέργειας.

-Όποιος είχε την ατυχία να "διασταυρωθεί" μαζί τους, είναι πραγματικά άτυχος, μα μια Ελπίδα έχει...να λιώσει την κατσαρίδα να δολώσει τον ποντικό ,

 άκοπα,

 σαν γνωστικός,

γιατί είναι βέβαιο ότι αν δεν το κάνει θα τον "ακολουθήσει" στην υπόλοιπη του  ζωή...  "δημόσια" ή ΟΧΙ.

- ΟΡΝΕΑ είστε "τέρατα" μόνον εκεί όπου σας παίρνει...η δε υστεροφημία σας θα παραμένει για πάντα μεταξύ ποντικού και κατσαρίδας.

 

ΥΓ Απευθύνετε σε καλούς και κακούς ένα χρόνο πριν φτάσουν λιμάνι.