Το Αμφιαράειο ήταν ένας θεραπευτικός χώρος.
Τα θεραπευτήρια των αρχαίων είχαν άλλη φιλοσοφία από τη δική μας.
Διάλεγαν τόπους όμορφους, έκτιζαν ιερό και θέατρο, γιατί πίστευαν ότι παράλληλα με το σώμα, πρέπει να ιαθεί και η ψυχή, γυμνάσιο, δηλαδή χώρο αθλητικών επιδόσεων όπου οργάνωναν αγώνες.
Με λουτρά, δίαιτα, προσευχή και ανάλογα τάματα και προσφορές περίμεναν να έρθει στον ύπνο τους ο θεός να τους αποκαλύψει τη θεραπεία ή και να τους κάνει καλά.
Το ιερό/θεραπευτήριο του Ωρωπού κτίστηκε τον 5ο πχ αιώνα και όταν εόρταζαν τον ήρωα, τελούνταν αγώνες.
Πολλές επιγραφές έχουν σωθεί μια από αυτές αναφέρεται στον «ιερό νόμο» και ορίζει την συμπεριφορά των ιερέων και των προσκυνητών.
Ο επισκέπτης λοιπόν ζητούσε από τον Αμφιάραο είτε το όνειρο/χρησμό που θα αποκάλυπτε την ίαση του είτε την επιτόπια θεραπεία του. Πλήρωνε εισιτήριο, για να μπει, τρεις μέρες δεν έπινε κρασί και μία δεν έτρωγε φαγητό, όταν έφτανε η σειρά του, πλήρωνε ένα ποσό και τότε γραφόταν το όνομα του και η πόλη του στον πίνακα ανακοινώσεων, θυσίαζε ένα κριάρι, έπαιρνε το δέρμα και πάνω του κοιμόταν σε ένα ειδικό χώρο, όπου εκεί θα ονειρεύονταν τη θεραπεία ή και θα θεραπεύονταν.
Το όνειρο βέβαια θα το ερμήνευε κάποιος ιερέας.
Αν έμενε για νοσηλεία, πλήρωνε νοσήλια. Και όταν αποθεραπεύονταν έριχνε ένα νόμισμα χρυσό, ασημένιο ή αργυρό στην πηγή του Αμφιάραου.
Έφευγε, αφού άφηνε ένα τάμα, που ήταν ή άγαλμα είτε το ανάγλυφο του θεραπευμένου μέλους είτε αφιέρωμα, κάτι ανάλογο με την οικονομική του δύναμη ο καθένας.
Με την οικονομική του δύναμη ο ΚΑΘΕΝΑΣ θα μπορούσε να κάνει κάτι Υπέρτατο, σεβαστό Προεδρείο του ΝΠΔΔ και ΟΧΙ αυτό το συνονθύλευμα κακόγουστων εκδηλώσεων που ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ τη Μνήμη του ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ.
Το πιο παρεξηγημένο συναίσθημα:
Η ΝΤΡΟΠΗ
